Manuel LugrÃs Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...
Manuel LugrÃs Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...
Manuel LugrÃs Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
A obra narrativa en galego de <strong>Manuel</strong> Lugrís <strong>Freire</strong><br />
Neste mesmo ano asistiu á inauguración do monumento aos<br />
“Mártires de Carral”, para o que contribuíu con 25 pesetas. Supoñía<br />
este evento a consecución dunha vella aspiración pola que xa loitara<br />
a Liga Gallega coa celebración dunha homenaxe o 23 de abril de<br />
1899 46 . Por información que nos chega a través de Francisco Pillado<br />
47 sabemos que neste mesmo ano participou Lugrís na coroación poética<br />
de Curros Enríquez coa lectura de varios poemas. Tamén no 1904<br />
foi un dos membros fundadores da Asociación da Prensa da Coruña.<br />
Un ano máis tarde, <strong>Manuel</strong> Lugrís <strong>Freire</strong> figura entre os corenta<br />
académicos de número que fundaron a Academia Gallega, na sesión do<br />
4 de setembro de 1905 48 , unha institución á que estaría moi vencellado,<br />
participando activamente nas reunións e chegando a presidente mediada<br />
a década dos anos trinta, como comentaremos no seu momento.<br />
No 1906 publica outra peza teatral, o drama Esclavitú 49 , que non<br />
sería estreada ata 1910 e que dedicou a Andrés Martínez Salazar.<br />
Mediado o ano 1907 emprende o seu segundo proxecto político,<br />
a fundación de Solidaridad Gallega. Lugrís será un dos corenta e catro<br />
asinantes do manifiesto redactado por Rodrigo Sanz, no que se define<br />
que o obxectivo prioritario é activar a participación política, educar ao<br />
electorado e loitar contra o caciquismo. Preténdese, en todo caso,<br />
impulsar o desenvolvemento das rexións e loitar contra o centralismo.<br />
Defínense como “la matriz de la que han de salir los partidos que la<br />
Patria necesita y que hoy no tiene”. Nesta organización agrarista confluíron,<br />
como teñen afirmado Xusto G. Beramendi e Núñez Seixas 50 ,<br />
tres sectores ideoloxicamente bastante afastados: o republicanismo<br />
galego liderado por Moreno Barcia e polo “Médico Rodríguez”, os<br />
rexionalistas coruñeses encabezados por Murguía, e os neocarlistas<br />
47<br />
Op. cit. p.14.<br />
48<br />
Pódese ampliar esta información polo Boletín de la Real Academia Gallega, nº 1, Ano<br />
I, 20 de maio de 1906, p. 3, ou tamén por Real Academia Gallega, A Coruña: Imprenta y<br />
Fotograbado de Ferrer, 1912.<br />
49<br />
Drama en dous actos en prosa, A Cruña: Libreiría Rexional d’Eugenio Carré, 1906, 49 pp.<br />
50<br />
O nacionalismo galego, Vigo: Edicións A Nosa Terra, col. Historia de Galicia, nº 18,<br />
1996, p. 65.<br />
22