Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

e así mesmo de bébedos. Dende o característico e popular Pub
O’Neill’s (Suffolk Street), co seu vistoso reloxo exterior, á cervexería
Bad Ass Café (Crown Alley), no bohemio contorno de Temple Bar
Street, onde serviu Sinéad O’Connor antes de consagrarse como cantante,
escoitei falar e serpear a multitude en todas as pastosas linguas
posibles nas idas e vidas da morada establecida no Temple Bar Hotel
de Fleet Street. Non en van o prestixioso whiskey irlandés debe o seu
nome á expresión gaélica uisce beatha, que significa auga da vida.
Polo demais, Dublín ofrece remansos diúrnos como o paseo polo
parque St. Stephen’s Green e as súas vidradas galerías comerciais, ou
a pescuda pola arquitectura, a decoración e as características portas de
estilo xeorxiano, que tanto proliferou no século XVIII. E tamén o internarse
polas tendas alternativas, como Connolly Books (en Essex
Street), que lembra o revolucionario James Connolly en intención converxente
co monumento ubicado no contorno de Custom House e Tara
Street Station.
As verdes visións do iris
Eu coñecín a Irlanda da diáspora antes que a Irlanda da illa.
Concretamente, durante a miña estancia en Nova York nos primeiros
anos noventa e en diversas viaxes e estancias nesta cidade e en Boston
tiven ocasión de comprobar a enorme presenza dos millóns de descendentes
da emigración irlandesa aos Estados Unidos de América.
Lembro a celebración do Día de San Patricio como unha semana onde
todo, dende o comercio e a cervexa ás luces do edificio Empire State,
se volvía verde. O multitudinario, interminable e heteroxéneo desfile
conmemorativo ao longo da Quinta Avenida, onde se encontra precisamente
a Igrexa de San Patricio, celébrase en Nova York dende o
século XVIII, antes mesmo que na propia Irlanda.
Ademais, foi precisamente en Nova York onde coñecín moitos
dos rituais, tradicións e personaxes folclóricos irlandeses, como as
fadas e os elfos de atavíos vermellos denominados fear dearg e os solitarios
trasgos chamados clurichauns, que cabalgan sobre cans ou sobre
ovellas pola noite. As múltiples representacións do máis verde e simpático
dos trasgos irlandeses, denominado leprechaun (diminuto e
escorregadizo gardián de tesouros que oculta nun caldeiro ao final do
arco da vella), atraeron moito a atención da miña filla Mariña cando foi
de nena a Nova York.
265