Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

Xabier Campos Villar
OS TRES SOLDADOS 174
Padecemos nesta bendita terra un verdadeiro andacio de filólogos
que mesmo nos trai revolta a pacencia, e como as Américas
sempre foron boas pra desarrollárense nelas as eivaduras do
entendimento, é moito o mal que naqueles “sabios de exportación”
fai a dita enfermedade.
Coas caídas e subidas de consoantes, cos seus latinorios que
ceiban a como lles cadra, e meténdose na horta da nosa literatura,
escouceando fortemente, con perdón dos burros, amocaron canto
poideron ó próximo, e poida que aínda nos sigan amocando pra mal
dos nosos pecados, que non hai nada máis terco que un filólogo americano
con ou sin tricornio.
Con decirvos, meus quiridos lectores —se é que teño algún—
que un deses sabios nos dixo que en gallego debía de decirse contingo,
consingo, detrais, etc., en vez de contigo, consigo, detrás
como falan os cristianos ben nascidos; de que negou que as palabras
meiga e abafar fosen gallegas... tereivos dito dabondo para que vos
deades conta dos novos peixes. Asi é que cando vexo pola proa un
filólogo, viro a nordeste e bótome a tembrar como se tivera nas mans
un decreto de Xan Franco.
Pois agora veredes como a filoloxía invadeu tamén o cuartel de
Alfonso XII nesta meiga vila da Cruña.
Un soldado andalús, deses que semellan que se merendan as
asaúras de calisquera, paseábase fai poucos días por un sobrado
do cuartel. Tiña necesidade de lle escribir a un amigo seu que
174
Publicado n’ A Nosa Terra, nº 26, 12 de febreiro de 1908, p. 5. Incluído na edición de
1909 e nas posteriores.
171