Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
20<br />
Da Ribeira do Cómaro a María Pita<br />
Da Ribeira<br />
do Cómaro<br />
a María Pita<br />
Detrás do nacemento da Marea<br />
Atlántica está toda a memoria<br />
política dunha cidade moi afastada<br />
da imaxe tópica que difundiron os<br />
seus poderes. E tamén un proceso<br />
enmarcado no ciclo de ruptura<br />
democrática que comezou hai nove<br />
meses lanzando ideas e ilusión no<br />
que xa comezan a chamar<br />
“a primavera coruñesa”.<br />
21.07.2014<br />
Alejandro Pazos<br />
Redacción<br />
Querían un espazo aberto, na rúa, cómodo<br />
para congregar algo máis dun<br />
cento de persoas e que permitise xogar<br />
coa idea da Coruña marítima e, polo<br />
tanto, atlántica. Na reunión saíron varias<br />
ideas, pero foi a do “espigón das<br />
Escravas” a que se acordou nun local<br />
da Praza da Fariña, o nome popular do<br />
que se denomina oficialmente Praza de<br />
Azcárraga. Esa recuperación do rueiro<br />
tradicional —non só por unha cuestión<br />
de identidade, senón tamén para simbolizar<br />
unha institucionalidade nova<br />
pero con raíces— formaba parte do ecosistema<br />
cultural e político do que partían<br />
os e as que xa decidiran bautizarse<br />
como Marea Atlántica. Así que un deles<br />
saíu da xuntanza e chamou a un amigo,<br />
profundo coñecedor da historia coruñesa.<br />
Porque era obvio que non podían<br />
convocar á <strong>cidadanía</strong> nun lugar enmarcado<br />
cun termo opresivo. O erudito<br />
resolveu a dúbida ao momento. Si, o<br />
espigón das Escravas tamén tiña unha<br />
denominación popular. Antigamente,<br />
toda esa zona era coñecida como a Ribeira<br />
do Cómaro. Alí subiría a Marea.<br />
Foi barrio de mariñeiros —aínda visible<br />
ata hai pouco, cando a ansia inmobiliaria<br />
liquidou as vivendas de San<br />
Roque— esa Ribeira do Cómaro, referencia<br />
que apunta a que antes existían<br />
na zona terreos sen cultivar. Por primeira<br />
vez acollería un acto político de<br />
relevancia, que asumía incertezas pero<br />
representaba un convite para unir forzas<br />
contra un modelo en declive, agora<br />
representado por Carlos Negreira. E o<br />
21 de xullo deixouse ver por primeira<br />
vez nas rúas da Coruña un círculo azul<br />
cunhas letras en branco: Marea Atlántica.<br />
Nove meses despois, aquel desexo<br />
común converteuse en realidade cunha<br />
candidatura cidadá e de confluencia<br />
con opcións de gobernar a cidade e devolverlla<br />
ao 99%.<br />
Aquel día, moita xente descubriu que<br />
ese lugar polo que tantas veces paseaban<br />
chamábase Ribeira do Cómaro. A<br />
Marea comezaba a rescatar legado. O<br />
da Coruña popular e rebelde. A auténtica,<br />
moi afastada desa imaxe señoritil<br />
que os poderes da urbe levan décadas<br />
transmitindo. A Coruña das combativas<br />
obreiras da antiga Fábrica de Tabacos.<br />
A Coruña republicana, aberta, libertaria.<br />
A Coruña dos mariñeiros que<br />
facían soar os seus barcos para alertar<br />
do golpe de estado do 36. A Coruña na<br />
que se fundaron as Irmandades da<br />
Fala. A Coruña que sufriu e combateu a<br />
ditadura. A Coruña que non se agachou<br />
cando unha elite estableceu na cidade<br />
un réxime de pensamento único, cemento<br />
e ladrillo. A Coruña do Xurelo,<br />
aquel pesqueiro que derrotou os grandes<br />
buques que lanzaban residuos nucleares<br />
nas nosas costas. A Coruña que<br />
dixo “Nunca Máis” cando o Mar Exeo<br />
fixo arder o mar e tivo que volver repetilo,<br />
con moita máis forza, cando o<br />
Prestige encheu de chapapote as costas,<br />
mentres o 1% dominante se reunía<br />
nunha Praza de María Pita pechada á<br />
<strong>cidadanía</strong> para negociar pelotazos que<br />
publicitarían como remedios contra a<br />
súa propia e nefasta xestión.<br />
A Coruña dotábase dunha ferramenta<br />
política nova, que se presentaba<br />
aquel 21 de xullo de 2014 con outra data<br />
no maxín, o 24 de maio de 2015, eleccións<br />
municipais. A onda da ruptura<br />
democrática daba un paso adiante na<br />
cidade. Foron moitos os que se sentiron<br />
interpelados. Moitas. Superáronse<br />
as previsións optimistas e máis de 300<br />
persoas acudiron á presentación da<br />
Marea Atlántica na Ribeira do Cómaro.<br />
Abríase o proceso no seu sentido máis<br />
físico. Pero xa levaba un tempo funcionando.<br />
E tiña un manifesto.<br />
∑ Mentres o 99% dicía<br />
“Nunca Máis”, o 1% dominante<br />
reuníase nunha Praza<br />
de María Pita pechada<br />
á <strong>cidadanía</strong> para negociar<br />
pelotazos.<br />
∑ O 15M demadaba renovación<br />
e apuntaba a necesidade<br />
de crear un espazo<br />
de confluencia. Para iso<br />
naceu a Marea Atlántica.<br />
Loxicamente, os conceptos que permiten<br />
entender o nacemento da Marea<br />
Atlántica son anteriores. Irrompen nas<br />
vésperas das últimas eleccións municipais,<br />
en 2011. É o 15M. Manifestacións e<br />
acampadas —na Coruña, no Obelisco—<br />
por todo o estado español supuxeron<br />
un terremoto que, desde a <strong>cidadanía</strong> e<br />
sen recorrer ás fórmulas tradicionais,<br />
daba visibilidade á indignación contra<br />
unha crise que definían en realidade<br />
como estafa. Aquel estourido demandaba<br />
a renovación das ferramentas de<br />
antagonismo, tamén no nivel institucional.<br />
As eleccións autonómicas de