O 15. Hai Marea

fotografía Xosé Abad
A Coruña
Na primavera
democrática
de 2015
nº 2
O xornal do ano do cambio
Xulio Ferreiro
Candidato á alcaldía da Coruña
A candidatura cidadá que
encabeza Xulio Ferreiro
convértese na única alternativa
de cambio real na Coruña.
Unha
fotografía
para a historia
Pablo Iglesias (Podemos), Antón
Sánchez (Anova), Yolanda Díaz
(Esquerda Unida) e Rosa Martínez
(Equo) confirman nun acto
multitudinario en Palexco o seu
apoio á Marea Atlántica. / páxs. 2-3
Antón Sánchez
Anova
Yolanda Díaz
Esquerda Unida
Xulio Ferreiro
Marea Atlántica
Pablo Iglesias
Podemos
Rosa Martínez
Equo
Ada Colau:
“Fagamos unha rede
de cidades rebeldes
e orgullosas”
Un programa de
cambio real en
quince grandes
apostas
Unha axencia
de colocación de
amigos en María
Pita
Carlos Negreira, o
candidato que xa
non quere ser do
Partido Popular
Tres mil persoas encheron o pasado 6
de maio a praza do Museo Reina Sofía
de Madrid nun acto conxunto da Marea
Atlántica con outras cinco candidaturas
municipalistas, entre elas as que lideran
Ada Colau en Barcelona e Manuela
Carmena en Madrid. / páx. 5
A Marea Atlántica preséntase ás eleccións
municipais do 24 de maio cun
programa de goberno asumible que pon
as persoas e as políticas sociais no centro
da acción política e avoga por democratizar
as institucións para devolvelas
ao servizo da xente. / páxs. 10-15
As investigacións xudiciais que atravesan
hoxe o Concello da Coruña e afectan
xa á metade do actual equipo de goberno
destapan o enchufismo e os amaños
como unha práctica sistemática durante
o último mandato do Partido Popular.
/ páxs. 16-17
Aínda que intente agochar as siglas do
seu partido durante a campaña electoral,
Carlos Negreira está unido a Mariano
Rajoy e ao Partido Popular por un
fío de corrupción, falta de transparencia
e políticas contra a maioría social.
/ páxs. 18-19

2
O impulso
que confirma
a primavera
coruñesa
A unidade popular fixo historia o 12 de maio en
Palexco, cando o multitudinario acto da Marea Atlántica
referendou a ilusión e confirmou a opción dun cambio
Alejandro Pazos
Redacción
Pode transmitirse con palabras: confluencia,
xente, ilusión, cambio, alternativa,
democracia. Pero resulta incluso
mellor contalo con persoas, non
como número —que foi enorme— senón
como sentimento. En todos eses
planos, A Coruña viviu o pasado 12 de
maio unha xornada histórica. Fronte
ao discurso resignado, xurdiu a xente.
A moreas. A mareas. O Palexco quedou
desbordado co encontro de unidade
popular que reuniu 1.500 persoas dentro
do auditorio e outras tantas fóra
por falta de aforo —ante o que a Marea
Atlántica non pode máis que pedir
desculpas e amosar agradecemento; as
limitacións dunha campaña austera
impedían outro recinto— nunha data
que marcou non só a presente campaña
electoral senón tamén un tempo: abriu
un ciclo novo que levou á amarga desesperación
ás forzas gobernantes. A desafección
política pertence á elite. Desde
Nunca pasara antes. Nunca na historia
da Coruña se nomearon todos os barrios
da cidade nunha festa colectiva.
Todos. Pasou durante o discurso do
candidato da Marea, que levantou un
auditorio xa quente que atopou en momentos
coma ese a identificación que
relacionaba o reto municipal coa rebelión
democrática. O ciclo que cambia
ante a desesperación dos que atopan
colocación nos amaños tradicionais e
non entenden nada. Nin o sentidiño.
Con mensaxe. En positivo, como a ilusión
plural contra “esa mafia que ten
secuestrada a nosa cidade. Que ten secuestrada
A Coruña. Porque o espolio
dos bens comúns que en Madrid se chama
Bankia, na Coruña chámase Caixa
∑ “Porque esa trama que
en España se chama Partido
Popular, na Coruña
chámase tamén Partido
Popular.”
principio do fin do PP gobernando Galicia”.
“Do Atlántico chega a Marea para
cambiar as cousas e levar os mafiosos,
os Pokémon, os corruptos... Non teñen
por que mandar os mesmos todo o tempo”,
proclamou. Houbo berros de “Sí, se
puede”. Focos. E un nivel de euforia que
viña de antes, mantívose e incluso foi a
máis con Xulio Ferreiro.
“Unha marea de rebelión democrática
avanza polos catro puntos cardinais,
porque unha rede de cidades rebeldes
vaise organizar a partir do 24 de maio
para pararlles os pés e comezar a construír
unha sociedade mellor e máis
xusta, unha terra da fraternidade. Porque
aquí está a xente do común para tomar
as rendas das nosas vidas. Os que
queremos cambiar escuridade por alegría,
os que queremos substituír a súa
necidade pola nosa intelixencia colectiva”,
afirmou o candidato da Marea, que
ergueu e fixo levantar un punto azul,
símbolo da Marea, aos asistentes. “Este
punto azul representa a democracia”,
dixo. E o auditorio ferveu. Así segue a
cidade. Na primavera coruñesa.
∑ Desde abaixo, nesa
xornada emerxeu a forza
dunha Coruña que pide
cambio real. E atopou a
ferramenta.
abaixo, nesa xornada emerxeu o impulso
dunha Coruña que pide cambio real.
Ninguén poderá esquecelo.
Había moitos anos que non ocorría
nada semellante. A forza entusiasta
que lidera a Marea Atlántica reuniu a
todas as organizacións que se sumaron
á cidadanía para celebrar —no amplo
sentido da palabra— un encontro que
atopou caras e voces en Rosa Martínez,
de Equo; Antón Sánchez, de Anova; Yolanda
Díaz, de Esquerda Unida; Pablo
Iglesias, de Podemos; e Xulio Ferreiro,
o candidato da Marea á alcaldía. Todos
e todas chamaron ao cambio real, converteron
o desafío en vitoria. Elevaron
os dereitos da xente cara un escenario
chamado 24 de maio. “Hai Marea”, berrou
Ferreiro ao final da súa intervención.
Responderon todos os presentes.
Felices. O voto como alegría.
Galicia. Porque a corrupción descarada
que en Valencia se chama Gürtel, na
Coruña chámase Pokémon. Porque esa
trama que en España se chama Partido
Popular, na Coruña chámase tamén
Partido Popular”, sinalou Ferreiro.
“Esta noite van suar frío”, dixo Antón
Sánchez en referencia á elite que non
dá crédito ante a forza que alí se podía
tocar. “Negreira, pon o flotador que
vén a Marea”, concluíu o representante
de Anova, que homenaxeou a unidade
popular, da que puxo como exemplo a
Federico García Lorca e Ánxel Casal,
entre enormes ovacións.
Presentou o acto a escritora Estíbaliz
Espinosa, que convocou as forzas “motrices
do mar” e deu paso a Rosa Martínez,
de Equo, que chamou a mudar o
presente “para gañar o futuro”. Reivindicou
o activismo da muller, que recolleu
tamén Yolanda Díaz, de Esquerda
Unida, que ademais considerou “necesario
que a Marea Atlántica chegue
a gobernar María Pita”. “Non creo nas
esquerdas que queren estar no museo,
senón nas que están ao servizo da xente”,
completou.
Pablo Iglesias, secretario xeral de Podemos,
asegurou que “a Marea vai ser o
As referencias foron constantes, e se
Pablo Iglesias auguraba unha marea
“que leve aos mafiosos, aos Pokémon,
aos corruptos, aos amigos dos narcotraficantes”,
Ferreiro lembraba quen é
quen no mapa da corrupción: “Esa mafia
que en España se chama Partido Popular,
aquí na Coruña chámase tamén
Partido Popular”. Quedou ben claro. “Os
inimigos son os da Pokémon, os da Zeta,
os da Gürtel ou os da Púnica, os mesmos
que gastan máis de 50 millóns nas
obras da Mariña e o Parrote para darllos
a unha empresa amiga que financia
ilegalmente o PP", sentenciaba Antón
Sánchez. Como revulsivo, a unidade popular
pola que clamaron todos, desde o
escenario e desde o outro lado.

oquince.gal A Coruña · Primavera de 2015
3
Foi un deses momentos
que quedarán marcados
na retina da cidade.
Asinouno Xulio Ferreiro
no último treito do seu
discurso: “Sabedes que
significa este punto azul?
Este punto azul quere dicir
democracia. Eles din que
a democracia e a participación
son complicadas.
Nós ímoslle demostrar que
non”. Levantouno en alto e
o auditorio multiplicou por
mil o xesto, un por butaca,
centos de puntos en alto.
O auditorio convertido
nunha marea en pé”.
Fotografía Sandra G. Rey | Antía García Sendón
Xulio Ferreiro
Candidato á alcaldía
da Coruña
Pablo Iglesias
Secretario xeral
de Podemos
Yolanda Díaz
Coordinadora nacional
de EU en Galicia
Antón Sánchez
Membro da Coordinadora
Nacional de Anova
Rosa Martínez
Coportavoz
de Equo
Iso que parecía
tan difícil, aquí
na Coruña si o
conseguimos:
isto é unidade.
A forza non son
os partidos que
apoian, senón a
xente.
O que se está
xogando nestas
eleccións é o
cambio de modelo.
Negreira, pon
o flotador que
vén a Marea.
Cambiemos o
presente para
gañar o futuro!

