afriga dossier: mamite - Transmedia 2009

80 SANIDADE DOSSIER: MAMITE
SECADO AOS 7 MESES DE XESTACIÓN
Os dous meses de período seco foi o tempo que se considerou
como máis axeitado pola case totalidade do mundo
científico ata hai poucos anos. Tendo en conta que a duración
do período seco inflúe na proliferación das células
secretoras do leite na mama e que esa rexeneración vai dun
62% en vacas sen período seco a un 98% en vacas con 60
días poderiamos dicir, pois, que este período é o ideal. Na
súa contra poderíase argumentar a perda de produción na
lactación presente así como, en determinadas vacas, o aumento
da condición corporal, tras un parón produtivo tan
longo, que pode carrexar desaxustes metabólicos que poden
acabar desencadeando problemas no posparto, como
cetose subclínica ou clínica, hipocalcemias, deslocamentos
de abomaso...
SECADO AOS 45 DÍAS PREPARTO
A día de hoxe, este parece ser o tempo de período seco
con máis consenso entre o mundo científico, pois está a
cabalo entre os dous anteriores. Conseguimos 15 días máis
de vida produtiva da vaca, na lactación que finaliza, fronte
ao secado de 60 días. Corenta e cinco días considérase un
período suficiente de descanso para o ubre e minimízase o
tempo de pausa produtiva, reducíndose as mudanzas para
o animal. Aínda así, hai moitos traballos que aconsellan
que en primeirizas e vacas de segundo parto o tempo de
secado tenda a ser longo (60 días) fronte ás vacas de 3 ou
máis partos, onde podemos acurtar este período sen risco
de perder produción na lactación vindeira.
No tocante á saúde do ubre, non semellan existir diferenzas
significativas entre períodos de secado longos ou
acurtados (máximo 45 días), sempre que se utilice antibioterapia.
Polo tanto, a duración do tempo de período seco
é unha decisión orientada puramente ao estatus produtivo
da vindeira lactación.
Vacas secas en pastoreo. S.A.T. O Palomar. (Láncara-Lugo)
AFRIGA ANO XVII - Nº 92
MÉTODOS NA INSTAURACIÓN DO PERÍODO SECO
Valoraremos os dous xeitos tradicionais de practicar o secado,
o brusco e o alterno.
Secado brusco. Cando chega a data prevista para secar
a vaca, e tras efectuar o último muxido a fondo do animal,
aplicamos o tratamento intramamario escollido. O enchido
da mama nos días posteriores ao secado inhibe a síntese
de leite e, paseniño, irase producindo a absorción do leite
glandular e da cisterna, o que orixinará o repregamento
do ubre. Para chegar a isto débese ser consciente de que o
animal debe ter un estatus produtivo baixo e, de non telo,
débese provocalo. En vacas que chegan ao inicio do período
seco con producións altas (máis de 25 litros) é necesario
que sufran un descenso na súa produción antes de aplicar
o secado, o que pasa necesariamente por unha mudanza na
alimentación. Así pois, pódese ter a vaca uns días antes con
ración de secas ou ben aplicar un plan máis brusco que podería
consistir en deixar o lote de vacas que queremos secar,
entre muxiduras, na sala de espera só con auga. Ese sería
o primeiro lote a muxir na seguinte muxidura. Unha vez
muxidas a fondo aplicaríase o tratamento correspondente
e trasladaríanse ao lote asignado ás vacas secas, evitando así
erros a posteriori.
Secado alterno. Con anterioridade ao cese do muxido
aplícanse unha serie de pautas, tanto sobre o animal coma
sobre o nivel do ubre. Pretendemos, pois, diminuír o leite
sintetizado e a adaptación do animal á nova situación á que
será sometido. Con este método aplicaremos de xeito simultáneo
unha redución da achega enerxética da ración xunto
a un muxido secuenciado (entre tres e cinco días) da vaca.
Propoñemos este método só en casos excepcionais, pois leva
asociada unha serie de desvantaxes tales como: