Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

Xabier Campos Villar
—Pois mira, eu vou alá. Se é unha ánima do outro mundo desconxúroa;
se é un ladrón que desa maneira nos quixera roubar,
pégolle un mocazo que o rebento; e si de verdá é un disgraciado a
quen lle fose menester a nosa axuda, podrei gabarme de haber feito
unha boa aución.
—Fai o que queiras, pro eu... olla que nestas horas non é de bo
agoiro tal encontro.
—O agoiro estalo ti. Se queres vir conmigo, ven; de non, é o mesmo.
—E decindo esto encamiñouse ó sitio en que se atopaba Manuel.
O outro home seguíao a curta distancia.
—Homiño, —dixo Bastián ó ver o ferido— ¿que lle sucedeu
—Señor, caín polo ribazo.
—Eu pensaba que o haberían roubado.
—Non señor; non houbo tal cousa.
—¿E vosté onde vive
—No lugar de Samoedo 119 .
—¡De Samoedo! ¡Ai, que demontre! Eres o afillado de Xuana...
Vaia, Farruco, arrechégate acó, e levaremos ás anduriñas a Manuel.
O acompañante fixo o que mandaba Bastián, e a pouco chegaron
co ferido á casa de Xuana, que ó ver o seu afillado daquela maneira
desfacíase en pranto.
Por moitas preguntas que fixeron ó mozo, non puideron saber a
verdade do sucedido, pois sostiña que resbalara polo ribazo de Corbeiroa.
Eu por eso, Xuana adiviñou a verdade, pero fechou a boca porque
non lle conviña descobrir certas cousas.
IX
O siguente día xa se sabía en toda aldea o estado en que se achaba
Manuel, e Rosiña foi a primeira en saber tal nova. O disgusto que reci-
119
Aldea do concello de Sada, situada a un quilómetro da capital municipal.
99