Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

A obra narrativa en galego de Manuel Lugrís Freire
despechen os abrochos) namorouse cegamente de Marica, orfa tamén,
que vivía cos seus avós na vila de Sada.
Pouco necesitou pra espertar no peito da feiticeira rapaciña unha
pasión arroubadora e tola; pasión de que abusou Mingos, astra o estremo
de que iba a ser nai a que dinantes era cándeda virxe.
Anque era moito o querer que tiña por Marica, non pensaba
casarse con ela, porque a consideraba probe, e pra que no obrigasen a
tal casamento cando souperan o estado da rapaza, fixo porque ista fora
a pasar algús meses a unha aldea da outra banda da ría, e dimpois buscou
un sitio onde puidera parir sagretamente, sucedendo o que xa deixo
escrito nos dous pormeiros capítalos que podemos chamar prólogo
diste pequeno traballo.
Pro a concencia, xués mudo que non deixa acougar o esprito dos
pecadores, rifáballe con isa parola misteriosa que ninguén comprende
pro que se adivina, e entón decideuse a casarse con Marica.
¿Atopábanse felices ¿Reinaba entre iles o sosego que tan prácida
fai a vida do fogar Non de verdade, anque as aparencias fixesen
ver outra cousa. Nos seus adrentos sostiñan dúas loitas difrentes: il, o
terco remordimento do pasado que decote pesaba sobre a súa ialma; e
ela, a nostalxia do eterno aleixamento do úneco froito do seu tamén
úneco e pormeiro amor.
Pillemos agora o fío da lenda, que aínda podemos decir que está
no escomenzo.
IV
Era a hora da lusque–fusque dun día triste de Outono; dun deses
días melancónicos en que se xuntan na testa tódalas lembranzas do
pasado misturadas coas esperanzas do porvir.
No sobrado da chouza en que vivían os nosos personaxes, sita no
rueiro de Samoedo 118 , alcontrábanse parolando Xuana e Marica, a
muller do señor Mingos.
118
Aldea da parroquia de Sada, situada a 1 Km. da capital municipal.
88