Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

Xabier Campos Villar
ENTRE COMPAÑEIROS 162
O médico don Cándido mercara un porco na feira do primeiro de
Betanzos. Aos poucos días enfermóuselle o animaliño, e veuse na
necesidá de chamar a un albéitar, ou “ciruxano das bestas”, como din
os viciños de Miodelo 163 .
—Chameino, —díxolle don Cándido— porque é unha lástima
que un animal coma este morra sin o ausilio da ciencia.
O albéitar señor Mingos, que así se chamaba, comprendeu que
nas derradeiras palabras do médico había unha intención bulrona, e
respondeulle:
—Está ben, señor don Cándido, está ben: cada un fai o que
pode. Menos mal que a miña cencia é dabondo para sana–los porcos,
con perdón... Direille, se me dá licencia, que como estos animaliños
non falan, é máis dificil do que moitos pensan adiviñar o
mal e facer un diagnóstico... ¡Ah, se eles falaran... a cousa non tería
moita cencia!...
Co esta indireuta quedou ben cobrado o señor Mingos.
Comenzou, pois, a cura do porco, que non tardou sete días en
estare máis rufo que un cacique fóra a ialma, se é que estes animás
dañinos a teñen, que hai moitos que o dudan.
—Señor don Cándido, o porco xa está sanado, e polo mesmo non
volvo máis por aquí.
—¿E que enfermedá tiña
162
Publicado n’ A Nosa Terra, nº 39, 19 de maio de 1908, p. 6. Ese mesmo ano foi reproducido
en Mondoñedo e un ano máis tarde no nº 41 de Aires d’a miña terra. Incluído en
libro na edición de 1909 e nas posteriores.
163
Aldea de Bergondo situada a 0,8 km. da capital municipal.
155