Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

vez como o personaxe que lle deu fama mundial. Ó verse reflectido no
espello, empeza a evocar imaxes do seu pasado.
N.: ¿Por qué o título Goodbye, America
S.O.: Al Lewis despídese da súa América. A película é unha mestura
entre unha carta de despedida e un tirón de orellas que un señor, no
ocaso da súa vida, lle dá ó país ó que ama pero que o frustra moito.
N.: Segundo teño entendido, parece que Goodbye, America ía ser, nun primeiro
momento, un documental sobre a comprometida emisora Pacifica
Radio, onde Al tiña o seu propio programa e colaboraba como locutor e activista
político. ¿Cómo Al foi gañando protagonismo ata o punto de provocar
que vostede modificase o antedito proxecto inicial por un documental arredor
del, da súa vida e personaxes
S.O.: O produtor Elías Querejeta invitoume a que dirixise unha película
sobre Pacifica Radio, unha emisora fundada en 1949 e que segue
activa como unha das voces máis comprometidas en EEUU. Cando
estaba en Nova York coñecendo ós posibles personaxes para contar a
historia da radio, ¡cal non foi a miña sorpresa ó encontrarme co mesmísimo
avó da Familia Monster vociferando diante dun micrófono!.
Durante os seguintes anos, Al Lewis foise, dalgunha maneira, apropiándose
da película, facéndoa súa. E nos deixamos levar.
N.: ¿Por qué esta radio, cómo a
coñecía vostede e o seu equipo
¿Retomarán o proxecto da emisora
xunto con outras vías de comunicación
(radiofónicas ou non) alternativas
e independentes
S.O.: O grupo que fundou
Pacifica Radio no 49 tiña unha
cousa clara: a emisora debería
ser independente por enriba de
todo. Nos seus case 60 anos, a radio xamais tivo espazos publicitarios
ou axudas públicas. Os oíntes pagan cotas mensuais para que a súa
emisora poida manterse independente, sen calquera tipo de ataduras.
A radio atreveuse a abrir os seus micrófonos a voces díscolas como
Paul Robeson, Alan Ginsberg ou Abbie Hoffman, en épocas nas que
98