Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

POEMA DE VARIACIÓNS NUBE
Cesáreo Sánchez-Iglesias
Os anciáns sentados nos bancos da praza.
Segundo o antigo costume conversan entre eles
ás portas da terra prometida.
Unha antiga palabra escapou dos seus labios.
Seguiron a súa mirada os meus pensamentos
que van cara o outro lado da noite.
Agardan. Espacio da contemplación,
son segredo contemplado por un único e innumerábel rostro:
Estáticas personaxes atravesan o silencio,
falan de dous en dous no interior dunha cálida escuridade.
Como sombras sen voz
as horas son arrastradas polo vento do outono.
A cítara o salterio a arpa o laude.
Todas as personaxes rodean ao poeta sedente,
a súa voz é tan doce como o bris dos canabais,
óllome nas pupilas da súa presencia reflectida.
Nos vidros pinto un solpor e unha nube púrpura.
O orballo enche de perolas as pedras outonais.
Nos amarelos un ceo albacento permanece no ar
como unha bolboreta escarlata.
Pregunteilles: Canta pena pode soportar unha dalia
Tanta como a auga do grande río arrastra cara ourente
tanta como as ondas levadas polo vento
que vén de se atopar diante do mar maior – dixéronme.
O bris nocturno envólveos cos seus aromas, secreto.
Levemente os rostros volven existir
sonolentos no templo vacío, no brando linde da idea do tempo.
188