Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

A obra narrativa en galego de Manuel Lugrís Freire
—¿Hoxe quedarémonos sin o conto a que vosté nos ten afeitos
tódalas noites
—Si, si, un conto, avolito, —dixeron os tres netiños batendo
as mans.
—¿E de que vos hei de falar
—Inda que sea un conto de pantasmas e de encantamentos
—dixo Román— que os cativos de agora xa non sinten medo.
—¡De pantasmas e de encantamentos! ¡Ai! ¡meus filliños! facedes
ben en non lles ter medo. Cando eu era pequeno non se facía un
conto a carón do lar que non fora de encantamentos, que ferían o noso
cerebro facéndonos despois ver entre das sombras do sobrado mil pantasmas,
endiañados, que nos arripiaban moito.
¡Ditosos tempos aqueles, meus filliños! —sigueu dicindo o
vello Paulos— ¡ditosos tempos aqueles en que tiñamos medo a pantasmas
que vivían na imaxinación da xente iñorante! ¡Son outras as
malas fadas que agora pesan sobre dos labregos! Aquelas compañas
que, nas altas horas da noite, atopábamos na escura congostra; aquela
medoñenta compaña que iba a rente dunha tumba, vagueando pola
tebrosa campía, rodeada de luces esmorecidas e moventes, seguida da
desdentada estadea... metía grande medo, é certo, ós babecos que
xuraban que a viran. Os palramentos das meigas na sombrisa Quenlle
136 , da que saían despois, trocadas en brancos carneiros e mouros
gatos que atentaban ás comanduleiras viciñas; o demo que andaba
ceibo pola terra conquerindo ánimas para seu odiado reino... aqueles
tronantes que a iñorancia dos nosos antepasados coidaba ver nos
negros turbiós do ceo, e que despois, cando eran esconxurados polo
libro de San Ciprián, caían na terra pedazo a pedazo para seren enterrados
no monte Medela en baixo de sete croios; aquelas lumias da
noite que asolagaban no mar as embarcaciós mandadas por mariñeiros
que non querían renegar da fe de noso Señor Xesucristo... Todo
aquelo, e outras cousas máis, éranvos contos, alucinaciós das xentes
136
Pode tratarse de Quenxe, unha aldea da parroquia de Lemaio, no concello de Laracha,
a 5,4 km. da capital. O único topónimo Quenlle que rexistramos atópase na provincia
de Ourense.
120