Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

isto supoñía un verdadeiro risco. Durante a fase de investigación,
coñecín a varios personaxes que si me estimulan a pensar noutras
posibles películas.
N.: Lin que o proceso de creación da película prolongouse ó longo de máis de
tres anos, realizouse entre os períodos de 2002 e 2005, finalizou en 2006 e o
guión cambiouse 377 veces. Algo que custa crer dada a naturalidade e espontaneidade
que transmite o filme. Fálenos algo sobre este proceso e sobre cómo
conformaron o guión Elías Querejeta, Carlos Muguiro e vostede mesmo.
S.O.: O proceso si durou moitos anos. Pero o material que aparece na
pantalla rodouse en non máis de dez días, que se distribuíron en estes
moitos anos. Houbo diversos paróns, moitas dúbidas, e a película, que
nun principio reflectiría a historia dunha radio terminou sendo o retrato
dun actor. A consecuencia positiva de todos estes anos é que a película
puido rexistrar o paso do tempo.
N.: Tal e como pode verse en Goodbye, America, Al gozaba dunha gran
popularidade no seu país, onde foi todo un personaxe mediático que marcou a
vida de moitos e aínda hoxe permanece na memoria colectiva. Neste sentido,
¿resultou difícil a rodaxe ¿podería contar algunha anécdota
S.O.: Podo repetir a anécdota que conto nas notas do director:
Cando rodamos a Al Lewis na Estación Central de Nova York, decenas
de persoas achegáronselle para pedirlle unha firma ou facerse unha
foto. Nenos, anciáns, turistas, policías. Al atendeu a todos cunha frase
agarimosa. Máis tarde, nunha pausa para o café, disparoume a queimarroupa:
“Verías que máis de cen persoas pedíronme un autógrafo.
¿E a ti A ti, ninguén. Ninguén te coñece. ¿Cómo me queres dirixir ti a
min” Acto seguido, soltou a súa gargallada histriónica e dixo estar
listo para volver á rodaxe. Aquel día na estación, máis alá do chiste, Al
regaloume unha pista. Non me tocaba a min dirixirlle. O que tiña que
facer era estar ó axexo e esperar. El poñería da súa parte para que a
película se deseñase sobre a marcha. Entendín que sería cuestión de
deixarlle a el.
N.: Vendedor, camareiro, propietario de salas de billar, detective, pallaso, mestre
de escola, escritor, psicólogo, empresario, locutor, lector compulsivo, actor,
activista político... Cun personaxe tan curioso e cheo de sorpresas, que desempeñou
numerosos oficios e tivo unha vida e un carácter tan dilatados ¿por
ónde empezar ¿non se sentiu abafado
99