4
Oito palabras clave para entender a Marea
Unidade
1 2 3 4 5 6 7 8
"É tempo de unidade",
repite a Marea.
"De poñer por
diante o que nos
une para reconquistar
as institucións".
Podemos,
Esquerda Unida,
Anova, Equo,
Compromiso por
Galicia e Espazo
Ecosocialista non
terán papeleta
propia o 24 de
maio. Apoian a
candidatura que
encabeza Xulio
Ferreiro.
Xente
Sen mar, non
habería marea.
Foron cidadáns
e cidadás do común,
sen carnet
de partido, as
que lanzaron a
mensaxe o pasado
verán: é necesario
xuntarse e deixar
a un lado as diferenzas,
construír
un espazo común
sobre obxectivos
concretos. Hoxe
son a garantía da
unidade na candidatura.
Dereitos
Educación, sanidade,
vivenda, alimento
e enerxía.
Garantirlle unha
vida digna a todas
as veciñas e todos
os veciños da
Coruña é un dos
catro principios
básicos da Marea
e do seu programa
electoral. "Sen
exclusións de
ningunha clase",
engaden dende a
plataforma.
Democracia
"Nunca máis
sen nós", dicía a
campaña coa que
a Marea recolleu
as propostas da
cidadanía, máis
de 200, para o
seu programa
participativo. "Non
podemos permitir
que unha minoría
decida por nós,
a porta pechada
durante catro
anos, as políticas
que condicionan
a nosa vida", argumentan.
Transparencia
Ética
A Marea comprométese
a publicar
salarios, declaracións
da renda,
adxudicacións,
axudas, axendas
dos cargos
públicos, mesmo
os contratos máis
pequenos na
xestión diaria do
Concello. Queren,
din, "que María
Pita sexa un concello
de cristal;
cando non vemos,
prende a corrupción".
Transparencia,
renovación
constante, control
da cidadanía e
mecanismos disciplinarios
como
antídotos contra
a corrupción que
asedia o Concello
da Coruña. Os
cargos electos da
Marea non poderán
permanecer
no cargo máis de
dous mandatos e
serán revogados
se non cumpren.
Emerxencia
Fronte á política
de grandes superficies
sen ningunha
preocupación
pola contorna e a
súa xente, a Marea
aposta por reactivar
o comercio
de proximidade,
innovar no campo
da economía
social e axudar ao
"verdadeiro caladoiro
de emprego",
a pequena e mediana
empresa.
Vivenda
A Marea asume
un compromiso
contundente
contra os desafiuzamentos.
O seu
goberno negarase
a empregar
recursos públicos
para expulsar a
xente das súas
casas, paralizará
os lanzamentos
que dependan do
Concello e romperá
cos bancos
que non respecten
este dereito
esencial.
Unha marea para devolverlle
A Coruña á xente
A.D. Petouto
Redacción
“A Coruña. Para a xente. Hai Marea”. Un
lema que serve para resumir os principios
que fixeron nacer a Marea Atlántica
vai para un ano nunha xuntanza á
beira do mar, na Ribeira do Cómaro, a
carón de Riazor. Ese proceso de unidade
que ten a cidade, o municipal, como
punto de partida para empezar a cambiar
as cousas e construír esa Coruña
que quere a maioría da xente, lonxe
desa outra que artellan as elites afeitas
a gobernar a través do poder político
que está ao servizo dos intereses duns
poucos e na contra dos de abaixo; un espazo
onde a xente cobra protagonismo,
onde os coruñeses e as coruñesas participan
de forma activa nas decisións
que lles afectan, onde as persoas son
o primeiro mecanismo de control do
goberno e o primeiro criterio á hora de
gobernar. De gobernar obedecendo.
Coa xente, a Marea foi medrando
nestes dez meses de andaina, desde
aquel primeiro manifesto, asinado por
99 persoas como símbolo dese 99% das
persoas do común, ata un programa de
99 puntos elaborado co traballo de todas
as que quixeron facer a súa achega
para afondar nas medidas de transparencia,
de participación ou de xustiza
social que demanda esta situación de
emerxencia, derivada dunha crise que
se vendeu como estrutural e que hoxe
sabemos que procede da usura duns
poucos.
Nese tempo formouse tamén unha
candidatura deseñada pola voz dos
centos de persoas que acudiron a votar
nas primarias, e que referendaron
a Xulio Ferreiro como candidato á alcaldía
e incorporaron representación
dos partidos que se suman a este proceso
de unidade popular, entre eles Esquerda
Unida, Anova, Podemos, Equo,
Compromiso por Galicia ou Espazo
Ecosocialista. A socióloga Rocío Fraga,
o arquitecto Xiao Varela, a avogada
Silvia Cameán e o crítico de cine José
Manuel Sande, xunto con Eugenia
Vieito, persoal administrativo da Universidade,
o escritor Alberto Lema,
a mediadora cultural Claudia Delso,
o enxeñeiro Daniel Díaz Grandío e a
técnica medioambiental María García
ocupan os dez primeiros postos, nunha
candidatura que visibiliza a xenerosidade
de quen se sumou poñendo o
común por enriba da diferenza e que
aposta polo liderado cidadán.
Hai Marea porque chegou o momento
de mudar esta cidade para devolverlla
á xente, porque vai ser a xente, a partir
do 24 de maio, quen lle dea forma á
Coruña que merecemos.
fotografía Sandra G. Rey

oquince.gal A Coruña · Primavera de 2015
5
Ada Colau,
Manuela
Carmena e
Xulio Ferreiro
protagonizan
en Madrid un
multitudinario
acto de
unidade entre
candidaturas
municipalistas.
fotografías Sandra G. Rey
Na primeira liña da
rebelión democrática
A.D. Petouto
Redacción
Pletórica e ben afinada fixo chegar a
súa mensaxe o coro que escoitou quen
se achegou o 6 de maio á praza do Museo
Reina Sofía de Madrid. Foron miles,
e foron quen de recibir e amplificar a
melodía dese “Agora en Común” no que
a Marea Atlántica, na figura de Xulio Ferreiro,
levaba A Coruña ao foco da rebelión
democrática: un encontro artellado
arredor dos procesos cidadáns e municipalistas
para simbolizar a unidade e
a forza das iniciativas xurdidas en todos
os puntos do estado como reacción
ás políticas servís co Ibex 35 e os seus
axentes, a gobernos antisociais e ao servizo
duns poucos, aos “mordomos do
1%”, como os cualificou o candidato da
Marea á alcaldía da Coruña na súa intervención,
unha das máis aplaudidas.
Sobre o escenario estaba Xulio Ferreiro
e estaban Ada Colau e Manuela
Carmena, candidatas de Barcelona en
Comú e Ahora Madrid. E estaban tamén
Xavier Matilla, de Terrassa en Comú;
Ysabel Torralbo, de Málaga Ahora; e Pedro
Santisteve, de Zaragoza en Común.
E tamén, para arroupalos, representantes
doutras plataformas municipalistas,
caras visibles do que Ada Colau
sinalou como esa “rede de cidades
rebeldes, orgullosas” que se estende
de punta a punta do territorio, que non
están dispostas a baixar a cabeza e que
foron capaces de acordar para comezar
a construír. "Estamos a demostrar que
é posible facer política desde abaixo",
clamaba a coñecida activista catalá, na
∑ O común, iso que permite
a confluencia que veu
demostrar este acto, está
tamén no sentido común,
no sentido do común.
mesma sintonía que Ferreiro: “Xa estamos
gañando porque fomos capaces de
organizarnos onde nos dicían que non
tiñamos nada que facer”.
Ada Colau xa visitara A Coruña para
apoiar a Marea nunha conversa con Manuel
Rivas que desbordou o Paraninfo
da UDC hai uns meses. “Somos a xente
común, temos a ilusión do noso lado
e imos facer isto coas nosas propias
mans. Contamos co apoio xeneroso da
xente e de todas as forzas comprometidas
co cambio”, indicou Ferreiro en Madrid.
“Unha orixe común, malia ás diferenzas
territoriais, que está en Nunca
Máis ou no 15M, e tamén nas loitas polo
dereito á vivenda. Padecemos proble-
mas comúns: o que nun sitio se chama
Bankia no meu chámase Caixa Galicia;
o que en Madrid é a Gürtel, na Coruña
é a Pokémon; pero o que en Madrid se
chama Partido Popular, na miña cidade
tamén se chama Partido Popular, malia
a que haxa moitos candidatos que
intentan agochalo. E, por suposto, estamos
unidos polo feito de que non nos
conformamos, que imos defender os nosos
dereitos e desaloxar a minoría que
goberna para unha minoría”, exclamou
o candidato da plataforma coruñesa.
O común, iso que permite a confluencia
que veu demostrar o acto de Madrid,
∑ “Cando somos capaces
de unirnos e organizarnos
onde nos dicían que non
tiñamos nada que facer, xa
estamos gañando”.
está tamén no sentido común, no sentido
do común. "Ter miles de desafiuzamentos...
Iso é desorde. Imos acabar
coa desorde para poñer sentido común",
dicía Colau. Do mesmo xeito aludiu Manuela
Carmena ás políticas do PP: "No
se puede vivir feliz en una sociedad
cruel, con niños que no pueden comer,
con gente que pierde sus casas. No se
puede decir que los mendigos deben
desaparecer. Los mendigos somos nosotros,
los mendigos somos todos".
Contra esas políticas que se fan de
costas ao 99% da xente, ferramentas que
son comúns a todas as plataformas presentes
no acto: códigos éticos que apuntalen
a transparencia e a participación.
Ética, e tamén ilusión, a alegría que se
contaxiaba no público baixo un sol que
daba conta desa primavera democrática
que demanda o panorama. “A Coruña
foi sempre o patio traseiro de catro señores
aos que serviron indistintamente
PP e PSOE. Ante ese panorama, a Marea
é a única alternativa á corrupción sistemática
que une ao señor Rajoy co señor
Negreira e as políticas antisociais do PP.
O 24 de maio a Marea chegará ao Concello
para desaloxar aos mordomos do
1% e poñer a institución ao servizo da
maioría social”, adiantaba o candidato á
alcaldía da Marea Atlántica. Ao acabar
o acto, polo barrio de Lavapiés, Ferreiro
era felicitado por veciñas e veciños de
Madrid. E grupos de galegos achegáronse
a el, orgullosos. A Coruña triste que
só aparece nos medios estatais por tramas
de enchufes é unha opción, a peor.
A Coruña alegre e rebelde que ese día
levantou aplausos en Madrid ante milleiros
de persoas é a outra. Chámase
Marea Atlántica.

6
Editorial
Editorial
15001, 15002, 15003, 15004, 15005, 15006, 15007, 15008,
O xornal do ano do cambio O 15
15009, 15010, 15011, 15170, 15190, 15191, 15192.
Gañar A Coruña
Preguntábannos que era
a Marea Atlántica, que
era a confluencia. Por que
conseguimos na Coruña
iso que parecía tan difícil.
Chámase unidade.
Queren convencernos de que o 24 de maio hai que escoller
entre eles ou o caos, pero do caos xa sabemos
bastante. Ou é que se lle pode chamar estabilidade
a 22.000 parados na Coruña? E aos papeis de Bárcenas?
É estable un goberno municipal investigado por
corrupción? Non é o caos desaloxar familias das súas
casas? Pódeselle chamar estabilidade un 25% da poboación
en risco de exclusión social? Desmantelar a
educación e a sanidade públicas? O PP debería revisar
o que entende por estabilidade, porque está a condenar
á xente a vivir no caos. Os que onte eran os señores
da guerra, os que onte eran os señores do chapapote,
hoxe son os señores da desigualdade.
Sabemos o que está a pasar. Sufrímolo nas nosas
carnes. Prometérannos que os fillos vivirían mellor
que os pais, que o estado do benestar non daría un
paso atrás. Hoxe sabemos que non é certo. Vemos amigos
en paro, alumnos sen perspectivas de futuro, os
mellores cerebros no exilio, parellas novas que volven
á casa familiar porque non poden pagar a hipoteca,
maiores que teñen que elixir entre pagar a luz ou comer
tres veces ao día. Iso é o que nos propoñen Rajoy e
Negreira: paro, precariedade e tristeza. O caos.
Non é casual. Responde a un plan. O plan duns poucos
que nunca teñen abondo, que non queren pagar
impostos, senón vivir do noso traballo e dos nosos
aforros. Ese plan que executan os seus mordomos,
unha mafia que fixo da corrupción o seu xeito natural
de actuar. Esa mafia que tamén ten secuestrada a nosa
cidade. Que ten secuestrada A Coruña. Porque o expolio
dos bens comúns que en Madrid se chama Bankia,
aquí na Coruña chámase Caixa Galicia. Porque esa corrupción
descarada que en Valencia se chama Gürtel,
aquí na Coruña chámase Pokémon. Porque esa mafia
que en España se chama Partido Popular, aquí na Coruña
chámase tamén Partido Popular.
Di Carlos Negreira que non se lle pode dar a chave
da cidade a uns descoñecidos. Claro que somos uns
descoñecidos, señor Negreira. Alí onde conspiran os
señores do Partido Popular non nos coñecen. Onde
se cociñan as participacións preferentes nunca nos
viron diante. E tampouco nos coñecen nos consellos
de administración do IBEX 35, nin nos coñecen nos
xulgados de instrución, nin nos coñecen os especuladores
do ladrillo. É certo, señor Negreira. Somos uns
descoñecidos para o 1%. A nós coñécennos os veciños
e as veciñas dos barrios da Coruña. A xente común.
Imos gañar coas nosas mans. Coas mans que redactaron
o manifesto da Marea Atlántica. Coas mans
que aplaudiron na Ribeira do Cómaro hai un ano e
nos dixeron que adiante, que querían unha marea.
Coas mans que votaron nas primarias máis participadas
da historia da Coruña. Coas mans que pasaron
as últimas noites pegando carteis por toda a cidade.
Coas mans que colaboraron no financiamento da
campaña electoral para que non dependamos dos
bancos, senón das xentes da Coruña. As nosas mans.
Pregúntannos que significa o punto azul da Marea
Atlántica. Significa democracia. Significa transparencia.
Significa honestidade. Significa participación.
Significa ética. Significa poñer por diante as
persoas. Significa botar os corruptos. Significa aquí.
Significa agora. Significa A Coruña. Significa un goberno
para a xente. Significa que o 24 de maio miles
de persoas na Coruña van gañar as eleccións municipais
na Coruña coa Marea Atlántica.
Viñeta
Borja L.
Os candidatos
Viñeta
Jano
O xornal do ano do cambio
oquince.gal
#O15
Edita
Marea Atlántica
mareatlantica.org
Dep. Leg. C 820-2015
Contacto
aiven@oquince.gal
Twitter: @coruna15
Facebook: O 15
Consello redacción
Alejandro Martín
Alejandro Pazos
A. D. Petouto
Raúl Xordo
Elisa Ginzo
Fotografía
Sandra G. Rey
Antía G. Sendón
Amador Lorenzo
Deseño e maquetación
MAT-LAB

