Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

ao pasto do gando de la. A pastorela visual na que aparece Maureen
O’Hara reloucando descalza coas súas ovellas semella inspirada directamente
no cadro “Unha moza de Connemara”, de Augustus Nicholas
Burke, que pode contemplarse na Galería Nacional de Dublín.
Maureen O’Hara, por certo rubia de ollos verdes como miña nai, foi a
primeira persoa á que escoitei falar gaélico, concretamente cando ao
seu personaxe lle parece máis íntimo que o inglés para facer confidencias
ao cura interpretado por Ward Bond (excelente actor de reparto,
como o irlandés Barry Fitgerald, que interpreta ao alcohólico casamenteiro).
A capital da zona é a histórica e medieval Galway (que debe o
seu nome á mítica princesa Galvia, segundo a lenda arrastrada polas
ondas). Precisamente na Baía de Galway se atopan as Illas de Arán,
dadas a coñecer mundialmente polo norteamericano Robert Flaherty,
de orixe irlandesa, no seu clásico documental antropolóxico Homes de
Arán, que vin moitas veces con atención e admiración. A choza que se
construíu para a rodaxe é hoxe tamén atracción cinefílica. Así mesmo,
escritores irlandeses como Synge ou O’Flaherty tamén se teñen inspirado
na dura vida destas illas batidas por ondas indómitas e impoñentes
tormentas.
Mais o animado Irish Film Centre permite tamén aproximarse e
afondar no para min sempre interesante cinema irlandés ou sobre
Irlanda, a miúdo centrado en cuestións políticas (Michael Collins, No
nome do pai, No nome do fillo, Cal, Xogo de bágoas, O vento que axita a cebada),
sociais (O prado, As cinzas de Ánxela, O baile de agosto, As irmás da
Magdalena, Noiva de decembro, Durme meu neno) e mesmo literarias (O
meu pé esquerdo, Dublineses, Norah), ás veces en moi graciosa clave
cómica: Reefer e a modelo, Os Commitments ou O bebé, que aquí se titulou,
para maior identificación positiva do produto, Café irlandés... Os
irlandeses Jim Sheridan e Neil Jordan son os directores de boa parte
das películas citadas.
Moitos destes filmes inclúen excelentes bandas sonoras que me
acompañaron a miúdo ao longo da vida, e, de feito, á música irlandesa,
que ocupou un lugar verdadeiramente importante na miña existencia
dende que descubrín aos Chieftains, dediqueille un escrito específico
que me exime de tratar dela aquí. Non casualmente o meu paso
por Dublín estivo amenizado por toda clase de música de fondo, ás
269