Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Álvaro Cunqueiro.
Tamén aparece varias veces en Follas de vagar 17 , pero sempre de
forma máis breve, mesmo pasaxeira. A relación entre os dous escritores
é interesantísima: dos datos que posuímos xurde a idea dunha
estreita amizade inicial entre Moreiras e Cunqueiro, que por algo tiñan
idades case idénticas (Cunqueiro naceu en Mondoñedo, en 1911, e
Moreiras en Quiroga, en 1914). Daquela, non había entre eles ese indubidable
respecto que amosa o noso poeta de cara a Pimentel, vinteseis
anos máis vello. Como escritores coevos, hai na súa creación literaria
paralelismos lóxicos que, sen dúbida, fomentan lazos de comprensión
entre eles, lazos que, desgrazadamente, tamén teñen os seus riscos.
Nos anos de Mensajes de poesía (1948-1952), a colaboración de
Cunqueiro na revista de Moreiras é a máis importante de todas, chegando
a publicar nela quince composicións; o caderno 10 foi dedicado
ó mindoniense, nel levaba un autorretrato e outro feito por Laxeiro... 18 .
Eran anos nos que Moreiras e Cunqueiro, como moitos outros, dubidaban
entre a escrita en castelán e en galego. E tamén niso hai paralelismos:
de 1940 son as Elegías y Canciones de Cunqueiro e de 1952 Los
oficios de Moreiras 19 ; pero cando en 1955 Moreiras decide escribir toda
a súa poesía en galego co poemario A realidade esencial, asistimos no
mesmo ano á publicación transcendental de Merlín e familia de
Cunqueiro e dous anos despois vemos como sae, con cinco poemas
novos, a súa segunda edición de Cantiga nova que se chama riveira, obra
que marcara un fito importante na poesía galega coa edición príncipe
de 1933. Daquela, non pode sorprender a dedicatoria impresa do primeiro
poemario galego de Moreiras: “A os poetas galegos Luz Pozo
Garza e Alvaro Cunqueiro”.
A admiración que sinte Moreiras por Cunqueiro ten xusta
correspondencia na que amosa Cunqueiro por Moreiras. Unha proba
obxectiva, recoñecida publicamente, son os comentarios que fai en
17
18
19
E. Moreiras, Follas de vagar..., cit. , pp. 48, 119, 132, 158, 174.
Vede o xa lembrado estudo fundamental de X. Alonso Montero sobre este tema: “Textos
de Álvaro Cunqueiro: autopoética, o feito literario galego, a Palabra, as palabras, o
latín...”, en AA. VV., Álvaro Cunqueiro. Escritos recuperados, Santiago de Compostela,
Departamento de Filoloxía Galega, 1991, pp. 9-23, esp. 11-13.
É curioso comprobar que, agás a dedicatoria xeral do libro, expresada no remate (“Los
poemas de LOS OFICIOS están dedicados a mis hijos, niños, en su primavera”), haxa só
catro poemas dedicados a outros tantos poetas, sendo un deles Álvaro Cunqueiro, para
quen vai o titulado “Destino” (p. 45).
142