oquince.gal A Coruña · Primavera de 2015
7
Alba Barbadillo Rodri Suárez Daniel R. Cao
Manchar as mans Vivir na Coruña Agora a Marea
Tivo que vir do pasado Eskorbuto a lembrarnos que
estamos a ser manipulados. E manipuladas, si. Coa
nosa propia empatía. Iso fan os inquilinos de María
Pita cando apelan á solidariedade para explicar os
trifásicos enchufes cos que beneficiaron a persoas
da súa corda a cambio de quen sabe que prebenda.
“¿No lo haría usted por su nieta si pasara necesidad?”.
E así, coa manipulada culpa enriba de seren
tan corruptos coma eles, manteñen un tinglado que,
por certo, ten moito máis de oficina de cambio de
favores que de centro de caridade.
Non hai tanto que, aténdome ao xurídico, defendía
eu que a imputación non era necesariamente
motivo para o cesamento dun cargo político. Presunción
de inocencia, denuncias malintencionadas,
indicios imprecisos, aludía. Falo duns poucos anos
atrás, cando aínda as sospeitas do submundo que
tecían as redes da política e a empresa eran só iso,
sospeitas. Cando aínda era Pokémon unha saga nipona
para nenos ou modernos e Pikachu, un boneco
ben carismático sen parecido ningún con Carlos
Negreira. Aqueles tempos. Non sabiamos da estafa
que estamos a vivir, a pesares da suspicacia tan
arraigada como fútil contra a política, contra o político,
na hora do vermú. Entón non eramos tan conscientes
dos manexos que implica esta política, estes
políticos, tan efectivos para manterlle o estatus a
eles, e a nós que nos zurzan. Manexos que fan coas
súas mans, as mesmas que empregan para meterlle
man á caixa pública, para manipular a visión do que
acontece, sexa nos medios institucionais, sexa nos
privados, vía inxección, para manobrar con impunidade.
Resignámonos a tolerar a corrupción
coma quen atura que
chova miúdo: molesta, pero
apenas cala.
Despois veñen estes tempos, nos que o veciño fala
de exaccións ilegais, de suborno impropio, e non é
avogado nin xuíz nin nada. Tan normal coma se falase
do partido (do de fútbol, claro) ou da derrama.
Normal, porque a corrupción está hoxe normalizada,
desmitificada a base de repetición. Resignámonos
a tolerar coma quen atura que chova miúdo.
Molesta, pero apenas cala.
Urxe recuperar a empatía. E é así que aquilo que
era, en principio, só unha conditio sine qua non convértese,
a golpe da urxencia que marca o futuro inmediato,
no piar válido para soster un proxecto de
cidade. É necesario. Porque eles manchan as mans.
Nós, coas nosas, construímos. Tentamos atopar
algo novo sen ter que remexer no lixo.
A peripecia vital. Pode ser previsible. Ou non. Pode
ser tolerada, pero iso non sempre significa digna.
Ocupamos os ocos que nos deixan. Ás veces facemos
tolerías, lanzámonos ao baleiro. Para enchelo. E
darlle sentido a todo o demais, incluso o que se fixo
mal. Hai momentos que son historia. Dos que sería
fácil fuxir. Non obstante, o son visceral gaña. Toca
facelo. Non vivilo suporía unha renuncia a todo o
defendido durante lustros. Os soños, si, os soños.
As aventuras, si, as marabillosas aventuras. As que
pechan o círculo. Ou abren o marco. O que tiña que
facer, neno, o que tiña que facer. Porque sempre o
desexei.
Aparecemos os de abaixo a marcar
a axenda política dos que
se crían intocables; e sabendo
facelo, e con alternativa.
A peripecia vital. Nacer, na Coruña, sendo de fóra
como case todos, pero da Coruña. Vivir na Coruña,
na de case todos, pero roubada. Explicar A Coruña
fóra, a auténtica, pero incomprendida pola imaxe
que lle impuxeron. Dicir, dicir, dicir, que eu son dun
sitio que non existe para as alturas dese mesmo lugar.
Resistir ao deseño da identidade imposta. Reivindicar
a cidade propia, ocultada pero vivida acotío,
bravú. Lonxe do pensamento oficialista. Ser do
outro bando. Pero reducido ao orgullo teórico. Ata
que pode ser que algo pase. Non o podes perder,
neno.
Era todo ou a nada que significa todo. Cando era
pequeno dixen que Dépor ou nada, sen equipo de
colchón. Cando fun maior apostei en política, baixo
as limitacións da supervivencia. Ata hai uns meses.
Nove desde o manifesto. Tres desde que dixen que
o resto daba igual, que no mar había auga. E tocaba
mollarse. Non por nada. Senón por todo. Coruñento
eu. Si. Para gañar. Non se trataba do que parece
—suspender a vida— senón de darlle o maior significado
posible. O inesperado. O irrenunciable. O rebelde.
O meu. O que berrara con criterios punkis durante
tempo. O que había que facer. O que estamos
facendo. Historia. Sei que os que nunca pensaron
que me estafaban agora están nalgún sitio asustados,
porque aparecemos os de abaixo, saídos ata das
escaleiras do Parrús, a marcar a axenda política dos
que se crían intocables. E sabendo facelo. E con alternativa.
Somos listos, alegres. Facendo o que toca.
Toca botarlles o pulso. Estámolo gañando. Non
temos medo. Renunciei á vida tres meses? Non,
neno, non. Fago o que sempre soñei. Nunca estiven
tan canso. Nunca me sentín tan vivo. Son feliz. Son
Marea.
The line it is drawn / The curse it is cast / The slow
one now / Will later be fast / As the present now / Will
later be past
[A liña está trazada, a maldición botada, o que agora
é lento máis tarde será rápido, como o presente que
pronto será pasado].
Bob Dylan, Times Are A-Changing.
Ola, hai alguén aí? Seguro que si, seguro que hai alguén,
seguro que hai alguén que está lendo este xornal,
que está lendo este texto. E vouche dicir unha
cousa: estou moi seguro de que a menor parte da
xente que está lendo isto comparte comigo data de
nacemento. Non me refiro ao día exacto, refírome a
dez anos arriba e tamén a dez anos máis baixo.
Somos minoría, non somos a xeración máis preparada
da historia, penso, e son parte, que somos a
xeración máis frustrada da historia. Somos a xeración
máis frustrada porque somos unha xeración
sen relato. Que significa que somos unha xeración
sen relato? Significa que somos un grupo amplo que
non temos algo común, algo colectivo que nos axude
a identificarnos entre nós.
Somos unha xeración frustrada, somos unha xeración
sen relato porque levamos unha vida enteira
delegando, unha vida enteira esperando que as cousas
se solucionen e a solución nunca chegaba. Non
somos unha xeración frustrada porque non teñamos
choio ou esteamos abocados á emigración, somos
unha xeración frustrada porque nunca pensamos
que por nós mesmos podiamos inverter a situación.
Somos a xeración (lembrades?) que cando cumprimos
18 nos mandaron a casa unha copia da Constitución,
unha copia do texto que nos convertía na
Ola, hai alguén aí? Seguro que si,
seguro que hai alguén.
xeración máis garantida da historia. Si, si, aquel era
o noso relato: o que dicía que cando nos vísemos excluídos
aquel texto nos ía recuperar.
Nunca ocorreu. Se alguén discrepa, ofértolle algo ao
que agarrarse: xa non ocorre.
Chegamos á última estación, á estación chamada
“Poñámonos en valor”. Á estación chamada “Coas
miñas mans podo cambiar todo”.
É a hora e é o momento. Eu non estou aquí porque
agora que os que mandan están debilitados pode resultar
máis fácil apartalos. Eu estou aquí e estou agora
porque sinto que as miñas mans poden sumarse a
outras tantas e conseguir o noso obxectivo.
E ese obxectivo resúmese en dúas palabras: ser felices.
Hai Marea!

8
Xulio Ferreiro
Candidato da Marea Atlántica
á alcaldía da Coruña
√Estamos
preparados
para liderar
un cambio
real na
Coruña∆
Semana decisiva para a Marea Atlántica.
As enquisas rexistran xa o desgaste do
Partido Popular, acosado pola corrupción
e o descontento dunha sociedade cada
vez máis desigual, e avisan da impoñente
irrupción da candidatura de unidade
popular que encabeza o profesor e
ex-maxistrado Xulio Ferreiro, deportivista
confeso e coruñés dos Mallos, onde naceu
hai 40 anos.
Entrevista Alejandro Martín · Fotografía Antía García Sendón
Os do punto azul poderían poñerse á
cabeza do goberno local da Coruña despois
das eleccións do 24 de maio. A rúa,
de momento, dálle a razón aos números.
O pasado 12 de maio, 1.500 persoas
ateigaron o auditorio principal de Palexco
e outras tantas quedaron fóra nun
acto "histórico", insiste o candidato, impulsado
polas organizacións políticas
que apoian a Marea Atlántica nestas
municipais.
Vese xa como alcalde?
Cómpre ter prudencia. As enquisas responden
aos intereses particulares de
quen as encarga e as publica. Nós ao
noso: traballar, traballar e traballar. O
que é cada día máis evidente é que hai
unha marea de ilusión crecente nesta
cidade, que a xente quere protagonizar
unha nova etapa no Concello da Coruña
e que a Marea Atlántica é o instrumento.
E que estamos preparados e en disposición
de liderar un cambio real.
Ciudadanos tamén se estrea na Coruña
nestas municipais, e tamén promete
un cambio.
Quen se presenta agora coa marca de
Ciudadanos facíao hai nada coa de
UPyD e representa as mesmas políticas
que o PP: os recortes, a redución do
estado social, que se salve quen poida.
Tecnicamente, non se estrean. E dificilmente
poden propoñer un cambio.
Ou sexa, que non pactarían con Ciudadanos
para formar goberno.
A Marea non vai pactar nin con siglas
nin con nomes propios. Vai pactar a
partir de obxectivos, métodos e principios
éticos. O 24 de maio só hai dúas
opcións: colocarse do lado das políticas
antisociais e a corrupción do PP ou co-
locarse do lado das políticas que poñen
as persoas primeiro, do lado da Marea.
O resto das forzas políticas terán que
escoller.
E co PSOE e o BNG?
Insisto: obxectivos, métodos e principios
éticos. Se PSOE e BNG son capaces
de estar á altura do tempo que vivimos
e deixar atrás experiencias que ninguén
quere repetir, si.
Saen da nada e en menos dun ano
marcan o ritmo da campaña electoral
e soan como alternativa de goberno.
Que hai detrás da Marea?
Non é certo que saiamos da nada. Na
Marea resoan Nunca Máis, o 15M, a batalla
contra os desafiuzamentos, anos
de traballo honesto dos movementos
sociais e as bases de moitas organizacións
políticas. E á Marea estase sumando
agora xente que nunca participara
en política, xente que loitou contra
o franquismo e logo perdeu a ilusión e
a confianza nas institucións, xente que
nos di que xa ten por fin a quen votar ou
que xa non se vai deixar enganar máis
polo partido ao que votaba até agora.
Xente que se sentía, dun xeito ou doutro,
traizoada.
Agardaban chegar até aquí?
A Marea naceu para gañar. E na medida
en que ilusionamos e acadamos
o apoio de forzas políticas que nunca
foran unidas a unhas eleccións, como
son Podemos, Esquerda Unida, Anova,
Equo, Compromiso por Galicia e Espazo
Ecosocialista, xa estamos gañando.
Non estamos aquí para obter un ou
dous concelleiros. Estamos aquí para
recuperar as institucións e poñelas ao
servizo da xente.

