Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

A obra narrativa en galego de Manuel Lugrís Freire
—Zi, zeñó, ezo. Pero quiero decir que no han de ser de ezos
zapatones que usan los gallegos.
—Moi ben dito; —respondeu Xacobe deixando a subela e
poñendo cara avinagrada— xa lle farei unhos zapatiños de madama.
—¿Cómo, de madama ¿Ozté qué quiere decir
—Quero decir que lle farei o que vosté merece.
—Ezo ya es otra cosa; —respondeu o andulús dándolle un tirón
ó pantalón pola cintura.
—E a propósito, señor; aquí teño unhas botas moi ben traballadas,
que as encargou un señor de Mondego 173 , que non as quixo porque
lle magoaban un pouco. A vosté hanlle de caer ben, e daríallas
baratas.
E amostroulle unha bota, na que cabían catro pés, moi comodamente,
do meu amigo e ciruxano señor Torres, que é tamén un andalús
polas trazas.
—Diga ozté señor... maestro; —dixo o andalús indinado ó ver
tales botas— ¿ze ha figúroo ozté que yo tengo pié de gallego ¡Vamos
hombre; ofrecerme a mí calzado de 43 puntos!...
—Dispense, meu señor; non se alrite que lle pode saír mal o
negocio. Eu esquencinme de que os andaluces non calzaban tantos
puntos como os gallegos...
173
Parroquia de Sada que ten polo norte a Veigue e Carnoedo, polo sur a Meirás e Mosteirón,
polo leste a Sada e polo oeste a Dorneda.
170