Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

Xabier Campos Villar
hai un embarazo non desexado e, nas dúas, o momento climático prodúcese
co descubrimento das orixes dos protagonistas.
2.1.1. Modalización narrativa.
A modalización narrativa que preside a novela é a omnisciencia
autorial, ou editorial, empregando a terminoloxía de N. Friedman 95 .
Un narrador que, en ocasións, deixa intervir os personaxes, para que
estes relaten, brevemente, en primeira persoa feitos do pasado, como
por exemplo a conversa que Manuel ten con Marica antes de descubrir
que era ela a súa nai:
— ¡Ai! ¡Non me chame así! eu non conocín á miña
nai, e eses verbes fírenme o corazón. Non tuven nunca o pracer
de apreixar nos meus brazos a muller que me dou o ser: dera o
mundo enteiro por conocela; morrería eu tranquilo si nas agonías
sentira os seus lábeos na miña testa; si ouvira as súas palabras
de amor naiciño. Un fillo sin nai é un ser desgraciado que
en medio das máis tales alegrías sempre sinte a lima roedora das
esperanzas, desa nostalxia do aleixamento da dicha. Un fillo sin
nai vive como un desterrado do paradiso, como unha frol que,
nacida nunha cova, busca decote a lus do sol, morrendo por fin
muscha e páleda antes de tempo.
— Si señora, —sigueu decindo Manuel;— este peito
foi sempre unha hucha de fondos doores, de esperanzas sin hourizonte.
Non chegaba tal martirio, e Dios doume outro que acabou
de encher a cunca das amarguras. Namoreime de Rosiña e
xa vosté sabe qué amores tan disgraciados se van volvendo.
Aínda que na novela o narrador é omnisciente, permítese ás
veces dubidar, coma no caso da afirmación “deberían de ser mariñeiros”,
ante a contemplación dunhas luces nun areal de Sada no capítulo
I. Tamén neste mesmo capítulo queda en entredito a omnisciencia
96
Segundo a terminoloxía de Roland Barthes, “Introducción al análisis estructural del
relato”, en R. Barthes et al., Análisis estructural del relato, Buenos Aires: Editorial Tiempo
Contemporáneo, Serie Comunicaciones, 1996, pp. 1–27.
41