oquince.gal A Coruña · Primavera de 2015
9
As preguntas da xente
Cristina de la Torre Herrera
37 anos
Santa Lucía
Emilio Garrido Jiménez
69 anos
Atocha Alta
Encabeza unha candidatura de xente
sen experiencia de goberno.
Iso é o que di o PP, que somos uns descoñecidos
e que os descoñecidos non
teñen dereito a gobernar. Teñen razón
nunha cousa: non nos coñecen nin no
Ibex 35 nin nos xulgados onde se instrúen
as causas por corrupción nin nos
restaurantes onde se reparten sobres
e enchufes. A nós coñécenos a xente,
nos nosos barrios e nos nosos postos de
traballo. A candidatura da Marea está
formada por excelentes profesionais de
diferentes campos. E preparada para
gobernar.
É posible outra política?
Con vontade e sen peaxes, si. A Marea é
da xente, non depende de bancos nin de
grandes grupos de comunicación. Todo
o que facemos, facémolo coas nosas
propias mans.
Que será o primeiro que faga ao chegar
a María Pita?
O primeiro, baixarme o soldo, porque
Carlos Negreira cobra agora 65.000
euros anuais, e reducir o que lle custa
o goberno á cidadanía nun 50%, aforrando
un millón de euros ao ano, que
boa falta fai para políticas que beneficien
de verdade á maioría da xente. O
segundo, abrir portas e ventás, que hai
moito tempo que non se ventila María
Pita e a xente ten dereito a saber que
se fai e por que. O terceiro, comezar a
aplicar o programa da Marea, dándolle
prioridade ao que é prioritario: a situación
de emerxencia na que vive moita
xente. Poremos en marcha unha Renda
Social Municipal para garantir que
toda a veciñanza teñas cubertas as necesidades
básicas para vivir con dignididade.
∑ Na Marea resoan
Nunca Máis e o 15M e
está a devolverlle a ilusión
a moita xente que
se sentía, dun xeito ou
doutro, traizoada pola
política.
∑ O PP ten razón nunha
cousa: somos descoñecidos,
sobre todo
nos restaurantes onde
se reparten sobres e
enchufes.
∑ Vimos para gañar, e
conseguir o apoio de
organizacións políticas
que nunca foran
xuntas a unhas eleccións
xa é empezar a
gañar.
∑ Ciudadanos representa
as mesmas políticas
que o PP: os recortes
e a redución do
estado social.
Que medidas pode impulsar
o Concello para
apoiar o traballo dos
emprendedores?
∑ O Concello promoverá
novos xeitos de emprendemento
e manterá o seu respaldo
durante os primeiros
tempos ás novas empresas,
con criterios sociais e de
sustentabilidade. Indo ao
concreto, contemplamos a
creación dun banco de aluguer
para locais e a facilitación
de espazos compartidos,
formación e un servizo
gratuíto de consultoría.
Antonio Manuel Fraga Allegue
38 anos
Monte Alto
Que tipo de iniciativas
pensas levar a cabo
para recuperar o pulo
cultural na cidade?
∑ Cómpre establecer mecanismos
que permitan a
participación de persoas e
os colectivos para vincular
a programación cultural
coas propostas da xente,
os creadores e as xestoras
locais. Concibimos o Concello
como un ente mediador
e non estritamente
programador. Tamén promocionaremos
o galego e
retiraremos todo apoio a
espectáculos de maltrato
animal, como as touradas.
Que ten previsto en relación
aos servizos sociais
nestes momentos de
emerxencia?
∑ Garantiremos as necesidades
básicas da xente
cunha Renda Social Municipal
da que se poderían
beneficiar unhas 1.200
familias. Impediremos que
á xente en situación de
vulnerabilidade se lle corte
o suministro de luz ou o de
gas, reduciremos o recibo
da auga e haberá axudas
compensatorias no caso de
impago xustificado.
María Inés Carro Calviño
83 anos
Catro Camiños
Que medidas contempla
para darlle cobertura á
xente maior con poucos
recursos?
∑ Dende que goberna Carlos
Negreira, na Coruña
incrementouse un 54% o
número de persoas que precisan
axudas para sobrevivir.
Hoxe, o 13% da nosa
veciñanza está en risco de
exclusión social. A xente
maior é especialmente vulnerable
á situación. Ademais
das medidas globais
contra a pobreza, será preciso
aumentar a cobertura
e intensidade do Servizo de
Atención a Domicilio.

15
APOSTAS
DA
MAREA
Optimización
do gasto
Participación
cidadá
Rexeneración
democrática
Redacción M. P. Louro
Ilustracións IsoTipo
A Marea Atlántica
entende o programa
de goberno como
un deseño de liñas
estratéxicas nas que
traballar desde o
Concello, co obxectivo
final de lograr
unha Coruña para
a xente.
1
Para poder investir nas necesidades
da xente, cómpre sacarlle
o máximo partido ao presuposto
municipal. Para mellorar o seu uso,
a Marea Atlántica aposta por dúas
liñas claras. En primeiro lugar, comprométese
a reducir á metade o custo
do goberno, limitando os salarios
a 40.000 euros brutos anuais para
representantes no concello, cargos
directivos e persoal de confianza.
Por outra banda, é preciso coñecer
e suprimir calquera gasto evitable.
Para iso a Marea quere realizar unha
auditoría do proxecto Smart City,
analizar a adxudicación do servizo
da ORA —e, se é viable, remunicipalizalo—
ou fiscalizar a concesión da
Compañía de Tranvías para coñecer
o estado das contas, o que permitirá
ademais revisar as tarifas.
2
A Marea Atlántica é unha candidatura
popular que non entende
a cidade sen a xente, por
iso o programa de goberno inclúe
varias medidas para lograr unha participación
efectiva da cidadanía no
Concello. Entre elas, cabe destacar a
implantación de orzamentos participativos,
cos que a xente poida decidir
en que se invisten determinados
cartos e tamén intervir no deseño e
control dos orzamentos. Ademais,
tamén se pretende establecer figuras
de intervención directa da cidadanía,
como distritos para xestionar as necesidades
dos barrios, referendos veciñais
para as cuestións de especial
transcendencia ou a modificación
do Regulamento Orgánico Municipal
para facilitar e fomentar a participación
directa da veciñanza nos plenos.
3
Rematar coa corrupción endémica
do funcionamento político
é un dos obxectivos prioritarios
da Marea. Para logralo, hai previstas
diferentes medidas coa intención de
levar a cabo unha rexeneración democrática
que lle devolva o poder á
cidadanía. Con este fin, ningún membro
da Marea Atlántica permanecerá
no seu cargo máis de dous mandatos,
isto é, oito anos. Do mesmo xeito, instituiranse
mecanismos revogatorios
que garantan a expulsión dos concelleiros
e as concelleiras da Marea en
caso de incumprimento de programa
ou de imputacións motivadas.
Ademais, todas as concesións municipais
serán fiscalizadas e se realizarán
auditorías nas mesmas, co fin de
asegurar que os cartos se destinan ao
fin que foi programado.
Inclusión
social
Combater
a pobreza
Consumo de
proximidade
Eficiencia
enerxética
8 9 10 11
A Coruña que quere a Marea
Atlántica non pode deixar a
ninguén de lado. A loita pola inclusión
e contra a pobreza pasa, para
a Marea, pola creación dunha Renda
Social Municipal que permita completar
os ingresos das persoas máis
necesitadas e que minimice as súas
dificultades a curto prazo. Cunha
perspectiva temporal máis ampla, o
programa de goberno contempla a
posta en marcha dun Plan Local de
Inclusión Social que articule de xeito
eficaz a acción pública municipal
en materia de políticas sociais. Nese
sentido, tamén se propón o deseño e
implantación dunha Estratexia Local
de Inclusión Laboral para os colectivos
en risco de exclusión, entendendo
o traballo como ferramenta definitiva
de inclusión cidadá.
A actual situación de emerxencia
social vén acompañada
por novas formas de pobreza e
tamén por algunhas xa esquecidas.
Para a Marea Atlántica, garantir o
cobertura das necesidades básicas limitando
ao máximo os efectos desas
pobrezas non é só un obxectivo principal,
senón un xeito, quizais o único
posible, de comprender o goberno
municipal. En primeiro lugar e de
xeito prioritario, proponse o uso da
rede de centros escolares da cidade
para eliminar a pobreza alimentaria
das e dos menores. Ademais, para
minimizar as consecuencias do empobrecemento,
o programa de goberno
contempla a rebaixa das taxas
de auga e a erradicación da pobreza
enerxética, que non permite o acceso
aos servizos de luz ou calefacción.
O modelo sustentable de cidade
da Marea Atlántica aposta
claramente polo comercio de
proximidade. Fronte ao modelo de
grandes centros comerciais, o programa
achega medidas de promoción
do comercio local e de potenciación
de estratexias colaborativas
entre negocios. Planean reorientar o
modelo produtivo e facelo máis xusto
ambiental e socialmente, promovendo
a diversificación da actividade
económica, e axustar os itinerarios
persoais de inserción das persoas
usuarias a este novo enfoque. Nesa
liña, apóstase polo fomento dun mercado
de produtos de primeira necesidade
ecolóxicos e artesanais para
fomentar a soberanía alimentaria de
concello e bisbarra, xunto con programas
de sensibilización.
A busca dun concello enerxéticamente
sustentable supón
outra das grandes liñas de traballo
da Marea Atlántica. Con ese fin,
o programa inclúe propostas como a
integración das políticas de eficiencia
enerxética en todas as áreas de
xestión municipal, tamén en eventos
e festas; medidas técnicas de aforro
enerxético en edificios municipais
e a realización de auditorías para a
rehabilitación enerxética en comunidades
veciñais, especialmente nos
barrios de mais antigos. Tamén se
contemplan a revisión e revitalización
da Estratexia contra o Cambio
Climático e dotación de recursos á
Oficina Contra o Cambio Climático,
así como a adquisición dunha porcentaxe
crecente de enerxía renovable,
especialmente cooperativista.

