Descargue o libro - Consello da Cultura Galega

9.3. Carta a Campomanes
Beixa a man de Vosa Señoría o seu amigo e capelán frei
Martín Sarmiento
[Simón Díaz, J., “El Padre Sarmiento en los archivos de Campomanes y
de Silos: seis cartas más”, Cuadernos de Estudios Gallegos 27 (1972): 325-
39, nas pp. 331-32. Tamén en X. Filgueira Valverde & M. Xesús Fortes
Alén, Epistolario, Santiago de Compostela, Consello da Cultura Galega,
1995; 501-3]
354
Martín Sarmiento
Magdalena García Ogando
9.4. Carta a Sarmiento
[9.4]
[CARTA DA SÚA CUÑADA MAGDALENA GARCÍA OGANDO] 7
[Pontevedra, c. 1760 ?]
Meu irmanciño:
Hai moitos correos que non lle escribín por non o aboujar
con tantas cartas. Agora non podo máis esperar sin escribir
dúas letriñas para decirlle que estou boa, e Farruquiña e mais
toda a parentela. Xabier élle un pícaro, que ben lle pudo escribir
dúas letras. Vusté ten razón en queixarse del, más quando
eu lle mando todos os correos á moza donde el está a
levarlle as cartas. Pero eu discurro unha cousa: que por ver
que eu son tan favorecida de vustede con unha correspondencia
tan gustosa de que el gusta moito, as miñas cartas ten por
súas —pois aunque llas mando pedir despois que as lea non
hai remedio, alá as enfochaca que para acá non vén hasta que
el veña, mais entonces ha de haber estreita conta.
Saberá vustede, si non sabe, que Mariño vai por sargento
maior a Murcia, e o de Murcia aquí está a pique que entre o
murcio nel, pois acá, cando entra na carne de lechón ou na
demais, cheira que penetra. Es una lástima el que un cristiano
non se poida purgar ben.
Eu funlle a máis farruquiña a segar unha veiga de trigo ó
Purrelo, viñemos por Santa Margarita, traballamos moito, agora
ja podemos ir alá ás segas.
As monjas do convento de Santa Clara anduveron reloucadas
de contentas con as súas cartas. A todo lugar as enseñaron.
Bustede é un alborotador de cousas mui benditas. O
padre Calderón estalle mui maliño e dicen que todo é malencolía.
A noso gran ilustrísimo padre diralle de a nosa parte un
millón de cousas de a nosa boa lei.
7. Magdalena García Ogando era a esposa de Francisco Xabier, o irmán
que vivía en Pontevedra e con quen Sarmiento mantivo unha relación máis
estreita, testemuñada por unha abundante correspondencia. O orixinal está
en galego, feito absolutamente insólito no século XVIII. Actualizamos lixeiramente
a ortografía, tanto do galego coma do castelán.
355