Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

Xabier Campos Villar
A LABOR DO POETA 245
Aló polo ano de 1888, se mal non me lembro, fundouse na
Habana unha sociedade gallega que levaba o nome de Aires da miña
terra 246 .
O gran poeta M. Curros Enríquez foi nomeado presidente de
honor, e a resposta deuna nunha poesía de tal inspiración que para que
fose coñecida de todos foi lida pubricamente no teatro de Pairet, e
imprentada e repartida entre dos concurrentes.
Despois desto, pasados catro ou cinco anos, correu un día a noticia
de que o autor de “A Virxe do Cristal” 247 chegara á Habana. Tódolos
bos gallegos, admiradores das grorias patrias, foron a lle rendir tributo
á máis lexítima de todas; e a direitiva de “Aires da miña terra” foi
a invitalo a unha festa de recepción nos espléndidos salós do seu
ridente pazo.
A entrada de Curros Enríquez naquela sociedade foi triunfal,
agarimosa. A festa da súa coronación na Cruña, con sere dina desta
grande e liberal vila, non é máis que un refrexo daquel entusiasmo
sin nome. Dende a entrada principal astra o salón de festas, un gran
número de feiticeiras señoritas gallegas e cubanas sementaron de
frores o chau que tiña de tripar o poeta admirado. Música, poesías,
245
Publicado n’ A Nosa Terra, nº 31, 21 de marzo de 1908, p. 5.
246
Sociedade constituída na Habana por emigrados galegos discrepantes coa política
seguida no Centro Galego. Tivo unha efémera pero intensa vida cultural, chegando a
publicar un boletín con este mesmo nome.
247
Versión poética dunha lenda popular que, conxuntamente con “O gueiteiro” e “Unha
boda en Einibó”, constitúen o grupo de poemas premiados nun certame celebrado en
Ourense en 1877, e que Curros publicou en Aires da miña terra.
235