Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...
Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...
Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
xornais sobre as súas obras. Así, no artigo “Poesía e vida”, cuxa data<br />
descoñezo, afirma: “En Vigo vive un gran poeta. Vive <strong>en</strong> Solitario.<br />
Eduardo Moreiras es el nombre. Su último libro, ‘Los oficios’, es uno<br />
de los más bellos libros de poesía escritos <strong>en</strong> estos últimos años...”.<br />
Cando sae a versión de Moreiras do Xardín dos Cabaleiros de Malta<br />
(Bu<strong>en</strong>os Aires, 1955), Cunqueiro publica o fermoso artigo “Jardín de<br />
los Caballeros de Malta”, do que din unha copia completa nos meus<br />
estudos sobre as traducións poéticas de Moreiras 20 . En fin, de<br />
Cunqueiro é o Limiar do segundo poemario galego de Moreiras,<br />
Paisaxe <strong>en</strong> rocha viva (1958), onde pod<strong>en</strong> lerse cousas como estas: “Por<br />
de depronto hei de anunciar que ‘Paisaxe <strong>en</strong> rocha viva’ é o libro de<br />
poesía escrito na nosa lingua galega que eu poño á cabeza dos publicados<br />
despoixas da colleita dos anos trinta...”.<br />
Emporiso, hai un mom<strong>en</strong>to, posiblem<strong>en</strong>te despois deste Limiar,<br />
ó meu ver b<strong>en</strong> gabancioso, <strong>en</strong> que os dous poetas deixan <strong>en</strong> susp<strong>en</strong>so<br />
a súa amizade, a súa camaradería, de xeito que pasan a unha especie<br />
de sil<strong>en</strong>cio desdeñoso e a saudarse cortesm<strong>en</strong>te e nada máis cando se<br />
v<strong>en</strong> pola rúa. Algún día haberá que explicar isto. Eu teño a miña teoría,<br />
pero carezo da ousadía e da seguridade precisa <strong>para</strong> escribila. De<br />
feito, as veces que fala Moreiras de Cunqueiro <strong>en</strong> Follas de vagar (lembremos<br />
que é un diario só dos anos 1969 e 1970) e, sobre todo, o pouco<br />
interese posto nelas, especialm<strong>en</strong>te se as com<strong>para</strong>mos con canto vimos<br />
nas alusións a Luís Pim<strong>en</strong>tel, falan por si mesmas: a admiración polo<br />
poeta queda viva, porque non pode morrer, pero agora é vista con non<br />
disimulado alonxam<strong>en</strong>to, malia ser<strong>en</strong> moi fermosas:<br />
“Álvaro Cunqueiro escribe igoal que cantan os grilos. Óiese de<br />
lonxe o esfregar dos élitros que <strong>en</strong>ch<strong>en</strong> de música a mañán.<br />
Acheguémonos a modiño, descalzos pola herba”. (FV, p. 119)<br />
“Álvaro Cunqueiro: Sitúa b<strong>en</strong> nun contexto artificioso o punx<strong>en</strong>te<br />
poder da súa imaxinación”. (FV, p. 132)<br />
“Asegún a mística proustiana, cando morra Álvaro Cunqueiro<br />
baixarán os anxos ás vitrinas das librerías e apañarán o 'Merlín', pra<br />
léelo no Paradiso”. (FV, p. 174) 21 143<br />
20<br />
A. Pociña, “Eduardo Moreiras, poeta traductor”, cit., pp. 177-179.<br />
21<br />
Outras dúas citas ap<strong>en</strong>as teñ<strong>en</strong> interese: na p. 48 recorda a Cunqueiro <strong>en</strong>tre os colaboradores<br />
galegos <strong>en</strong> M<strong>en</strong>sajes de Poesía; na p. 158 hai unha simple alusión intransc<strong>en</strong>d<strong>en</strong>te.