Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

A obra narrativa en galego de Manuel Lugrís Freire
mente para riba pola cintura do calzón, toseu longo con un ronquido
derradeiro de chulo profesional, e cuspindo pola esquerda do beizo, a
estilo do mesmo Cais, puxo a mirada tan fera que cuasemente somellaba
un basilisco nunha negra noite. Despois, dixo:
—Ozté, zeor gallego, va á sufrí en este momento er mayor zusto
de zu desgraciada vida. Voy á pillarle á osté por lo fondillo der carzón
tirándole tan alto, tan alto, que ze va á morí de hambre antes de
volvé a la tierra.
E, nafeuto; o mozo de Cortiñán colleu polo pescozo a “Er Conquistaó”
e deulle media ducia de sopramocos con tal xeito e gracia que
mesmamente o deixou sin fala cuspindo como unha touliña.
Puxeron paz entre deles; e pasada media hora perguntáballe
outro soldado a “Er Conquistaó”:
—¿Como foi eso, ho ¿Como foi eso, que te deixaches pegar por
ese mequetrefe gallego
—¿Qué había de zé, zanto de Dios; qué había de zé Que me
cogió deprevenío, y en aquel momento me olvidé de defenderme...
¡qué zi no me orvido ... zi no me orvido!... no le vale er gayo de la
pasión; ni er Cid Conquintaó en perzona zería capaz de impedir que
zu cuerpo ze vorviera areniya entre mis manos...
—¡Vaites, vaites! que sorte tes, home...
178