Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

A obra narrativa en galego de Manuel Lugrís Freire
Quixo ser de puntería
e nunca branco facía 25 .
O xenio bravo que ten
sempre o trae como aquí o ven 26 .
Como cuase nunca vía
sempre unha vela encendía.
Pra poder ver mellor
ten lentes de Nueva York.
Como non é un home ledo
o señalan con un dedo.
Péchase esta crítica coa afirmación: “Hase de continuar, ¡ind’ así
eu medre!” en clara alusión ao pseudónimo máis empregado por
Manuel Lugrís Freire. Polo ben do noso autor, ese desexo de G. Sús
non chegou a cumprirse e A Gaita Gallega publicou o derradeiro
número o 30 de setembro de 1889 27 , despois de que as sinaturas máis
críticas co autor de Sada fosen desaparecendo pouco a pouco.
Estes últimos anos da década dos oitenta supoñen para Lugrís varios
cambios de traballo, xa que no 1888 comeza na casa de “Hermanos González
y Cía” 28 e dous anos máis tarde pasa á empresa “Urisandi Álvarez”.
Haberá que agardar ata 1894 para que Lugrís vexa publicada a
súa primeira obra poética. Trátase de Soidades (versos en gallego) 29 ,
un volume formado por vinte e oito poemas, algúns xa publicados na
prensa, entre eles o titulado “Presentimentos”, que orixinara a polémica
á que nos referiamos en páxinas anteriores, un “Aditamento en
prosa”, que inclúe o texto “Os primeiros versos”, reproducido nesta
edición, e o artigo “A fala gallega”, publicada con anterioridade, por
entregas, n’A Gaita Gallega.
A obra está introducida por Manuel Curros Enríquez cunha
“Carta prólogo” 30 , na que se amosa sorprendido pola vea creativa de
26
Pé dunha imaxe que representa a dous galos en plena pelexa.
27
A Gaita Gallega, Tocata 3º da Ruada 2º.
28
Pillado, Op. cit, p. 13.
29
A Habana: Imprenta do Avisador Comercial, Amargura 30, 1894, 129 pp.
30
Asinada na Habana o 28 de xuño de 1894.
16