Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Este é o tempo de agarimar a memoria
dos amores antigos
que non foron posíbeis.
As rapazas da brisa,
perfil de porcelana polas rúas, un rumor
de ollos sorprendentes, un papel
de códigos arcanos.
Ela chámase Sombra
e ninguén a coñece. Non vive nesta praza
abrasada de pombas,
non é luz deste barrio, anda perdida
no texto indescifrábel da cidade.
Ela era
azougue clandestino, un corpo que pasou
atravesando as órbitas da lúa,
da lúa negra.
184