Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

Xabier Campos Villar
o seu ronco bruído, como si fora a fala de Dios que reprendía
aquil crime.
III
Xa pasaron dazaoito anos dende os feitos que conocemos, sin
que ninguén chegara a saber cousa algunha daquil crime executado
pra ter honra diante da sociedade, e pra perdela por compreto diante a
concencia.
¡Cantas presonas hai sobre a terra que a semellanza da que agora
falo, pasan polo mundo cos papés de virtuosos, levando a ialma lixada
cun crime que fai laiar a testa con ises dores imparolabres que os teñen
decote en desosego como cando vai un embarcado nunha buceta que a
primeira toupada da maregada está a pique de ir ó fondo!
Mais é menester que antes de entrar de cheo no texido da verdadeira
estoria que escribo, diga algo dos personaxes que xa dei a conecer,
anque incompretamente.
O home aquil que forzou a Xuana pra que tirase dende o penedo
o recén nado, era, como indiquei dinantes, fillo dun rico vinculeiro
veciño dunha aldea que compón o auntamento de Sada, pertenecente
naquel tempo á xurisdición de Miraflores 117 .
Tendo somente dez anos, quedou orfo de pai e nai e dono duns
eidos de rendementos bos que abondaban pra soster a Mingos, que tal
era o seu nome.
Quedou por albacea un tío dil, irmán do pai, que anque era un
home de ben, non tiña carauter pra cortar as pólas viciosas que nacen
no esprito a semellanza que nunha cañota descoidada nacen sarmentos
que chupan o zume benfeitor da froita.
Ansí que chegou á edade das ilusiós, (a isa edade en que ó home
lle fai falla amar, o mes que ás prantas unha raiola pra que as froles
117
Amplo territorio que abranguía varios concellos das Mariñas sobre os que tiñan xurisdición
os condes de Lemos.
87