Descargue o libro - Consello da Cultura Galega

More documents

Recommendations

Info

2. Defensa da tese de Feixoo 98 Martín Sarmiento lidade; como así mesmo que a galega, castelá e portuguesa son tres irmás e fillas todas tres da latina. Pescudar cal das tres é máis antiga non se pode facer sen expoñerse á censura. Verbo da portuguesa e galega son fortísimas as razóns que pon o Padre Mestre para proba de que xamais a galega puido dimanar da portuguesa. Engadiu que no caso de dimanar unha de outra, é máis verosímil que a portuguesa sexa extensión da galega. Os que se admiraren desta afirmación demostrarán no seu mesmo abraio que confunden a maior extensión dunha lingua dominante coa maior antigüidade dunha lingua dominada. A pesar de Varrón e outros romanos, a grega, dominada da latina, era máis antiga, mellor e aínda case nai súa, pois se á latina se lle tira o que ten da grega, ficará sen esqueleto. 342 Lémbrome que entre a multitude de papeletas que saíron contra o Theatro, saíu un anónimo que quería facer crer que non era lingua a galega porque non había nela escritos ningúns. O anónimo confundiu a lingua coa letra. A penas é cousa o que hai escrito en lingua malaia comparado co que está escrito en lingua chinesa. Non obstante, concordan todos en que a lingua malaia é a máis donda, clara e curiosa do Oriente. En pouco tempo poderá poñerse no idioma galego non só canto está escrito en castelán, pero tamén canto hai escrito en grego e en latín. Recuando seis séculos, non había cousa escrita en castelán ¿Logo daquela non había lingua castelá? Na América non se escribía cousa ningunha cando a descubriron. ¿Daquela non había lingua ningunha na América cando a descubriron os europeos? A estes absurdos exponse o que mide as cousas ó seu antollo. tos Etimolóxicos, § 381). Coidamos que o lugar en que Bluteau trata do tema do parentesco entre o portugués e o castelán é no Coloquio entre as dúas linguas que coloca ó final do vol. 8 do dito Vocabulario. Martín Sarmiento 2. Defensa da tese de Feixoo 343 O que a min me semella é que, como di o padre Mestre, a lingua galega xamais dimanou da portuguesa e, como o poderá probar o cotexo, xamais dimanou da castelá. Para isto último débese notar non o que as dúas teñen en común, por seren entrambas dialectos ou corrupcións da latina, mais o que a galega tivo sempre de particular. A pronuncia que os galegos dan ó j, g, x, case ó modo dos franceses, xamais se achou na castelá; e hoxe búrlanse dela os que só teñen por crítica a súa lingua. É verdade que son os que non abriron a Arte de Nebrixa 8 . Os ditongos ou, ei, eu, etc. son moi comúns no idioma galego e forasteiros no castelán. A distinción entre e e o pechadas ou abertas non as percibe o oído castelán e en Galicia distínguense naturalmente. É inaudito na lingua castelá engadir -n ás primeiras persoas de singular do pretérito; en Galicia é moi frecuente esta adición, propiedade que utilizaron comunmente os poetas gregos para evitar sinalefas. As terminacións, deduccións e derivacións dunha raíz latina fanse dun modo particular que xamais tivo a lingua castelá antiga. Finalmente, a multitude de voces latinas que teñen menos distantes do orixinal é proba de que, aínda que non sexa lingua dominante nin de moita extensión, como é a castelá, dexenerou menos ca ela da orixe común ás dúas. M. Sarmiento, Demonstración crítico-apologética del Theatro crítico universal. Tomo I, Madrid, 1732. 8. Elio Antonio de Nebrixa (1444-1522), sonado humanista andaluz, é autor dunha celebérrima Gramática castellana (1492), a primeira impresa dunha lingua vulgar, que en España foi coñecida como a Arte por antonomasia. Sobre o que se di no texto, véxase número 5, § 119 99
