Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...
Share Embed Flag
Download ePaper

Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ... Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

cirp.es
15.02.2015 Views

A obra narrativa en galego de Manuel Lugrís Freire delas. Sodes, como os demais nobres e fidalgos desta terra, vítima da iñorancia, do desconocimento da nosa historia, das verdadeiras necesidades de Galicia, do que nos convén para o noso porvir, e coidades que nesta guerra debemos toma–lo partido de El–Rei Felipe. ¡Como esquencedes, meu nobre parente, como esquencedes esta terra que tantos desleigamentos e aldraxes sofre dos orgulosos casteláns! Portugal é moi semellante a Galicia, falan a mesma lingua, teñen os mesmos costumes, e polo tanto as mesmas leises. Portugal é sangue do noso sangue, vida da nosa vida. Os seus trobadores, os seus grandes poetas, a musa do pobo, encenderon a súa alma no mesmo verbe que Dios nos deixou en herdo. Non sabedes, meu nobre parente, que estades forxando os grilóns da cadea que ten de escravizar para sempre á nosa patria, que despois verá os seus costumes, a súa fala, as súas leises, todo canto é seu, aldraxado, perseguido por xentes que nos desprecian moito, que vós ben o sabedes. Os reises de Castela gobernan as Españas a estilo estranxeiro, que tan mal cadra para defensa e conservación das nosas libertades. As causas que ergueron a espada dos hemandinos repítense hoxe con máis gravedade, sin que os fillos da terra volvan polo seu honore. ¡Señor de Guimarei, a espada dos meus avós, a espada que fai agora cento setenta e seis anos xustos que escentilou en Castro de Ouro defendendo as nosas libertades, non pode de ningunha maneira erguerse nunha loita que vai poñer unha campa sobre a nosa independencia morta para sempre! ¡Seguide vós esas bandeiras! Eu teño que ouír a voz da razón, que me di que Portugal é noso irmán e que co el debemos vivir baixo das mesmas tendas! Non fagamos que outro poeta lusitán do porvir teña razón, coma a tivo Camões ó dirixirnos reprimendas, que nos avergoñen espertando un remordimento decote duro e merecido! E o nobre e valente fidalgo Pedro de Aldao deixou a compaña do señor de Guimarei, e tornou ó seu pazo de Taboexa. O serán era maino, tristeiro, saudoso. O sol, agachado xa baixo dos altos picoutos de Salce, tinxía aínda de cor vermella o hourizonte. O fidalgo abreu a fenestra, e debruzouse, triste e saudoso, a olla–lo camiño que levaba á raia de Portugal. 184

Xabier Campos Villar Un balbordo forte viña do norte. A espada dos fidalgos de Taboexa, guindada na parede ó rente dun Santo Cristo, tremou co aquel balbordo, coma un corpo vivo que sinte carraxe. Despois oeuse o barullo de moitas xentes: eran as tropas gallegas que iban loitar en contra de Portugal. Deran as oito da noite cando tiña pasado todo o exército. Pedro de Aldao pechou a fenestra. Sentouse nun sillón frente do Santo Cristo, e dixo: —¡Meu Dios! ¿Por que te esquences desta terra quirida que ten por armas o Santo Sacramento ¿Por que non espertas o entendimento dos gallegos que se esquencen da súa libertade ¿Que mal che fixo esta terra para que, cal ó pobo xudío, xa non lle quede nin siquera a esperanza da posesión do seu E o fidalgo de Taboexa colleu e espada de seus avós, parteuna en dúas mitades, e ceibouna no chan, dicindo cos ollos cheos de bágoas e cos puños fortemente pechados: —¡Adiós para sempre! En favor dos alleos que te desprecian non loitarás, xa que non terás ocasión dende hoxe de loitar pola terra dos meus avós... 185

Xabier Campos Villar<br />

Un balbordo forte viña do norte. A espada dos fidalgos de<br />

Taboexa, guindada na parede ó rente dun Santo Cristo, tremou co<br />

aquel balbordo, coma un corpo vivo que sinte carraxe. Despois oeuse<br />

o barullo de moitas xentes: eran as tropas gallegas que iban loitar<br />

en contra de Portugal. Deran as oito da noite cando tiña pasado todo<br />

o exército.<br />

Pedro de Aldao pechou a fenestra. Sentouse nun sillón frente do<br />

Santo Cristo, e dixo:<br />

—¡Meu Dios! ¿Por que te esquences desta terra quirida que ten<br />

por armas o Santo Sacramento ¿Por que non espertas o entendimento<br />

dos gallegos que se esquencen da súa libertade ¿Que mal che fixo<br />

esta terra para que, cal ó pobo xudío, xa non lle quede nin siquera a<br />

esperanza da posesión do seu<br />

E o fidalgo de Taboexa colleu e espada de seus avós, parteuna en<br />

dúas mitades, e ceibouna no chan, dicindo cos ollos cheos de bágoas<br />

e cos puños fortemente pechados:<br />

—¡Adiós para sempre! En favor dos alleos que te desprecian non<br />

loitarás, xa que non terás ocasión dende hoxe de loitar pola terra dos<br />

meus avós...<br />

185

logo

Produtos

Recursos

Empresas

Terms of service
Privacy policy
Cookie policy
Cookie settings
Imprint
Change language
Made with love in Switzerland
© 2024 Yumpu.com all rights reserved

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!