Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

A obra narrativa en galego de Manuel Lugrís Freire
relaciós familiares e íntimas. As clases máis acomodadas, os ricos,
son os que máis defenden e conservan o modo de ser da súa patria.
Unha sola excepción, meu amigo, unha sola excepción atopei no
mundo: Galicia.
Unha ardentía de vergonza tinxeu as miñas faceiras, porque, desgraciadamente,
Kolp tiña razón en gran parte.
—O primeiro que fixen ao chegare a Galicia, foi adeprendere a
sua língua 255 Rosalía de Castro, Curros Enríquez, Pondal, Añón e
outros poetas son xa coñecidos por min, inda que non poida entrar,
como quixera, no máis íntimo da esencia da súa doce lingua, esencia
que non fago máis que adiviñar polo de agora. A música gallega, que
ten tódalas vaguedades do Norte e tódalas brilanteces dos pobos latinos,
é unha verdadeira delicia que en ningures pode acharse igual. O
arte, cando teña gastados e manidos tódolos moldes de que hoxe se
vale, atopará na vosa terra a fonte cristaíña á que virán a mata–la sede
tódalas almas inspiradas e superiores. Pois ben, meu Asieumedre, esta
fala, esta música, estas tradiciós, estes costumes que verdadeiramente
enfeitizan, vexo que non teñen xeneralmente defensores, con excepción
feita dos chamados enxebres.
Nunha palabra: Galicia é feitizadora, é unha nación europea, orixinal
e fermosísima en tódolos ordes da vida; pero moitos dos seus
fillos esquencéronse de tales cousas, e, verdadeiramente, láiase o
corazón en pensare que teña razón o poeta cando di que
Un pobo que imita a outro, é un pobo morto,
Galicia pouco a pouco vai morrendo...
¡Fillos de Eibrón! ¡a defende–la terra
Contra o semita igualitario e fero!
Pero os fillos de Eibrón, os bos petrucios, non teñen que buscar
os enemigos da terra entre os descendentes de Sem 256 , non; os enemigos
son os andróxinos, os achulapados, os iñorantes, os falsos gallegos,
verdadeiros cipaios do seu lar, que naceron en Galicia, pero que
Galicia, nai agarimosa, non poido entrar nas súas almas dexeneradas.
255
Histórico. (Nota do autor en todos os medios nos que se publicou o relato).
256
Fillo de Noé do que descenden os pobos que na actualidade chamamos semitas.
248