Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

A obra narrativa en galego de Manuel Lugrís Freire
Unha das mulleres, que iba collida do brazo daquel home, dixo
con fala tremante:
—Xuana, ¿chegaremos logo
—Si rapaciña, pois non falta mais que un pouco camiño que
podemos andar nun suspiro, —contestou a muller que xa sabemos se
chamaba Xuana.
—Mellor: andemos a présa, que penso de min que está cerca
a hora.
—E ademais pinisca moito, —añadeu Xuana.
Apertaron o paso, e a pouco paráronse no últemo da Tenencia
diante unha casa sin sobrado, dando na porta da mesma us golpiños
con cuidado medoso.
—¿Sodes vosoutros Entrade, —dixo en poucos e curtos verbes
unha acochada muller que abría a porta.
Os tres desconocidos entraron caladiñamente; siguiron por un
pequeno e estreito andamio, e dimpois a muller, dona ó parecer da
casa, señaloulles un cuarto probemente amoblado no que entraron os
nosos personaxes, menos a dona que se retirou.
Un candil de saín alumaba o cuarto con esmaiada luz, que facía
ver, anque confusamente, que clas de xente era a que alí se achaba.
Unha das mulleres parecía ter, cando máis, vinte anos; e a simpre
vista se comprendía que estaba en cinta. O seu carís era branco
e feituquiño coma os das virxes de Moure 113 , e tiña por coroa unha
cabeleira roxa e enconchada que colgaba sobre as súas brancas
espaldas. Os seus ollos eran azús, e neles adiviñábase unha ialma de
sentimentos vagos e melancónicos. O delor, que na deixaba acougar
e que lle daba unha palidez de morto, facía, por iso, máis feiticeira
e enteresante.
113
Francisco de Moure foi un dos principais escultores do século XVII en Galicia.
Naceu en Compostela ao redor de 1576. Trasladouse de novo a Ourense, onde entrou
en contacto con Juan de Augés El Mozo e con Alonso Martínez. Viaxou a Castela e
alí coñeceu a artistas como Berruguete, Juni e Gregorio Fernández, dos que recibirá
unha grande influencia.
82