oquince.gal A Coruña · Primavera de 2015
11
Dereito
a un teito
Cidade
verde
Respecto
polos animais
Mobilidade
sustentable
4 5 6 7
A Marea quere un Concello que
se preocupa por asegurar o
derei to á vivenda dos seus cidadáns.
En primeiro lugar, a Marea comprométese
a loitar activamente contra
os despexos, paralizando aqueles
de responsabilidade municipal e
procurando alternativas nos desafiuzamentos
que non dependan directamente
do Concello. Por outra banda,
para facilitar o acceso á vivenda,
o programa de goberno contempla a
elaboración dun plan de fomento do
dereito á vivenda e potenciación da
vivenda pública, a través de EMVSA.
Na mesma liña, co obxectivo de acabar
coa bolsa de vivendas deshabitadas,
contémplase tamén o aumento
nun 50% dos cargos do IBI ás vivendas
baleiras propiedade do FROB-SA-
REB e de entidades financeiras.
Na Marea teñen claro que o compromiso
co medio ambiente é
unha condición imprescindible
para lograr unha cidade máis humana.
Para mudar o gris das explanadas
de formigón polo verde, no programa
propoñen traballar para a naturalización
urbana e a conservación da biodiversidade,
mantendo os espazos
naturais e zonas verdes existentes e
creando novas áreas naturalizadas
nos barrios. Así, contémplanse medidas
como a apertura efectiva do Parque
do Observatorio na Agra do Orzán,
a protección do Parque de Bens
como espazo verde de uso público
— impedindo, mediante o estudo dunha
localización alternativa, a construción
do Museo do Automóbil que o
ameaza— e a tan necesaria rexeneración
da ría do Burgo.
Unha Coruña de todos e para
todos non pode permitirse
dar acubillo a ningún tipo de
maltrato animal. A Marea Atlántica
desexa converter a cidade, desde
o Concello, nun espazo totalmente
respectuoso cos animais e por iso
formúlase no programa de goberno
o compromiso firme de suprimir
calquera apoio municipal aos eventos
nos que se maltraten os animais,
como as touradas ou os circos con
animais, eliminando con tal fin tanto
as subvencións directas como a
cesión de espazos para eses espectáculos.
Ademais, proxecta a creación
dun Centro Municipal de Protección
Animal para os animais abandonados
e unha aposta para desenvolver
de xeito progresivo e sostible un modelo
de xestión de sacrificio cero.
A aposta pola mobilidade sustentable
é prioritaria: a Marea
contemplan a implantación
dunha rede eficiente de aparcadoiros
disuasorios públicos e gratuítos conectados
co transporte público tanto
urbano como interurbano, consensuados
coa área metropolitana; propón
a mellora do servizo de autobús
urbano coa reordenación do mapa
de rutas, a priorización do paso mediante
plataforma reservada en liñas
principais, a mellora da accesibilidade
nas paradas e a creación de intercambiadores
entre o transporte urbano
e interurbano en puntos clave.
Proxéctase tamén a creación de roteiros
prioritarios para peóns e bicicletas
—con carril-bici ou por calzada
segundo o tipo de vía—, así como o remate
da conexión coa Universidade.
Compromiso
ético
Creación
de emprego
Memoria
e culturas
Igualdade
activa
12 13 14 15
A Marea Atlántica entende o
goberno municipal desde unha
perspectiva humana, que sitúa
ao cidadán como centro das súas políticas
e polo tanto non pode deixar
de lado o compromiso ético coa veciñanza.
No programa de goberno,
diversas medidas cimentan este
compromiso no plano económico: o
desenvolvemento dunha economía
para as persoas que integre criterios
sociais, ambientais e de calidade
de vida na economía e unha política
fiscal progresiva e socialmente
xusta; a incorporación de criterios
medioambientais, éticos e sociais aos
contratos e compras realizadas polo
Concello e a priorización na xestión
municipal da banca ética e cancelación
de saldos en institucións bancarias
que realicen desafiuzamentos.
A loita pola creación de emprego
está moi presente no
programa de goberno da Marea
Atlántica. Neste eido contemplan
a ampliación de servizos de atención
á conciliación e á mellora de vida das
persoas que favorezan o acceso ao
emprego ao tempo que crean traballo
neses servizos. Tamén se propón un
programa de formación e creación
directa de emprego sostible nas áreas
de xestión sostible de residuos, apoio
do pequeno comercio e hostalería,
atención á dependencia, cooperativismo
e rehabilitación enerxética.
Ademais, de cara á mocidade, proxéctase
un Plan de Emprego Xuvenil con
acceso aos fondos europeos que enfatice
áreas con xacementos reais de
emprego e incorpore os criterios sociais
e de innovación.
Na saú aposta pola humanización
e a concepción comunitaria
do Concello da Coruña, a
Marea Atlántica dedica tamén no seu
programa un espazo privilexiado ao
patrimonio inmaterial da veciñanza.
Nese sentido, a candidatura popular
propón a activación do proxecto
Caixa da memoria como ferramenta
de recuperación e posta en valor do
legado persoal e colectivo na construción
dunha cidade de progreso
social. Tampouco deixan de lado no
programa de goberno o fomento da
lingua e cultura galegas, así como un
reforzo das actividades nos centros
cívicos e bibliotecas municipais. Ademais,
de acordo coa lexislación sobre
Memoria Histórica, comprométense
á eliminación de toda simboloxía
franquista presente no rueiro.
Na xénese da Marea Atlántica
está o desexo de construír
A Coruña con todo o mundo,
e por iso no seu programa de goberno
contemplan traballar para que o
Concello sexa unha ferramenta activa
de igualdade. Con ese obxectivo, a
candidatura popular asume o compromiso
de loitar para garantir o acceso
ao uso das institucións culturais
e deportivas municipais ás persoas
con diversidade funcional. Tamén
proxectan a creación dun Observatorio
Municipal de Igualdade de Xénero
que permita coñecer o escenario real
do concello neste eido e tomar medidas
contra a discriminación. Outra
das medidas igualitarias que propoñen
é a de asegurar o funcionamento
efectivo da actual Oficina Municipal
de Apoio á Migración.

16
Negreira e o PP,
ligados polo fío
da corrupción
As investigacións xudiciais que
afectan ao Concello destapan o
enchufismo e os amaños como
práctica sistemática do goberno
coruñés
A.D. Petouto
Redacción
Como unha arañeira, os fíos da corrupción
tecen arredor do Concello da Coruña
un mapa intrincado de conversas,
favores e amaños que, non sendo polas
investigacións xudiciais en curso, quedan
lonxe do ollo público para sustentar
unha política “baixo corda”; esa que
destapan sumarios como o da operación
Zeta ou a Pokémon, convertida en
Pikachu na súa póla coruñesa. Un mapa
mesto, se cadra tan espeso como os que
desentrañan noutros puntos do Estado
os instrutores de tramas como a Gürtel
ou a Púnica, e que veñen demostrar, alén
do “posible coñecemento e consentemento"
do primeiro edil da Coruña nos
supostos manexos da súa man dereita,
Julio Flores, para “colocar” a coñecidos
ou simpatizantes. Xa antes, Vixilancia
Aduaneira pedira a comparecencia xudicial
do rexedor en calidade de imputado,
como consecuencia das múltiples
referencias que o sinalaban como un
dos membros do goberno que tiraba de
influencia para enchufar a afíns e conseguirlles
traballo. Onde? Nalgún dos
servizos que prestaba ao Concello Vendex,
o conglomerado empresarial sobre
o que xira a investigación, e que no último
decenio chegou ter ata 16 concesións
municipais e organismos como o
Ágora, o IMCE, o Aquarium ou a Torre
de Hércules, e a xestionar servizos tan
lucrativos como a grúa e a ORA.
Se a Negreira non chegan todavía as
imputacións, a pesar de constar tamén
nun lugar privilexiado nas listaxes dos
regalos “de cortesía” de Vendex a autoridades
escollidas, non ocorre o mesmo
co ata agora primeiro tenente de alcalde,
sobre o que pesan sospeitas fundadas
por delitos de tráfico de influencias
e suborno, segundo consta nos autos.
Polos movementos detectados nas escoitas
ao delegado en Galicia de Vendex,
José María Tutor, e ao seu círculo
e demais pescudas, a maxistrada chega
a comparar o Concello cunha “axencia
de colocación de emprego” e ten baixo
a lupa medio cento de empregos sos-
ou a retirada de multas relacionadas
coa ORA. O sumario deixa ver que o
enchufismo non era excepción dunha
ou dúas persoas do equipo de Negreira;
∑ Non sendo polas
investigacións xudiciais en
curso, os amaños e favores
do Concello quedan
lonxe do ollo público, e
sustentan unha política
“baixo corda”.
era práctica sistemática, unha forma
de goberno pola que están a ser investigados
a maioría dos membros do goberno
coruñés.
E da “axencia de colocación” do
Concello aos “chiringuitos para cazar
subvencións” que compoñen, segundo
os investigadores, as empresas e entidades
coruñesas sospeitosas que analiza
a chamada operación Zeta e que
tamén tocan ao goberno local e ao propio
alcalde. A vinculación personal de
Negreira co principal implicado, o empresario
Gerardo Crespo, administrador
de Azetanet, queda plasmada nos
correos electrónicos captados pola Policía
Xudicial, nas conversas intervidas
e nas actas dos encontros oficiais que
∑ O sumario da investigación
da Pokémon deixa
ver que o enchufismo non
era excepción; era práctica
sistemática, unha forma
de goberno pola que está a
ser investigada a maioría
dos membros do goberno
do PP coruñés.
∑ Vixilancia Aduaneira
chegou a pedir a imputación
de Negreira, polas
múltiples referencias que
o sinalaban como un dos
membros do goberno local
que tiraba de influencia
para enchufar a afíns e
conseguirlles traballo.
∑ As relacións de Gerardo
Crespo, administrador
da empresa Azetanet,
líder veciñal próximo ao
PP e principal implicado
na operación Zeta, tocan
ao alcalde e a membros
insignes do Partido
Popular da cidade.
O póker de ases da corrupción do PP
coruñés, de arriba a abaixo: Carlos
Negreira, Julio Flores, Diego Calvo e
Beatriz Mato
da responsabilidade penal dos axentes
implicados, o mercadeo do que somos
vítimas os administrados e as administradas,
en favor dun tecido escuro e ben
armado entre a política do PP e a grande
empresa. Unha consecuencia directa
e acalada do que trae a privatización
dos servizos públicos.
Alcanza a arañeira ao alcalde, Carlos
Negreira, aínda sen estar, de momento,
imputado en ningunha das causas que
manchan a cidade? Basta seguir esa
rede para ver que, de seguro, o alcanzan.
É a propia xuíza a que o insinúa,
como reflicte un auto de marzo deste
ano, no que Pilar de Lara, instrutora
desa enorme operación contra a corrupción
política que é a Pokémon, fala
peitosos, en cuxa mediación coloca, de
forma provisional, a Flores.
Pero o primeiro tenente de alcalde
non é o único membro do goberno coruñés
baixo sospeita: nun dos seus últimos
autos, a maxistrada pide datos de
ata seis concelleiros da xunta de goberno
local, do alcalde, do presidente e a
vicepresidenta da Deputación, e de asesores,
cargos e traballadores relacionados
co Concello. A investigación ten no
foco, ademais, as “colas para enchufar”
no Ágora, os manexos para dirixir a
adxudicación de servizos na Casa dos
Peixes, as irregularidades dos contratos
do IMCE —un organismo municipal
dependente de Cultura que ten entre as
súas atribucións a xestión das festas—
recolle o sumario. Nel constan tamén
dúas doazóns que, segundo as anotacións
da contabilidade do sospeitoso,
este aboou en favor do PP (de 17.000 euros),
unha a 15 días das eleccións xerais
do 2011. As relacións de Crespo, líder
veciñal próximo ao PP, tocan tamén a
membros insignes do partido, desde o
secretario de Estado José Manuel Romay
Beccaría ata a conselleira de Traballo,
Beatriz Mato, “Bea”, en boca do
principal imputado. Ademais de ser o
departamento autonómico que ela encabeza
o que máis axudas outorgou ás
empresas implicadas na Zeta, ocorre
que Mato é a persoa que pecha honorificamente
a lista do PP coruñés para as
próximas eleccións municipais.

