Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

A obra narrativa en galego de Manuel Lugrís Freire
cando expresa que “A rapaza roxiña daba de vez en cando dooridos
ais, arrincados polo fero dor que debía sentir”. Estes momentos de
dúbida revisten o narrador de credibilidade e, en boa medida, funcionan
como operadores realistas 96 .
Son numerosas as ocasións nas que a voz do autor implícito
representado aboia na novela superando ao narrador omnisciente.
Esta instancia narrativa, marcada pola primeira persoa, diríxese e
mesmo “leva da man” ao que a Estética da Recepción deu en chamar
lector implícito, e proponlle a este uns modos de lectura determinados.
Estas intervencións do autor implícito cumpren varias funcións
que, a seguir, tentamos clasificar:
— Alusión a personaxes, situacións ou paisaxes xa referidas con
anterioridade. É o caso das seguintes:
Xuana e o seu compañeiro que xa conocemos 97 .
Entre a brétema que envolvía os ribazos de Corbeiroa
acababa de ver o penedo que xa conocemos... 98 .
— Comentario de certas peculiaridades formais da obra, a través
do que cumpre unha función metanarrativa, por medio da que lle indica
ao lector en qué punto da novela se atopa, ademais de se referir á
estrutura da obra. Cumpren esta función os fragmentos que seguen:
É menester que antes de entrar de cheo no texido da
verdadeira estoria que escribo, diga algo dos personaxes que xa
dei a conocer, anque incompretamente 99 .
Sucedendo o que xa deixo escrito nos dous pormeiros
capítalos que podemos chamar prólogo diste pequeno traballo 100 .
— Noutros casos, este desvío da voz narradora cara ao autor
implícito representado serve para conducir a atención do lector ata
97
Capítulo II.
98
Capítulo V.
99
Capítulo III.
100
Capítulo III.
101
Capítulo IV.
102
Capítulo IX.
42