Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

Xabier Campos Villar
Un día tivo a ocasión de facer un pequeno furto, e fíxoo; que nesto
pasa como nun camiño tebroso e non conocido, onde o piquer 203 é
dá–lo primeiro paso.
Perdeu, pois, a dinidá do propio creto, esquenceuse da confianza
que nel puxera o dono do establecimento e sigueu furtando. Cando
tiña cartos dabondo pra un bon vivir, tornou aos patrios eidos.
III
Non deixou Felipe de levar aquel ano o ramo da festa. Houbo
música e foguetes a vao. Festa coma aquela non se recordaba na Mariña.
O crego da parroquia, no sermón da misa maor, gabou a relixiosidá
de Felipe, que servía de enxempro a moitos mariñás que tornaban
das Américas.
Un día citou Felipe a tódolos seus acreedores pra que fosen
pola súa casa a cobraren o que se lles debía. Pagou sin regateos peso
sobre peso.
Un dos viciños dicíalle a outro ao saíren de cobraren.
—Desengáñate, amigo Xan; fumos unhas malas almas en quita–lo
creto de Felipe de Pazos. Dios nos perdone o mal que lle fixemos.
Xa ves: quen paga desta maneira despois de tanto tempo, ten que
sere un espello de homes honrados.
¡Así discurren neste baixo mundo os que non estudiaron a Herberto
Spencer 204 ... e tamén os que o estudiaron!
203
Forma empregada en máis ocasións por Lugrís, como equivalente a “pior”.
204
Filósofo e sociólogo inglés (Derby, 27 de abril de 1820 – Brighton, 8 de decembro
de 1903).
197