oquince.gal A Coruña · Primavera de 2015
17
Por que non
responde o
alcalde?
A.D. P.
Redacción
Por que o alcalde da Coruña esconde
as siglas do PP? Poría a man no lume
por Rajoy? Son algunhas das preguntas
que Carlos Negreira rexeita responder,
mais a calada non serve para ocultar
os vínculos obvios do rexedor; co seu
partido, que é o PP das “caixas B” e os
chanchullos millonarios, e con certos
personaxes como o empresario Gerardo
Crespo quen, por máis que o intente
agochar o alcalde, pertencía ao seu círculo
persoal ata que unha investigación
xudicial veu destapar as manobras coas
que xente deses círculos se beneficiaba
da xestión pública.
Semella que Negreira tampouco pertence
ao PP, á vista dunha campaña sen
figuras do seu partido. Pero forma parte
do mesmo PP investigado en Madrid
ou en Valencia. Defende as mesmas políticas,
serve aos mesmos intereses. É,
como os seus, intermediario de quen
realmente ten o poder, catro señores
que levan xa demasiado tempo facendo
da Coruña o seu patio traseiro.
Asumirá Negreira a súa responsabilidade
política en caso de ser implicado
nalgunha destas tramas, que salpican a
boa parte do goberno coruñés? Dimitirá
Negreira se acaba imputado?
A conexión de Negreira coas tramas corruptas
CLAVE QUE IDENTIFICA OS PERSONAXES: IMPUTADO
XUÍZ PIDE DATOS DE EL/ELA VAI NAS LISTAS MUNICIPAIS DE 2015 NON REPITE NAS LISTAS
Eixes das tramas
Operación Pokémon
A xuíza investiga se o grupo de empresas de
servizos Vendex obtía contratos públicos a
cambio de favores, como enchufar a persoas
próximas ao PP en toda Galicia. A póla coruñesa
recibe o nome de Pikachu, e afecta
principalmente ao Concello, aínda que tamén se
está a investigar a cargos da Deputación
Nun auto, a xuíz explicita a
posibilidade de que Negreira
“coñecera e consentira” os
presuntos enchufes de Flores
JULIO FLORES
Primeiro tenente de alcalde da
Coruña, man dereita de Negreira no
Concello. Imputado por tráfico de
influencias e suborno
Flores é o contacto de
Vendex no concello
A CAMBIO
DE ENCHUFAR
A AFÍNS DO PP....
ÁMBITO LOCAL
CONCELLO E DEPUTACIÓN
Negreira consta nas
listaxes de regalos VIP
de Vendex
JOSÉ Mª TUTOR
Delegado de Vendex
para Galicia
...VENDEX
OBTÉN
CONTRATOS
CARLOS NEGREIRA
DIEGO CALVO
Presidente da Deputación,
elixido polos concelleiros do PP.
Vai 2º na lista por Ferrol
Alcalde da Coruña
e presidente provincial do PP
Operación Zeta
O sumario investiga posibles fraudes
millonarias nos cursos de formación
organizados por compañías de Gerardo
Crespo, coa participación da Xunta
ÁMBITO AUTONÓMICO
XUNTA
Negreira coloca a
Mato na lista das
municipais de 2015
A investigación confirma
que tiñan relación
persoal
BEATRIZ MATO
Conselleira de Traballo e Benestar
na Xunta, departamento que
concede as subvencións para
os cursos
A investigación desvela que teñen
relación persoal
GERARDO CRESPO
Empresario próximo ao PP.
Administrador de Azetanet,
grupo empresarial baixo a lupa da
xuíza por fraude de subvencións
€
15 MILLÓNS
DE EUROS EN
SUBVENCIÓNS
Concellarías, organismos
e servizos municipais
implicados
ANA FERNÁNDEZ
Cultura
BEGOÑA FREIRE
Mobilidade
ROSA GALLEGO
Interior e Contratacións
A xuíza da Pokémon pediu en abril
deste ano datos sobre varios
membros do goberno municipal
e de empresas públicas.
Non hai edís imputados, agás Julio
Flores, pero si funcionarias/os e
persoal dalgunhas destas áreas.
MÓNICA IGLESIAS
Organismos de Cultura
baixo investigación por
contratos con Vendex:
-Ágora
-IMCE
-Torre de Hércules
-Casa dos Peixes
CARMEN HERVADA
Barrio
MARTÍN F. PRADO
Urbanismo
Vendex chegou a ter unha
quincena de contratos.
O máis salientable é o da ORA e
o da grúa, que se lle outorgou
en 2005 e está en proceso de
nova adxudicación a outras
dúas empresas (unha para cada
servizo) distintas de Vendex.
A directora dos museos
científicos é nomeada xefa
de persoal do concello
estando imputada
MARIEL PADÍN
Barrio e vicepresidenta
da Deputación
FRANCISCO
MOURELO
Deportes
Ademais dos postos públicos xa
referidos, a xuíza pide no auto
de abril e marzo datos de:
-O director xeral de Emalcsa,
Jaime Castiñeira
-Xornalistas de medios privados
-Asesores municipais
-Empresas relacionadas co
Concello
Infografía IsoTipo

18
Negreira
non quere
ser do PP
Por que o alcalde da
Coruña esconde as
siglas do PP?
Esquema MAT-LAB
Aínda que intente agochalo,
Carlos Negreira está unido
a Mariano Rajoy polas
súas políticas regresivas,
antisociais e contrarias ao
interese da maioría
Raúl Xordo
Redacción
Dende que o aire cheira a eleccións,
Carlos Negreira semella estar pensando
en darse de baixa do PP. É raro escoitar
o nome do partido da súa boca,
ponse ao lado de Alberto Núñez Feijóo
o mínimo imprescindible para quedar
ben, e aos seus xefes en Madrid procura
nin achegarse, a non ser que o chamen
para facerse unha foto. Insiste
en venderse como “un coruñés más”,
cun proxecto centrado só na cidade, e
que se presenta baixo unhas siglas só
de forma circunstancial. Cousas que
∑ A marca do Partido
Popular, en permanente
caída nas enquisas, resulta
do máis molesta nestes
momentos.
cidadás, rescates bancarios, soberbia,
corrupción, desemprego e miseria.
Non sería raro que o aínda alcalde da
Coruña comezase a referirse a Mariano
Rajoy como “esa persona de la que
usted me habla”, igual que fai o aínda
presidente do Goberno cando lle preguntan
por Luis Bárcenas. E por motivos
semellantes.
Porén, por moito que se empeñe en
disimulalo, Negreira é o presidente do
PP na provincia da Coruña, e está conectado
a Rajoy polas súas políticas
antisociais e contrarias ao interese da
maioría dos cidadáns, e pola sombra da
corrupción que medra baixo unha absoluta
falta de transparencia. Goberna
∑ Negreira incumpriu boa
parte do seu programa
de 2011, e volve prometer
algunhas das medidas que
deixou sen executar.
pasan. Como proba número un destas
intencións, pode aportarse o seu cartel
electoral, que pendura de paredes e
farolas nestes días: unha gran foto do
candidato co lema “Vota Carlos Negreira.
Por todo lo que importa”. É preciso
observar con atención para percibir o
pequeno logo azul coas dúas letras “P”
e a gaivota situado na parte baixa.
A marca do Partido Popular, en permanente
caída nas enquisas, resulta
molesta nestes momentos. Por iso Negreira
tenta convencer ao votante de
que el non ten nada que ver con esa
xente que sae na prensa relacionada
con sobresoldos, contas en Suíza, pagos
en diñeiro negro, censura dos medios
públicos, represión ás protestas
atendendo ás contas de resultados dos
bancos, non ás necesidades da xente.
Prefire favorecer ás construtoras antes
que aos seus veciños.
SESENTA MILLÓNS DE EUROS PARA
AS OBRAS DA MARIÑA E MENOS DE
DOUS PARA O EMPREGO.
As medidas estrela do primeiro alcalde
do PP en María Pita foron grandes
obras no centro da cidade, mentres os
barrios fican esquecidos. Estanse a enterrar
uns 60 millóns de euros no faraónico
túnel da Mariña, dos que 16,5 saen
directamente das arcas municipais e o
resto proceden de distintas administracións
ás que o equipo de Negreira
se esforzou por convencer. Non puxo o

oquince.gal A Coruña · Primavera de 2015
19
1 2 3 4
Lona electoral PP
Dimensións: 2,30 x 3,70 m
Logotipos do PP impresos na lona
Dimensións: 0,18 x 0,05 m
Superficie: 0,0085 m 2
% Superficie do total: 0,00099
mesmo interese no seu plan de fomento
do emprego, que presupostou en tres
millóns de euros. E máis dun terzo deses
cartos non se gastaron, quedaron
sen executar. Curiosa orde de prioridades
nunha cidade con 22.000 parados e
con moita xente atada a postos de traballo
de baixísima calidade, que non
son quen de chegar a fin de mes co seu
salario.
Outro exemplo de como Negreira e
os seus entenden a política é a xestión
de Emalcsa. A empresa municipal de
augas ten beneficios ano tras ano, pero
non os inviste en baixarlle a factura aos
veciños nin en amañar os vertidos na
Ría do Burgo. Para o alcalde e os seus
De feito, o incumprimento do programa
é outra semellanza entre Negreira
e Rajoy. En 2011, o candidato do PP
prometeu incontables melloras por
toda a cidade: 10.000 novas prazas de
aparcamento, unha nova biblioteca,
dous centros de día, pistas de skate e de
pádel, reformas nos accesos ás praias e
unha chea de intervencións na Agra do
Orzán, Adormideras, Os Mallos, Monte
Alto… Todas fican sen facer. Algunhas
aínda as está a prometer de novo nesta
campaña, como o acondicionamento
do Parque dos Catro Ventos, nos Rosais.
Negreira non quere que o asocien
co PP de Madrid, pero o seu mandato,
coma o de Rajoy, estivo marcado polos
ceuse que a súa número dous e concelleira
da Tesourería, Rosa Gallego, e a
número oito e responsable municipal
de Mobilidade, foran tamén imputadas
por unha denuncia de acoso laboral relacionada
co caso.
Xunto a todos estes sospeitosos de
corrupción, aparecen algunhas caras
novas que, en harmoniosa compenetración,
insisten en que eles só van nas
listas do PP por unha incómoda casualidade,
pero son xente do común que se
embarcou nun proxecto ilusionante e
de futuro da man de Carlos Negreira.
A número tres, Rosa Lendoiro, esquece
a súa colaboración institucional
co Partido Popular como presidenta do
Colexio Farmacéutico da Coruña. O número
catro, Carlos Sánchez-Tembleque,
garda baixo a mesa a súa vinculación
coa pouco coñecida Asociación Coruña
3.0, que ten asinado convenios co Concello
cuxos importes se manteñen opacos
e cuxos resultados prácticos son
inexistentes. E a número seis, Susana
Lenguas, omite que foi apoderada de
Arias Hermanos, unha construtora que
acadou contratos co goberno municipal
por valor de 8,5 millóns de euros.
Xente do común, sen dúbida.
Ninguén debería mirar para Negreira
se busca políticas alternativas ás de
Raoy. As semellanzas entre ambos son
moitas, ben grandes e saltan á vista.
∑ Mentres se invisten
millóns de euros no túnel
da Mariña, o presupostado
para políticas de emprego
queda sen gastar.
∑ O goberno de María Pita,
como o da Moncloa, esgota
unha lexislatura marcada
polos escándalos de corrupción.
amigos, é mellor destinar os cartos a
pagarlle xenerosos salarios a un inchado
plantel de directivos, e en financiar
proxectos como Smart City. É a mesma
lóxica que moveu a Rajoy a destinar
centos de millóns de euros ao rescate
bancario mentres deixaba esmorecer a
sanidade e a educación pública.
Todas as decisións do mandato tomáronse
a porta pechada. Ao igual que
Rajoy, Negreira non gusta moito de dar
explicacións públicas. O seu único intento
coñecido de escoitar á cidadanía
foi o proxecto Coruña Futura, no que se
convocou a varios “representantes sociais”
para pedirlles a súa opinión sobre
a cidade. Con invitación, para que non
se coase calquera, reuníronse uns cantos
centos de persoas para cubrir unha
enquisa elaborada pola Fundación
Metropoli, un think tank con sede en
Madrid, para fixar as súas prioridades
para a cidade. A través deses encontros,
presentáronse diversos plans de actuación
que, por suposto, non se levaron a
cabo. Algúns fixéronse sitio no programa
electoral do PP, como nunha carta
aos Reis Magos.
escándalos de corrupción, como se conta
un pouco máis atrás neste exemplar
d’O 15. O seu número dous, Julio Flores,
está imputado da operación Pokémon
por tráfico de influencias, e máis da
metade dos membros do goberno municipal
aparecen relacionados na investigación
de presuntos enchufes, pagos
de favores con cartos públicos e outros
asuntos similares. Son feitos que tiveron
lugar nos despachos de María Pita,
ben próximos ao alcalde. Como próxima
era a relación que o unía a Gerardo
Crespo, sinalado pola policía como
responsable da operación Zeta, unha
trama para cobrar subvencións organizando
cursos falsos para desempregados.
CARAS NOVAS E IMPUTADAS NOVAS
O aínda rexedor di, por suposto, que
todo isto son calumnias e díxomedíxomes.
De xeito moi convinte, deixou que
caesen da súa candidatura os nomes
máis citados no sumario da Pokémon,
como Ana Fernández e o propio Julio
Flores. Pero de pouco serviu a manobra.
En plena campaña electoral coñe-

