Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

N.: Ó visionar a película cativoume esa mirada onírica e vidrosa de Al, o seu
vitalismo, o modo en que gozaba do seu inseparable puro agarrándose ós vicios
da vida, a súa sinxela e rotunda filosofía, o seu carisma e melancolía, o modo
en que se funden a persoa e o personaxe, a súa maneira de gritar e cantar ante
un micrófono, a súa ironía e sensibilidade...e quero darlle as grazas por isto.
¿Qué sentiu vostede ó verse fronte a fronte con Al Lewis e traballar cóbado a
cóbado con el
S.O.: Podo subscribir o que dis. Houbo momentos emocionantes –un
deles está nos extras do DVD–. Ó final dunha das súas frases, cando
rememoraba a dificultade nos inicios da súa carreira, todo o equipo da
película, emocionado e de forma espontánea, empezou a aplaudirlle.
N.: Podería dicirse que a súa película ten unha estrutura circular ben determinada
tendo en conta que o principio e final de Goodbye, America son moi
similares xa que neles pode verse a Al deitado na compaña do seu puro e dos
seus pensamentos, aparece o río e sae o tren, primeiro cara un lado e logo cara
ó outro. ¿Qué pretendeu con este recurso ¿É unha metáfora da propia vida
S.O.: A estrutura da película é unha viaxe. Un señor nunha cama lembra
unha viaxe. Un señor viaxa en tren e chega a un camerino. Un
señor mírase ó espello e empeza outra viaxe…
N.: ¿Por qué unha película tan interesante e fresca proxectouse en poucas
salas de cine convencional
S.O.:A película estivo un mes nos cines e se viu de forma illada en festivais
e mostras. Gustaríame que se vise máis.
N.: Goodbye, America foi premiada na sección Tempo de Historia da
Semana Internacional de Valladolid ¿qué supón este ou outros premios e
o feito de que a súa película puidese verse en varios festivais de cine de España
ou do estranxeiro
S.O.: Entusiásmame máis ver a reacción das persoas despois das proxeccións
que os premios. Al non deixa a ninguén indiferente.
104