Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

Xabier Campos Villar
Un mariñeiro da tripulación perguntoulle a outro:
—¡Ei ti, Carrizo! ¿que quer dicir eso de fillos de Satán
—Home, eu teño para min que é un aldraxe para nós; como se
nos dixeran fillos de...
—¡Mala sentella os coma...!
E a longas zancadas foi onda o músico, arrincoulle das mans o
acordeón, que tirou ó mar con tódalas forzas que tiña. Como o estormento
levaba collida unha tecla, foi xemendo polo aire como se lle
arrincaran unha moa, e esmendrellouse nas augas.
¡Virxe do Carme, a que alí se armou! Ao viaxante Miguel, no
medio dalquel rebumbio, arrempuxárono e quedou guindado na
barandilla cos pés asolagados no mar, e tiveron que metelo dentro
como se fora pesca maior.
Chegaron ó muelle de Vigo. Máis de duascentas regateiras do
Berbés, cos mandiles recollidos e cheos de pedras, baduaban en terra
ollando para o vapor.
O viaxante colleu as dúas maletas, a da roupa e a da folla de lata;
e aínda non afincara os pés en terra, en compaña da catalana, deron as
regateiras un resoante ¡Viva la Virgen! e comenzaron a chover sobre del
coios a vao. Ceibou as maletas enriba do muro, e meteuse outra vez no
vapor, agachándose para que o defendera a obra morta. A catalana fixo
o mesmo poñéndose a catro patas, para máis seguranza. A condanada
chuvia dos croios seguía zombando no costado do barco, namentras en
terra berraban aquelas boas mulleres cun torgo dino de mellor causa:
—¡Abaixo os protestantes! ¡Viva la Virgen!
Unha regateira, alritada e descomposta coma unha lurpia, colleu
a maleta da roupa, esgazouna e tirouna no mar, escupindo despois
como se fose cousa abafada; fixo o mesmo coa das muestras, e dixo:
—Velaí van os libros herexes... ¡malo mar os trague!
A guardia municipal veu a poñer orde nas desaforadas mulleres,
e, despois de grande traballo, desembarcou o viaxante entre unha fileira
de regateiras que o miraban feramente, dicíndolle: —¡Galopín, larpeiro,
protestante, xa te comerán os demos do inferno!
167