20
A grande
oportunidade
da Coruña
popular
Sen a máis mínima intención
de apropiarse de nada, a Marea
Atlántica recolle unha longa
tradición rebelde coruñesa que,
por primeira vez en moito tempo,
está diante da oportunidade de
alcanzar o Concello para poñelo
ao servizo da xente.
Alejandro Pazos
Redacción
A veciñanza reunida nunha praza, concretamente
no adro da igrexa de Santiago,
na Cidade Vella da Coruña. As
persoas alí presentes debaten sobre as
cuestións comúns e toman decisións.
Ou sexa, unha asemblea. Unha escena
recoñecible na actualidade, especialmente
desde que o 15M abriu os
marcos políticos en demanda de máis
democracia. Pero non, a imaxe non se
corresponde cunha xuntanza aberta da
Marea Atlántica, non. Era a forma de
gobernarse na Coruña na... Idade Media!!!
A xenética popular da Coruña é unha
feliz realidade. Vivimos nunha cidade
creativa e activa, cunha cronoloxía de
dignidade de séculos que, como tantas
outras cousas —os dereitos sociais, por
exemplo—, foron usurpados por unha
∑ A Marea simboliza o aire
novo pero reivindica o
noso mellor pasado.
do Mar Exeo ou o Prestige; das acampadas
do 15M e, por suposto, do fito que
significou hai case un ano aquela xuntanza
na Ribeira do Cómaro na que tomou
impulso esa Marea que agora ten
diante unha oportunidade histórica, a
de gañar as eleccións e liderar o cambio
real, a devolución da Coruña ás súas
xentes do común.
Porque despois hai outra Coruña,
que se reúne en salóns ou reservados
de restaurantes caros para asinar dubidosos
contratos cos cartos de todos e
de todas. A que non ten o máis mínimo
interese polo que está fóra da súa exclusiva
e excluínte área de intereses. Son a
elite, o 1%, non está aí quen desde a pequena
ou mediana empresa saca adiante
o seu traballo, nin os e as desempregadas,
nin as clases populares nin o
precariado que ten dereito a deixar de
selo. Latexa a cidade real ao ritmo da
ilusión, por unha vez ligada á política.
Nunca unhas municipais crearan tal
∑ A xenética popular da
Coruña é unha feliz realidade:
vivimos nunha
cidade creativa e activa
con séculos de dignidade.
elite que roubou o auténtico carácter
coruñés para convertelo en algo antipático,
que xeraba desconfianza máis
alá da nosa contorna, que nada tiña que
ver coa vocación aberta e atlántica que
sempre definiu as nosas rúas e as nosas
xentes. A Marea recolle, sen apropiarse
de nada, ese espírito, e quere levalo ao
Concello, tamén secuestrado por unha
elite que podía escenificarse como cortello
ditatorial das vacacións dun ne-
fasto caudillo ou en forma de consello
de ministros nunha praza de María
Pita pechada aos seus donos, á xente,
para evitar a dignidade multitudinaria
que berraba Nunca Máis á que vez que
dentro do consistorio Aznar, Vázquez,
Rajoy ou Rodrigo Rato facían malabares
políticos para converter nun pelotazo
de cemento a desfeita do chapapote.
Nesa onda andaba xa Carlos Negreira.
Uns en pazos blindados, outros coa cidadanía
do común. Esa dualidade mantense
aínda agora: ou PP ou Marea.
Non nacemos nestas eleccións. A
Marea Atlántica simboliza o aire novo
pero reivindica o noso mellor pasado, o
de tanta xente que loitou polos dereitos
cívicos, que desafiou a poderes insensibles
para crear comunidade e cultura,
vitalidade e rebeldía, como por exemplo
naqueles ateneos libertarios dos
anos 30 onde as clases traballadoras
accedían a unha formación; naquelas
Irmandades da Fala que mesturaron
orgullo con vangarda; naquelas traballadoras
da Fábrica de Tabacos que loitaban
contra a explotación e a precariedade;
nos mariñeiros que facían soar as
buguinas dos seus barcos para alertar
do golpe totalitario do 36; daqueles que
se xogaron o tipo pola democracia; daqueles
que saíron a mar aberto no Xurelo
para enfrontarse á contaminación
nuclear das nosas costas; da e dos que
se opuxeron á destrución de patrimonio
en tempos de burbulla inmobiliaria;
da modernidade do atlantismo dos
anos 80 ou de quen saíu ás rúas despois
∑ O faro, que agocha ao
xigante Xerión, lanza luz
sobre o pazo de María Pita,
agora sumido na escuridade;
estamos ante un momento
histórico: chega un
24 de maio oceánico.
expectativa. Porque é a hora da participación,
da ética, da alegría, do cambio
real. Despois de moitas esperanzas
frustradas e estafas diversas, na cidade
hai Marea. O faro lanza luz sobre o pazo
de María Pita, agora sumido na escuridade.
Estamos ante un momento histórico.
Chega un 24 de maio oceánico.

oquince.gal A Coruña · Primavera de 2015
21
Dez mentiras
sobre a Marea
Atlántica
·
Texto Raúl Xordo
Ilustración Oskinha.es
Minte, minte,
que algo
queda.
A mentira é
unha das municións
máis
empregadas
na vella política
para
sementar dúbidas
sobre os
rivais.
E a Marea
Atlántica,
que está a
poñer moi
nerviosos aos
que pensan
que A Coruña
é o seu couto
privado, foi
o branco
dunhas
cantas.
5
1
Son uns radicais antisistema.
Radicais? Si, na defensa de
democracia e dos dereitos básicos.
A Marea quere levar a
participación cidadá e a transparencia
ás súas máximas
expresións. Antisistema? Os
verdadeiros antisistema son
os que aproveitan os cartos
públicos para encher os seus
petos e os dos amigos poñendo
en perigo o estado do benestar.
Extremista é quen expulsa a
alguén da súa casa para que un
banco gañe aínda máis.
6
2
As súas propostas son irrealizables.
O programa da Marea
non contén nin unha soa medida
que non se poida levar a
cabo en catro anos. E, de non
facelo, os seus representantes
sairán pola mesma porta pola
que entraron. O incumprimento
grave e inxustificado do programa
electoral activará un
mecanismo de revogación dos
cargos electos. O irrealizable é
que se recupere a economía a
base de pobreza. A Marea está
coa realidade.
7
É un invento novo, para pescar
en augas revoltas. Non, é
unha iniciativa nova pero con
fondas raíces. A Marea Atlántica
naceu o 21 de xullo de 2014
e, humildemente, séntese herdeira
directa do traballo dos
movementos sociais, os colectivos
cidadáns, de Nunca Máis,
as PAH ou as acampadas do
15M. Augas revoltas son as da
contaminada ría do Burgo, que
nunca arranxaron as forzas
que gobernaron. Invento son
as contas de moitas partidos.
Inventos nefastos.
3
Dividirán o voto e traerán
inestabilidade e desgoberno.
Ao contrario. A través da
confluencia, a Marea Atlántica
sumará o voto de todas as forzas
políticas verdadeiramente
comprometidas co cambio na
Coruña. E o liderado da cidadanía
garantirá a estabilidade
a partir do 25M. Esa táctica do
medo remite á extorsión, os
que se pechaban nunhas siglas
non dubidan agora en recorrer
a marcas brancas (laranxas)
para pactar.
8
Esta xente non ten experiencia
de goberno. A xente da
Marea nunca ocupou cargos
públicos, pero ten sobrada
experiencia, tanto na política
coma na vida. Hai movementos
sociais tan ben organizados
coma un concello. E precarias
economías familiares
mellor xestionadas que algunha
das firmas onde os ex-cargos
do PP acaban colocados.
Quen non sabe do que fala é o
que leva trinta anos nun coche
oficial.
4
Queren rebentar as grandes
infraestruturas, coma o Porto
Exterior. Non, pero tampouco
impulsalas a calquera prezo
para que se convertan en aeroportos
sen avións. As infraestruturas
teñen que responder
a necesidades, non a negocios.
É preciso revisar o convenio do
Porto Exterior, unha obra presupostada
en 600 millóns que
xa custou 1.700. O Concello non
se pode permitir tal dispendio
nin pagalo con anacrónicos pelotazos
urbanísticos.
9
Todos os que se meten en
política son iguais. Preto de
4.000 persoas asinaron o manifesto,
máis de 700 participaron
nas primarias, centos
de cidadáns colaboraron na
elaboración do programa e
participan no día a día. A Marea
non son catro amigos. Nin
enchufarán cada un a outros
catro, como o PP. Polo demais,
a Marea non funciona só de
maneira asemblearia. Tamén
por delegación de confianza e
rendición de contas.
Non e máis ca un rebumbio
de siglas. A da Marea é unha
candidatura de confluencia e
unidade popular que vai máis
alá de siglas e nomes propios,
na que as organizacións políticas
teñen un papel importante
aínda que sexa a xente, a veciñanza
sen adscrición partidaria,
a que conduce. Son cidadanía
sen partido, xunto ao apoio
de Podemos, Esquerda Unida,
Anova, Equo, Compromiso por
Galicia, Espazo Ecosocialista.
A xente do cambio real.
Non levan obras no programa.
Van deixar todo caer. Hai
obras no programa, como a
apertura do Parque do Observatorio,
pero en vez de lanzar
promesas ao aire para conseguir
votos, honestidade. É un
insulto o electoralismo que
promete o que non cumpre.
Haberá obras, claro, pero as
máis localizadas serán decididas
directamente pola xente
nos barrios a través das xuntas
de distrito e os orzamentos
participativos.
10
Van de asemblearios, pero ao
final as decisións tómanas
catro amigos… Como recorda
Xulio Ferreiro. “Din que o poder
corrompe pero algúns xa
veñen corrompidos da casa”.
Polo demais, os candidatos da
Marea asinaron un código ético
moi severo pensado para
atallar a corrupción. E, dende
logo, nunca levará persoas imputadas
nas súas listas, como
si fan algúns partidos, e expulsará
a calquera persoa que
sexa debidamente imputada
nunha causa xudicial.

