Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

A obra narrativa en galego de Manuel Lugrís Freire
considera “prototipo da raza artábrica” e o “home máis baril” e de
“corpo cumprido de Galicia”. Afirma Lugrís que “o bardo galego tiña
a beleza dos homes fortes, dos homes superiores, das xentes de Bergantiños,
que endexamais conosceran a servidume, nos tempos protoplasmáticos
da nosa historia...”. Conclúe cunha breve referencia ao
proceso creador da poesía pondaliana.
Un ano despois, a 27 de novembro, pronuncia outro discurso no
Teatro Rosalía de Castro da Coruña, homenaxe da Real Academia
Gallega a Luis de Camões co gallo do cuarto centenario do nacemento
do autor luso. Con Lugrís Freire participaron o por entón presidente da
RAG, Ponte y Blanco, o cónsul de Portugal e o Marqués de Figueroa.
Ademais da intervención de rigor, Lugrís dá lectura ao poema de Pondal
titulado “A fala”. 81 No discurso, o autor de Sada fai unha defensa
das raiceiras celtas comúns a Galiza e a Portugal, e tamén reivindica a
orixe galega dos devanceiros de Luis de Camões, en concreto no nobre
galego “Vasco Péres de Caamaño”, que tiña “as suas terras e castelo na
marxe dereita do mais celta dos nosos ríos, o Tambre”. De seguido,
valora tanto a épica como a lírica do autor de Os Lusiadas, e considera
que esta obra é “un moimento clásico e modelo da nosa literatura”.
Neste mesmo 1924, traduciu ao galego os títulos dunha adaptación
cinematográfica da zarzuela Maruxa, de Amadeo Vives e Luis Pascual
Frutos.
O 14 de marzo de 1926 participa nos actos literarios do Seminario
de Estudos Galegos cos que esta institución pretendía homenaxear o
incansable traballo de Carolina Michaëlis de Vasconcellos, e que servirán
tamén para o ingreso no SEG de Ramón Cabanillas, Antonio Noriega
Varela, Gonzalo López Abente e Victoriano Taibo, catro dos poetas máis
representativos daquel tempo. Segundo a información que tiramos da
revista Nós 82 : “O Sr. Lugrís, n-un discurso valente, e cheo d’antusiasmo,
fixo un estudo sintético da obra da Sra. Vasconcellos, en todol-os seus
aspeutos, e saudou con verbas accesas a renacencia galega”.
81
Está recollida unha ampla información sobre este acto no Boletín de la Real Academia
Gallega, nº 166, Ano XIX, 1 de decembro de 1924, pp. 258-272.
82
Nº 28, Ano VIII, 15 maio 1926, p. 13.
83
A Cruña: Zincke Hermanos, 1927, 111 pp.
32