Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

A obra narrativa en galego de Manuel Lugrís Freire
corazón atiricido, pensando no seu amante compañeiro, nos seus filliños,
con esa vaguedade no espíritu que nos cantou a santa Rosalía nas
Viúdas dos vivos 201 no seu grorioso libro Follas Novas.
II
Felipe de Pazos xa estaba na Habana. Escribía cartas cheas de
solermiñas parolas, revertendo todo o cariño que levaba no corazón
polos seus fillos e pola súa dona. Mais non mandaba diñeiro porque
aínda non lograra un xornal que dera un pequeno sobrante para quitar
unha libranza.
En Casoedo 202 seguía a xente tirando o creto de Felipe. —É
un perdido, un trapalón —dicía unha viciña;— non manda un carto
á súa muller.
Sabela, nunha das súas cartas, queixábase das malas pécoras que
o caluniaban.
—Non hai volta, —dicía Felipe ao ler a carta de Sabela— a probeza
é fonte de inominia. Se eu mandara diñeiro, fora adequirido
como fora, sería un home de ben para os viciños de Casoedo.
As saudades que espertaban na súa alma as lembranzas da
terra; o recordo querendoso do seu lar; a cobiza de mandare cartos
para as maxezas da familia,... misturado todo coa desesperación de
que na Habana, como en Casoedo, o traballo non daba sinón para
malvivir, foron pouquiño a pouco infruíndo no seu espíritu, e abafando
os seus limpos e honrados pensamentos. Moitas veces, nos
homes que non teñen unha moral razonada e forte, as ideas e incriminaciós
máis fidalgas son o fundamento que os arrempuxa polo
camiño do pecado.
201
“As viúdas dos vivos e as viúdas dos mortos” é o título do último dos cinco libros nos
que está dividido o poemario Follas Novas. Está integrado por 31 poemas que xiran ao
redor do tema da emigración.
202
Non temos noticia de ningún topónimo Casoedo, pode tratarse de Carnoedo, pola proximidade
xeográfica á terra natal de Lugrís Freire.
196