22
Humor
Quen decidiu que a investigación sobre a trama de enchufes no goberno de
Negreira se chamase Pikachu, non sabía até onde chegaría o xogo…

oquince.gal A Coruña · Primavera de 2015
TV
23
Televisión con retranca
O sopor creado, a resintonización das canles e a súa falta de adaptación ao
momento actual provocou a desaparición de emisoras antes bastante coñecidas.
Canal
Marea
Canal
PP
Canal
PSOE
Canal
Ciudadanos
08.00 · Tracking hipster
Conexión co audímetro de Radio 3
na Coruña no que se comproba que
vai subindo de audiencia así como os
membros da Marea van espertando e
comentando cousas no Telegram.
08.00 · Santa Misa con Touros
No nome da tradición mesturaranse,
con fondos públicos, disciplinas
bastantes raras, que comparten gustos
gore. Ao tempo, déixase a política de
emprego en mans da Virxe de Fátima.
08.00 · As mañás de Pedro
Tertulia matutina na que todo o mundo
sabe de todo e na que se fala desde
o último asunto sentimental de Belén
Esteban ata cousas que se parecen á
política. Presenta Pedro Sánchez.
08.00 · Santa Misa
Conexión en directo co canal do PP,
pero co audio engadido dalgúns
comentaristas afirmando que pedirán
dimisións se detectan irregularidades
na ficción de multiplicar pans e peixes.
11.00 · Almorzo asembleario
Decenas de persoas se reúnen para
decidir se acompañar o café con
bollería fina é 1% ou o propio do 99%
é un biscoito sen pasas. Apróbase por
consenso que xa é hora de comer.
13.00 · O tempo
Un mapa indica a variabilidade do
océano e aconsella metáforas atlánticas
e épicas para pedir o voto. Ao final
sempre chove, o que alguén utiliza para
propor como lema “auga de maio”.
15.00 · Fada Colau
Teleserie na que unha barcelonesa encantadora
fala ben da candidatura unitaria
da Coruña. Todos quedan namorados
dela. Noutras canles saen señoras
“en diferido” falando de indemnizacións.
20.30 · Mareas Rivas
Rede na que se trata de crear un discurso
distinto. Algúns consideran iso moi
fácil, en vista do pésimo nivel das outras
canles e propoñen innovar. Acaban
copiando frases dun escritor coruñés.
11.00 · Festas Clientelares
Conexións en directo con concellos nos
que se lles reparten pequenas porcións
de alimentos cárnicos á xente para que
despois pasee o presidente da Deputación
e algún dirixente máis.
13.00 · Sen Corazón, Sen corazón
Programa que reflicte a vida do 1%. Con
exclusivas sobre os reservados de restaurantes
de luxo e palcos de grandes
estadios. Exclusivas sobre o guapos que
son, non sobre tramas, por suposto.
14.00 · Teledirario teledirixido
Sáez de Buruaga presenta tres minutos
de información sobre “multitudinarios”
actos do Partido Popular pola
meseta. O resto, mal. E tras eses cinco
minutos, uns 45 de autobombo e cousas
do Real Madrid.
18.00 · Cine de patio
Nunha arriscada proposta, as cámaras
percorrerán os cárceres onde diversos
condenados por corrupción narrarán
as súas vivencias e lamentarán non ter
investido en ladrillo penitenciario.
21.00 · Calle Génova, qué bella eres
Señores con bisoñé farán chistes
homófobos nun singular espectáculo
televisivo que recordará o ben que ía
todo hai medio século e impulsará o
emprendemento no sector da cirurxía
estética.
11.00 · O botón exacto
Programa educativo no que se lle aprende
aos representantes públicos a darlle
ao botón que corresponde. Por exemplo,
non favorable ao aborto ou á emisión de
preferentes.
13.00 · Mulleres, homes e supostas
primarias
Cun formato como que moi participativo,
copiado a última hora, a militancia
da formación se bota piropos en directo
pero se pon podre en cada pausa publicitaria.
“Saber e gañar” cancelárono.
15.00 · Artigo 135
Espazo que denominan cultural sobre
gramática e números. Busca que o
espectador aprecie a capacidade de cambiar
un artigo da Constitución rápido,
así que chame a Troika, en concreto.
20.30 · O polígrafo
Os electos do partido someteranse ao
detector de mentiras, que primeiro preguntará
sobre o seu programa e despois
sobre o feito desde o goberno. Hai extintores
a man por se estoupa o trebello.
11.00 · Debate Whatsapp
A pantalla rexistrará unha conversa
a favor do despido libre e os contratos
precarios. Polo medio entrarán
recomendacións sobre pactos e listas
que logo dirán que “non eran para este
grupo”.
13.00 · Beleza nos fogóns
Programa culinario no que o director
da canle se rodea de diversas empresas
demoscópicas para que con total transparencia
e modernidade se poida ver
como se cociñan enquisas ben pero ben.
14.00 · Teledirario teledirixido
Nova conexión coa canle do PP, para
compartir a 'actualidade' cos mesmos
contidos e o mesmo formato, pero neste
caso antes de saír a cámara pasan moito
máis tempo no set de maquillaxe.
18.00 · Cambio de chaqueta
Divertido concurso no que unha serie
de persoas van pasando dun sitio a
outro ata que a última hora os premiados
levan unha chaqueta laranxa
que substitúe á 'magenta' que vestían
pouco antes.
21.00 · Pretty Woman
Película en clave de comedia romántica
que relata a bonita historia de amor
entre xente con moito diñeiro e alguén
máis modesto pero ao que compran un
día e ao final pois xorde o amor político.
01.30 · Fin de la cita
O presidente dirixirase á poboación
para falarlle da recuperación económica,
nun discurso improvisado polos
seus asesores. Haberá un espazo de
deportes baseado na frase: “Sé fuerte”.
20.30 · Cuéntame como pesoé
Serie de intriga que retrata como fabulosas
unhas cantas cousas feitas nun feixe
de anos. No DVD non inclúen making-off
para ocultar historias como Someso
aquí, a reconversión alá, etc...
01.30 · Desconexión cara canles sexistas
Ao peche da programación entrarán
as teletendas e imaxes de candidatos
espidos. Despois unha tarotista fará
exorcismos nos que se queiman carnés
do PP para borrar pasados.
Crucigrama
HORIZONTAIS · 1 Quen traballa o ferro. Inicial da nº 8 da lista da Marea. 2 Persoa soberana en democracia. Siglas dun
partido que participa na Marea. 3 Expresas alegría. Desde que sae o sol ata que se pon. Consoante que non forma parte
do topónimo da Coruña. 4 Se existise sería o imperativo do verbo pospear. Cando devolver o Concello á xente? 5 Iniciais
do futuro alcalde. Ir dar a un mesmo sitio persoas ou cousas procedentes de distintas direccións. 6 Nome do bar cuxas
historias dan nome a unha novela adaptada ao cinema por Montxo Armendáriz. Primeira letra do nome e segunda do
apelido da nº 4 da lista da Marea. 7 Pronome persoal de primeira persoa do singular. Inicial do nome número 9 da Marea.
Pronomes persoais masculino e feminino xuntos. 8 Movemento do mar e movemento político. Segunda consoante do
nome da número 6 da Marea. A única consoante que non aparece nos nomes e apelidos dos catro primeiros membros
da lista da Marea pero si no quinto. 9 Vogal que pode confundirse coa nota que a Marea lle pon aos políticos corruptos.
Nome da número 2 da lista. Inicial nº 7 da Marea. 10 Pronome persoal tónico de primeira persoa do plural que funciona
como suxeito político en democracia. Candidato con máis aquel das eleccións municipais do 24M.
VERTICAIS · A Apego a algo ou alguén no que se cre, como a Marea. Videoxogo xaponés que dá nome á trama de corrupción.
B Unidade monetaria de Europa que Bárcenas metía en sobres. Espazo público onde exercer a acción política.
Vocal que podería pronunciar Negreira tras as eleccións. C Segunda consoante da opción política que representa ao
99% na Coruña. Peixe pequeno. Segunda consoante do nome da nº 10 da Marea. Sexta letra do nome do nº 11. D Acción
que realiza Xulio Ferreiro mentres Carlos Negreira cala. E Pronome persoal que o día 24 decide as políticas para os
vindeiros catro anos. Nome da letra que se repite no nome do número 13 da Marea. Convén introducir en María Pita para
rexuvenecer a política local. F Vogal que, xunto co a, se repite no nome e apelido da 14 da lista da Marea. Ninfa protectora
das árbores que acabou convertida nun loureiro. Traseiro, “ir de…” G Nalgúns estados, xefe soberano que herda o poder
do seu proxenitor. Sexta cor que se pode ver cando chove e mais fai sol. H Exclamación de saúdo. Siglas de United
States, país de cuxo idioma se importan termos como smart city. I Vogal que non está no nome nin no primeiro apelido
da nº 12 da lista da Marea, pero si no segundo, e non é o a. Nome propio do nº 3 da Marea. Letra en común dos nomes
das persoas que ocupan os tres primeiros postos da Marea. L Acción que adoita practicar ante preguntas dos cidadáns
o aínda alcalde. Nome da activista líder dos proceso de confluencia, candidata por Barcelona en Comú.
SOLUCIÓN · Se non das resolto o crucigrama na súa totalidade, se cadra, ves demasiado tempo a televisión.

24
Opinión
Xulio Ferreiro
Na Coruña,
para a xente.
Candidato
da Marea Atlántica
á alcaldía da Coruña
Temos
un
desexo
común
As xentes da Coruña xa situamos
a Marea Atlántica como
a alternativa fronte ao desgoberno
do Partido Popular.
O vindeiro 24 de maio temos
dúas opcións. Por unha banda,
a política da resignación, da
tristeza e da miseria que eles
nos propoñen. Pola outra, o
vento novo da ilusión, da esperanza
e da solidariedade que
trae a Marea Atlántica. Dúas
formas radicalmente diferentes
de decidir que papel debe
ter o Concello da Coruña nas
nosas vidas.
Nos últimos anos xa tivemos resignación abondo. O seu
xeito de facer as cousas non funciona para nós. Nin se
senten parte de nós nin lles interesamos. Traballan para
os seus. Chega o momento de apostar por un xeito novo
de gobernar.
Este xeito novo de gobernar debe ser transparente.
Queremos un goberno que poida ser controlado e que nos
renda contas. Queremos que os nosos gobernantes informen
do que fan, de con quen se reúnen, a quen lle adxudican
os contratos que pagamos entre todos, e en base a
que criterios. Queremos participar nas decisións que se
tomen no Concello, queremos decidir en que se gastan os
nosos cartos e que actuacións son precisas para os nosos
barrios. Queremos que os nosos gobernantes sexan responsables
e manexen os cartos públicos con sentidiño.
Este novo xeito de gobernar debe ser eficiente e ter claras
as súas prioridades, poñer por diante os intereses da
xente. Precisamos uns servizos públicos de calidade que
cumpran o cometido de servirnos a todos, propoñendo
mecanismos para evitar os desmáns e a corrupción na
súa xestión. Temos que pensar en todas esas persoas que
o están pasando mal e axudarnos. Poñer o Concello a traballar
para elas, deseñando políticas que nos permitan a
todos acceder a vivendas dignas, e loitar por evitar que
máis xente sexa expulsada da súa casa, con todas as armas
que a lei permite.
Non podemos deixar atrás a ningún veciño, temos que
asegurarnos de que todos os que vivimos nesta cidade
temos as nosas necesidades máis básicas cubertas. Necesitamos
un Concello que utilice todas as súas enerxías
en axudar a crear máis e mellor emprego, que aposte por
sectores estratéxicos onde a nosa cidade pode ser referente:
na investigación, na rehabilitación urbana, na
atención ás persoas, no comercio de proximidade, nos
mercados municipais, no turismo; que apoie as ideas
innovadoras e os proxectos solidarios que xorden entre
nós. Precisamos un Concello que pense na mocidade e
aposte por ela.
Este novo xeito de gobernar ten que respectar e
coidar o que é de todos. Desexamos protexer o noso
territorio, evitando que se poña ao servizo da cobiza.
Desexamos manter o noso patrimonio histórico en
condicións que nos fagan sentirnos orgullosos del,
da nosa historia como cidade e da nosa orixe común.
Desexamos unha cidade amable, que poidamos pasear,
respirar, gozar. Unha Coruña viva e alegre. Unha cidade
onde cada barrio sexa o centro, cada rúa o quilómetro
cero. Desexamos ter unha cidade activa, con ofertas de
ocio para todos, onde a creatividade que xa existe entre
nós atope o camiño para agromar e facernos a todos
máis afortunados.
Esa é A Coruña que queremos, que precisamos e que
desexamos, e temos que construíla entre todas. Como
fixemos até agora. Como chegamos até aquí. Coas nosas
mans, esas mans que demostraron que aquí na Coruña
as cousas saben facerse moi ben. Que converteron
á Marea no instrumento para construír a nosa cidade.
A cidade que nos negan e pola que xa non podemos
agardar máis. E ímolo conseguir. E para iso, o día 24 de
maio, temos que acudir masivamente ás urnas e votar
pola Marea Atlántica.
Porque na Coruña, para a xente, hai Marea.
VOTA
XULIO
FERREIRO