[3] MEMORIAS PARA A HISTORIA DA POESÍA E POETAS ESPAÑOIS [NOTICIAS DA LITERATURA MEDIEVAL EN LINGUA GALEGA] [3.1] [CARTA DO MARQUÉS DE SANTILLANA SOBRE A POESÍA] 353 Antes de tratar por orde cronolóxica as poesías e poetas vulgares, como prometín, quixera desembarazarme de repetir citas e de determe na explicación dos máis célebres metros casteláns. Con este fin tratarei destes no parágrafo seguinte e neste porei o compendio dunha carta do marqués de Santillana que coido que é inédita, e que contén unha especie de historia brevísima da poesía ata o seu tempo, que foi o do reinado de don Xohán II de Castela. 354 O marqués de Santa-Juliana, ou de Sant-Illana, e vulgarmente Santillana, de quen se falará aquí, é don Íñigo López de Mendoza, pai do primeiro duque do Infantado e de don Pedro Mendoza, gran cardeal de España. Este marqués foi un cabaleiro excelente nas armas e nas letras e, sobre todo, un famoso poeta castelán. Escribiu moito e ben, e diso darei razón no parágrafo do século décimo quinto, pois naceu o ano de 1398 e morreu o de 1458.
Page 1 and 2: SOBRE A LINGUA GALEGA ANTOLOXÍA
Page 3 and 4: LIMIAR MARTÍN SARMIENTO, ENCICLOPE
Page 5 and 6: Limiar ó que amolaban as servidume
Page 7 and 8: Limiar galego, e da súa percepció
Page 9 and 10: Para Carlos Casares, un pouco por t
Page 11 and 12: Antigüidade e nobreza, pureza e ha
Page 37 and 38: ANEXO CRONOLOXÍA DA OBRA FILOLÓXI
Page 39 and 40: BIBLIOGRAFÍA ACTIVA 1 1. BIBLIOGRA
Page 41 and 42: Bibliografía activa Madrid, Univer
Page 43 and 44: [1] BENITO J. FEIXOO: [O GALEGO, LI
Page 45 and 46: 1. Paralelo das linguas castelá e
Page 47: [2] MARTÍN SARMIENTO: [DEFENSA DA
Page 51 and 52: 3. Memorias para a historia da poes
Page 65 and 66: 4. Carta sobre a orixe e formación
Page 75 and 76: 5. Onomástico etimolóxico da ling
Page 99 and 100:
5. Onomástico etimolóxico da ling
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
6. Orixe da voz galega mixiriqueiro
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
7. Elementos etimolóxicos 272 Mart
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
7. Elementos etimolóxicos 229 Teor
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
7. Elementos etimolóxicos 385 BIS
Page 149 and 150:
7. Elementos etimolóxicos 413 300
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
7. Elementos etimolóxicos 462 Non
Page 157 and 158:
8. Discurso apoloxético 316 Martí
Page 159 and 160:
8. Discurso apoloxético de sentido
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
8. Discurso apoloxético [8.8] [Ó
Page 167 and 168:
8. Discurso apoloxético 336 [8.10]
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Selección, introducción, edición
Page 175 and 176:
[9.1] [O DELEITE DE LER NO LIBRO DA
Page 177 and 178:
9.2. Carta a Francisco Xabier [9. 2
Page 179 and 180:
9.3. Carta a Campomanes 352 Martín
Page 181 and 182:
9.4. Carta a Sarmiento A súa sobri
Page 183 and 184:
II [PRÓLOGO DE JUAN SOBREIRA A DOU
Page 185 and 186:
Apéndice III. Catálogo dos escrit
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
Page 197 and 198:
Noticia bibliográfica AS COPIAS DE
Page 199 and 200:
Noticia bibliográfica vedra e Cuad
Page 201 and 202:
Noticia bibliográfica Sarmiento, F
Page 203 and 204:
ÍNDICES
Page 205 and 206:
Índice de autores e personaxes cit
Page 207 and 208:
Alcorán 7(16) Amalthea Onomastica
Page 209 and 210:
ÍNDICE DE PALABRAS COMENTADAS POLO
Page 211 and 212:
Índice temático escrita medieval
Page 213 and 214:
Índice xeral 11. A reivindicación
show all

Descargue o libro - Consello da Cultura Galega

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?