Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

Xabier Campos Villar
—Atende, Lourenzo; os raposos son animales de moita sabidencia.
Búlranse sempre de tódalas pantermas e trebellos que se lles
poñan. Cando coidan que lles peligra o pelexo, fanse os mortos.
—Pero logo ¿que me aconsella
—O que teño aconsellado noutras ocasiós, sin que houbera viciño
que se guiara por min: ¡O escamento!
—¿E de que maneira
—Pois verás. Vaite ó monte de Lixandre, e pon unha trampa
de dentes diante da cova dun raposo. Como eles non conocen ese
mecanismo, caerá polo menos un. Cóllelo despois, esfólalo ben
esfoladiño, logo pono nun espeto e crávalo dereito no curuto do
monte. Os demais raposos entenderán a indireita, e fuxirán a lonxe
por medo ó escarmento.
Así se fixo. Unha mañán apareceu un raposo encravado nun
espeto. Os demais deberon de entender aquela razón, e mudaron
de tobo.
A virtú da pedra das agullas foi negada despois por todos. Tocáballe
quen quería, sin térenlle medo, e asta fixeron enriba dela certas
necesidades.
¡Xa sabedes de que maneira morren os vellos encantamentos, e
como se fan fuxir os raposos que gustan das vosas galiñas!
143