Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

S.O.: Partiu del. Visiteino en Nova York en 2005, cando o atopei bastante
debilitado. A certa altura da conversación preguntoume sobre a
película (que quedara a medias) e logo me retou: “¿por qué non a terminamos”.
O silencio de Al nos seus últimos días de vida contrasta
moito coa súa verborrea no camerino. Pero nos dous casos, como ben
apuntas, están unha memoria intacta, un ímpeto que impresiona e un
fío de fume saíndo do seu puro.
N.: A canción Ol’Man River cantada e versionada por Paul Robeson (un dos
defensores das liberdades e minorías máis comprometido e máis crítico co
goberno americano) é unha das pezas musicais e un dos intérpretes máis
admirados por Al pero tamén a banda sonora principal da película. Toda unha
declaración de intencións e carta de presentación deste documental, ¿cómo
xurdiu esta estupenda idea
S.O.: Ol’ Man River é un xogo de palabras que significa “o vello home
do río” e, á vez, “o vello río”. Fala do que “sabe algo pero non di nada”,
do que “sigue avanzando sempre adiante”. Nun principio pensamos utilizala
só na versión de Robeson, a quen Al Lewis se refire como un dos
seus ídolos. Logo vimos que a canción tamén representaba a Al, á súa
loita e a seguir avanzando ata que as forzas se extinguisen. E decidimos
empregala de forma recorrente, usando distintas versións do tema.
N.: Creo recordar que nun momento da película Al di: “quen non coñece a
historia está condenado a repetir os seus errores”, ¿cre que Al ten razón
S.O.: Si, Al cita esta frase do filósofo George Santayana. E esta idea
queda reflectida na película a medida en que van xurdindo os temas
históricos. A histeria xerada por certo sector en EEUU durante o período
do macartismo é perfectamente comparable á situación pos 11-S. A
xénese da guerra de Iraq está calcada en moitos aspectos de Vietnam.
Al Lewis, no “novembro da súa vida”, como el mesmo dicía, cría que
ó “pasar o bastón” debía deixar claro que a historia tende a ser cíclica
e hai que coñecela para intentar evitar que algunhas cousas se repitan.
N.: Dise que “a nostalxia é unha arma”, ¿a privilexiada memoria de Al tamén
o é
S.O.: Al Lewis entendía que a súa memoria era un dos seus principais
instrumentos como activista político. É difícil que haxa compromiso se
non hai memoria.
103