Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

HELENA E O SOL
Pura Tejelo
Qué batalla se librará, Deus, no cume das colinas
que escintilea salferindo de sangue
este ceo de vertixe e cólera.
Mañá baixarán de vermello os ríos
tinxindo a roupa das lavandeiras e as azas das lavercas,
voltando as terras ermas de sílice.
Quén recollerá as víctimas do fragor.
Flotarán no aire os lamentos mudos
deste sol de escudo e bronce
encabuxado en non esmorecer,
hoxe que estás, aí, queda,
como unha estampa,
voando as fitas brancas do teu pelo como velas daqueloutras naos,
nunha atmosfera cruenta.
Sei que loita, Helena, para agradarte
e prolongará a súa agonía intermitente
para que ti, extasiada, sigas contemplando
o solpor,
morrerendo todas as veces que
desexes.
Así te ama.
Este sol alucinado como un tolo
desangrándose,
perdido,
mentres bota bolas de fogo contra as altas torres da escuridade,
queimando madeiras de bidueiro e desatino,
boca en rebeldía
abre un oco imposible na noite, corredor de fondo e lava,
amándote como un sentenciado.
73