Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

A obra narrativa en galego de Manuel Lugrís Freire
—Aquí non hai ningún Lamela; vosté trabucouse de casa.
—Non, señor; acórdome ben que foi aquí onde quedei a deber os
dous pesos.
Volveu o tendeiro a ollar de novo o índice.
—Pois non, aquí non figura ningún Francisco Lamela. ¡A non
ser que o meu fillo máis vello fose o que se entendeu con vosté, e se
teña esquencido!...
—Eso é, si señor; era o seu fillo quen me despachou estonces. Eu
son home leal e honrado, debo dous pesos a esta casa, e a miña concencia
mándame pagar. Aquí ten o diñeiro.
—Bueno, home, bueno. Vexo que aínda hai homes de ben no
mundo; —e colleu os dous pesos que lle daba o lacazán de Xan do
Couto—. E agora ¿non merca algo, señor Lamela
—Eu de boa gana levaba un traxe feito, destos que ten de mostra
na vidreira; pero como han de ser moi caros, contentareime con
encargalo ó xastre do meu pueblo.
—Non, home, non; eses traxes son a sete pesos. Próbese un, e se
lle cai ben, pode levalo; que o home que paga da maneira que vosté
me pagou, ten creto en calquera lado.
E Xan do Couto visteuse un traxe, que lle estaba que nin pintado;
envolveu o vello nun boletín, e despois o tendeiro abreu o libro e
apuntou a venta. Andivo buscando un papel secante pra que non se lle
emborrallase o escrito, e non o atopou; buscou a salvadeira, e tampouco
tiña area.
—¿Seique non atopa con que seca–la tinta —dixo Antón con
sorna raposeira— pois daquela bótelle terra, señor.
E o tendeiro rabuñou no chan e botoulle terra á anotación de
Lamela... a quen non volveu a verlle o pelo...
162