26 Medidas recomendadas de cubículos peso xovencas RECRÍA lonxitude total lonxitude interior ancho total altura barra 135-180 1,2-1,3 0,9. 0,7. 0,7-0,8 180-270 1,5-1,7 1,2. 0,8. 0,85-0,90 270-360 1,7-1,8 1,3. 0,9. 0,9-0,97 360-450 1,8-2,0 1,4. 1,0. 0,97-1 450-500 2,0-2,1 1,5. 1,1. 1,0-1,1 500-590 2,1-2,3 1,6. 1,2. 1,1-1,12 590-725 2,3-2,5 1,7. 1,22. 1,12-1,22 Asociación Americana de Ingenieros Agrícolas, 1990 Podemos empregar dous tipos básicos de instalacións durante este período, a baseada nunha cama quente e a baseada en cubículos. Calquera delas pode producir bos resultados sempre que o manexo, mantemento e dimensións sexan adecuados. De todos os xeitos, se temos a opción de utilizar calquera dos dous sistemas decantarémonos pola cama quente, debido a que facilitará en gran medida a expresión dos celos por parte dos animais. A maior detección de celos, maior será a nosa taxa de preñez e menos tempo precisaremos para conseguir unha xestación. Os sistemas baseados en cama quente teñen o inconveniente do maior custo producido no mantemento, pero moitas vantaxes. Os animais teñen menos probabilidades de sufrir golpes ou accidentes e redúcense os casos clínicos de coxeiras e teñen mellor mobilidade funcional. Tamén realizan máis exercicio, co que aumenta o seu desenvolvemento muscular fronte á deposición graxa, e os niveis de inxestión de materia seca vense aumentados fronte ao sistema con cubículos; todo iso mellora a expresión e duración dos celos, así como a súa detección. Pola contra, os sistemas con cubículos teñen un menor custo de mantemento pero con taxas inferiores de detección de celos. Ademais, as xovencas necesitan ser habituadas ao emprego deste sistema antes de alcanzar esta fase. Se non foi así, podemos atoparnos graves problemas de manexo e unha importante caída nas inxestións de alimento. Como estamos nunha fase onde lle daremos prioridade á eficiencia reprodutiva, os sistemas de cama quente resultarannos moito máis adecuados para as xovencas próximas a inseminar. Respecto das superficies do chan, é preferible o emprego de patios de terra que de cemento polo tema de detección de celos. Se non é posible este sistema pola climatoloxía da nosa zona ou porque xa temos a instalación construída, debemos prestar moita atención ao raiado e mantemento destas superficies. O que non se debería empregar durante esta fase da recría son as grellas, debido a que reducen demasiado a suxeición e a estabilidade dos animais. As recomendacións en dimensións das estruturas deben vir establecidas polo tamaño dos animais que teñamos. Como orientación, en xovencas Holstein de 13 a 16 meses de idade e cun peso aproximado de 390 a 450 kg deberiamos utilizar 3,6 m 2 de zona de descanso e 30 a 32 m 2 de zona de exercicio por animal. Estes valores deberán ser incrementados cando os lotes sexan moi reducidos. Se utilizamos un sistema de cubículos, deberían ter unha AFRIGA ANO XVII - Nº 92 DEDICAREMOS ENTRE 15 E 20 MINUTOS Á OBSERVACIÓN DOS CELOS, TRES VECES AO DÍA, E SERÁ A ÚNICA TAREFA QUE SE REALICE NESTE PERÍODO O deseño das instalacións debe ser adaptado a cada fase do programa de recría lonxitude total 200 cm, unha lonxitude interior de 140- 150 cm e unha anchura de 100-105 cm. A barra educadora deberemos adiantala cando os animais non estean habituados a este sistema. Os corredores non deberían ter unha anchura inferior aos 3,5 m. Respecto da zona de alimentación, é recomendable o emprego de cornadizas fronte ao comedeiro corrido para facilitar o manexo durante a inseminación e os controis reprodutivos. En calquera dos dous casos, o espazo por animal debe ser de 50 a 55 cm. En calquera instalación para xovencas en idade de reprodución, é importante incrementar o espazo dispoñible cando realizamos o deseño inicial. Isto permitiranos traballar con maior marxe de manobra en situacións nas que se produza unha aglomeración de animais nesta fase, xa sexa por unha caída nas porcentaxes de preñez ou por unha concentración de partos. MANEXO REPRODUTIVO As xovencas virxes teñen unha expresión dos celos moito maior á das vacas adultas, tanto en duración como en número de montas. Por iso, a forma máis eficaz de obter unha boa taxa de preñez é a observación directa destes. O mellor momento do día para realizar a observación será á primeira hora da mañá e á última da tarde, coincidindo cos momentos de maior actividade dos animais. Tamén poden producirse un número alto de montas cando se movan grupos de animais, polo que debemos estar atentos durante as manobras de manexo. Dedicaremos entre 15 e 20 minutos á observación dos celos, tres veces ao día, e será a única tarefa que se realice neste período. Non serve que esteamos presentes unha hora se estamos realizando outras manobras, xa que isto nos distraerá do noso labor e orixinará moitos erros de identificación.
�������������������� �������������������� ��������������������������������������������������� ��������������������������������������������������������� �������������������������������������������������������������� ������������������������������������������������������� �������������������������������������������������������� ����������������������������������������������� �������������������������������������������������������� ��������������������������������������������������������� ������������������������������������������������������� ������������������������������� ���������������������� ��������������������� ������������������������������������ ����������������������������������� ������������������������� �����������