68 REPRODUCIÓN Sala de recollida de embrións da UTE de Bos Proceso de biopsia dun embrión para determinar o sexo NO ANO 2005, O 20% DOS EMBRIÓNS DE TODO O MUNDO PRODUCÍRONSE IN VITRO. NO 2007, O 50% É EVIDENTE QUE É UNHA TÉCNICA DE FUTURO Europa representa unha porcentaxe moi pequena ( 1,3%), e a maioría faise a partir de vacas vivas e en Italia. Se observamos a situación de Canadá como referente inevitable, vemos que ten unha produción grande de ovarios de matadoiro para exportar a China, pero no mercado interno a penas traballa a fecundación in vitro. Transferíronse menos de 200 embrións o ano pasado, e nin un só conxelado. En resumo, a fecundación in vitro segue a ser unha gran promesa, e seguro que é unha desas técnicas que viñeron para quedarse e que se vai desenvolver máis e máis. No ano 2005, o 20% dos embrións de todo o mundo producíronse in vitro. No 2007, o 50% É evidente que é unha técnica de futuro. As principais vantaxes e argumentos para usala son os seguintes: _Aumento da produción de embrións: potencialidade de 80 crías por vaca e ano fronte a 25 da transferencia embrionaria convencional. _Permite traballar sen hormonas ou con doses baixas, eliminando os efectos non desexados (importante no caso de xatas). _Permite traballar con vacas preñadas. _Como técnica, ofrece máis posibilidades: a produción en masa de matadoiro permite produción abaratada, para programas específicos como crossbreeding, uso en vacas problemáticas, etc. _Permite recuperar ovarios de vacas valiosas no matadoiro ou mortas. _Ten infinidade de usos en investigación (fonte de células bovinas) ou en test de fertilidade de touros. _Merece unha atención especial a posibilidade do uso de seme sexado, con maior facilidade e mellores resultados que in vivo. Os resultados en transferencia embrionaria convencional co seme sexado son malos. Igual de importante é coñecer as limitacións e as razóns polo que ata hoxe nin facemos fecundación in vitro nin ten en Europa ou Canadá un impacto maior. Fundamentalmente, porque é unha técnica difícil, complexa, que absorbe moitísimos recursos materiais e humanos. Nos centros que están a pleno rendemento calculan que ten o dobre de custo por embrión producido cá técnica convencional de superovulación e flushing. Un dos problemas máis importantes é que, hoxe por hoxe, hai que traballar en fresco, xa que os embrións producidos in vitro non conxelan ben. Dependendo do país, pode non ser un problema _se hai rabaños de miles de receptoras que se poden sincronizar con centos de doantes_, pero nas nosas condicións o normal é que cando tes embrións non teñas xovencas, e cando tes receptoras non tes embrións que xestionar. Isto consume aínda máis recursos. Un problema engadido é que as xestacións son máis lábiles e os animais máis delicados, habendo máis mortalidade perinatal e a síndrome do xato xigante, que aínda que parece darse menos que hai anos aínda persiste. Tampouco hai que olvidar que a fecundación in vitro implica un risco sanitario nada despreciable, ao necesitar materiais de matadoiros e medios ou substancias de orixe animal. Isto obriga a manter certos controis a maiores que supoñen unha complicación extra. Con todo este panorama, pensamos que as dificultades da fecundación in vitro son grandes, pero tamén as oportunidades que ofrece. Pode ser unha ferramenta máis no noso obxectivo de producir máis e máis embrións, combinando o seu uso coa técnica habitual e pensando sobre todo nas xatas e en preñar antes as doantes para poder seguir extraéndolles embrións. Tamén hai vacas que non producen embrións, valiosas, alérxicas aos tratamentos, etc., que poderían beneficiarse da técnica, aínda que os datos reais non son moi alentadores, ademais da dificultade de saber que casos se transmitirán e cales non (non é conveniente reproducir forzadamente liñas de vacas subfértiles). Unha vez que se pon en marcha un laboratorio de fecundación in vitro, é inevitable contar con embrións de escaso valor (grupo control) que tamén teñen unha certa demanda, e non deixa de ser un servizo máis (como aproveitamento dun subproduto). Como conclusión global, dicir que na UTE de Bos estamos a traballar para, nun prazo de tempo curto, poder facer nas ganderías división e sexaxe de embrións, orientados a casos moi concretos (a división, en vacas que producen poucos embrións; a sexaxe, en vacas moi produtoras). Por outra banda, nun prazo máis longo, contemplamos a fecundación in vitro. Xa estamos a montar o laboratorio específico na UTE de Bos, e poderemos desenvolvela máis ou menos en función dos avances que se produzan na técnica a nivel mundial. De momento, o que pretendemos é prepararnos para o futuro. AFRIGA ANO XV - Nº 80
para todos os públicos do 11 ao 14 de xuño <strong>2009</strong> Área GANDERÍA XVIII Concurso Autonómico de raza frisona XXV Concurso Xóvenes Manexadores “Memorial Luís Louzao” “Festa Holstein” Grupos de Proxenie “Xenética Fontao” Concurso de presentadores Demostración de muxido Member FEIRA INTERNACIONAL DE GALICIA@
Change language