Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

A obra narrativa en galego de Manuel Lugrís Freire
albañil; pola contra, o pobre animaliño chegou onte á miña casa cunha
fendencha na testa. Ademais, eu non permito que misturen o meu
nome nestas cousas, e veño a que se faga mañán mesmo unha reitificación
cumprida.
—O meu periódico non pode reitificar.
—Aí, meu rulo; o seu periódico reitificará ou se non esnáfroo pra
comenzar.
E o señor Bravo ergueuse poñendo unha cara que mesmo arripiaba.
—Pero, señor, acougue. Teña en conta que a noticia é certa; que
o seu can trabou de duro nas carnes do pobre albañil. Toda a vila o
sabe, e non pode reitificarse. A verdá é a verdá...
—A verdá —dixo o señor Bravo atallando feramente— a verdá
é que ten vosté que desdicirse.
E colleu polas solapas ao encollido Eleuterio, que coidou que xa
chegara á súa fin.
—Señor, non me asoballe; atenda... ¡reitificarei!
—É vosté un verdadeiro conservador, e chegará a cacique...
—Bueno, señor; mais eu non sei qué xeito podo dar a esa
reitificación.
—Eso non é dificultá. Eu mesmo a escribirei.
E nafeuto; colleu o señor Bravo unhas cuartillas, nas que puxo
estas palabras:
“Mejor enterados de lo acaecido anteayer entre un perro y un
albañil en el jardín de las Delicias, podemos asegurar a nuestros lectores
que ha sido el albañil quien dio un fuerte mordisco al perro, el
cual se haya ya casi repuesto del todo”.
La Verdad fixo así as súas primeiras armas, e despois Eleuterio
renegou para sempre dos cans, dos retirados e da hora en que se metera
a periodista.
220