Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

A obra narrativa en galego de Manuel Lugrís Freire
mo seu. Pois ben: no siguente día, deu parte á xusticia de que lle furtaran
da oficina os ditos documentos, e deu a confidencia de que debía
telos o pai de María. Alá foi a xusticia a facer un rexistro, e, nafecto,
atopou os documentos... A proba non tiña volta. O pai de María foi a
presidio, onde morreu de tristura, de vergonza e de desesperación; e
ela, a infelís María, baixou ás Mariñas, e por aló anda, triste esconsolada,
famenta, pidindo polas portas do mundo en compaña dunha criaturiña
filla dese infame!...
—¿Pero hai xusticia na terra —dixo Román pechando os puños
fortemente.
—Non, —dixo o vello— a xusticia trabúcase moitas veces.
¡Dios nos teña da súa man! Recémoslle para que nos protexa destes
demos, e para que a misericordia e a xusticia alumeen a concencia
dos homes!
E comenzaron a rezar o vello, a nora o mailos netiños.
Román non rezaba. O lume, nunha das súas boqueadas, fixo brila–la
fouce que estaba quindada do caneiro. Nela cravou o mozo unha
ollada dura, longa, fera; e dixo para encontra si facendo rilar os dentes
coa carraxe:
¡A xusticia! ¡A xusticia!
122