Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

Xabier Campos Villar
Fai moito tempo, meu quirido Asieumedre, que tiña
ganas de parolar contigo sobre dalgúns disgustos que me están
facendo pasar unhos fillos desleigados que din que me queren
moito. Como ti non es home que non tes pelos na lengua, e, a
xusgar por algús contiños que levas imprentados, conoces ben
de qué pé ranquean os nosos filólogos e demais algueirantes,
teño para min que me tirarás a dúbida que me magoa.
Menos numerosos son aqueles relatos nos que se combinan dúas
persoas narrativas, ben un narrador de fondo en terceira persoa, que nun
determinado momento cede a voz a un personaxe que conta en primeira
persoa e pasa a actuar nese momento como narrador principal, ou ben
ese mesmo narrador de fondo, omnisciente en terceira persoa, que dá a
entrada aos distintos personaxes que se encargan de relataren en primeira
persoa as historias que protagonizan. Presentan esta modalización
mixta os contos seguintes: “Os lobos”, “Homero”, “A illa milagreira”,
“¡A xusticia!”, “Un aldraxe”, “A espada do fidalgo” e “A libertade”.
2.2.3. Espazo e tempo.
O espazo xeográfico con maior presencia no conxunto da produción
contística de Lugrís Freire é o da comarca natal do autor, as Mariñas
coruñesas. Unha ampla zona que abrangue os concellos de Abegondo,
Aranga, Bergondo, Betanzos, Cesuras, Coirós, Irixoa, Miño,
Monfero, Oza dos Ríos, Paderne e Vilamaior, e que o autor estende ata
a súa vila natal e tamén ata a capital coruñesa, ademais de todos os
seus concellos limítrofes. Sitúanse neste espazo os relatos titulados:
“Os primeiros versos”, “Pola patria. Episodio da Guerra da Independencia”,
“A Nogueira”, “O mellor amante”, “Ir por lan”, “Homero”,
“Volve por outra”, “A honradés”, “¡A xusticia!”, “Unha regueifa”, “O
escarmento”, “¡Bótelle terra”, “Boa resposta”, “Os tres soldados”, “O
carneiro”, “Tiña razón”, “Esquenceuse”, “¡Boa proteición!”, “O parecer”,
“Entre compañeiros”, “O francés”, “¿Caeu algún burro”, “A
Covadanca”, “A mitá en cartos”, “Lóxica”, “Con polaina e media”, “A
mareira”, “Solidaridade”.
Outros contos presentan unha clara indeterminación espacial, xa
que non atopamos neles ningunha mención á súa localización, é o
59