Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

SOBRE SERGIO OKSMAN E O SEU CINE
N.: Periodista, cineasta, profesor, produtor, documentalista,
guionista, lector apaixonado... ¿con qué faceta se sinte máis
cómodo, ¿o seu traballo é unha confluencia de todas estas
disciplinas
S.O.: Quizais sexa un reporteiro que tenta entretecer o
que investiga, lembra ou imaxina. Mais creo que non
é necesario poñerlle un nome.
N.: Naceu e criouse en Brasil, estudou cine en Nova York e asentouse en España,
¿por qué; cómo foi a súa adaptación Plenamente instalado en Madrid, segue
facendo traballos vinculados con Brasil, gravacións en EEUU ou noutros lugares
do mundo..., ¿estimúlalle esta mestizaxe; considérase unha persoa con raíces pero
sen fronteiras. Aínda que vivimos nunha sociedade cada vez máis mestiza cre que
cómpre concienciar máis á xente e ó goberno desta realidade enriquecedora
S.O.: Gústame esta definición de “con raíces pero sen fronteiras”. Non
teño a necesidade de definir para min mesmo se son máis brasileiro,
máis español, máis xudeu ou máis seguidor do Barcelona. As cousas non
son excluíntes, todo o contrario. Vanse creando raíces que se superpoñen,
se complementan, amplían a capacidade á hora de crear, amar ou
fiar. Con isto quero dicir que Brasil segue estando, España empezou en
determinada circunstancia a estar con moita forza, pero tamén está o
país árabe onde naceu o escritor ó que lin a semana pasada e co que me
quedei fascinado…
N.: Ten vostede unha traxectoria cinematográfica e/ou documental moi curiosa:
cine social, relacionado coa arte e a música, con acontecementos sociais como a
Expo de Zaragoza, con fenómenos de masa como o fútbol ou a política, vinculado
con persoas anónimas e extraordinarias como o artista autodidacta Estevão ou os
varredores de Madrid ou que, en suma, fala de sentimentos, da vida mesma. ¿A
qué se debe esta filmografía tan diversa e particular. ¿Decátase de que todos estes
traballos teñen un denominador común: o perfil humano e respectuoso con que
trata ós seus temas ou personaxes, cómo o consegue
S.O.: Sen ningunha dúbida os documentais nos que me involucro parten
de personaxes. E necesito que os personaxes elixidos esperten a miña
curiosidade e me atraian. Interésame coñecelos máis a fondo. Se o resultado
é político, social ou cultural paréceme secundario. Volvo a insistir
105