LINDEIROS 21 FEBREIRO 2015

febreiro 2015 novas da bisbarra 3
O proxecto do polígono arruina
ao concello de O Pino
A xustiza ratifica sen posibilidade de recurso que é responsable e
ten que pagar as expropiacións con intereses de demora
O proxecto de polígono arruína
ao concello do Pino
A xustiza ratifica sen posibilidade
de recurso que é responsable
e ten que pagar as
expropiacións
O proceso para a construción
do polígono industrial do Pino
é un dos mellores exemplos de
falta de xestión por parte dunha
administración local; o concello
púxose desde o primeiro momento
de costas aos propietarios
dos terreos, por cuxos intereses
debía velar, e a xustiza fallou
agora a favor deles.
Aínda que son varios os procesos
xudiciais que se seguiron,
e séguense, relacionados co
conflito do Pino neste caso trátase
do pago das expropiacións
dos terreos; os técnicos municipais
asignaron un prezo de 6
euros metro cadrado, moi lonxe
da realidade do momento, e os
propietarios acudiron ao Xurado
de expropiación de Galicia
que acabou por fixar unha cantidade
de 18 euros por m2, o
triplo ; é a diferenza entre ambas
cantidades a que agora ten
que pagar o concello, preto de
2.000.000 de euros que, para un
municipio cun orzamento anual
de 2,8 millóns, supón na práctica
a bancarrota inmediata; en
xaneiro terminou o prazo para o
pago e os propietarios reclamaron
xa a execución da sentenza.
Pero o proceso deixa claras
ademais cuestións importantes
para calquera concello e
para calquera veciño. O Pino
reclamou a nulidade do proceso
xudicial aducindo que a responsable
do pago era Martinsa
Fadesa, en concurso de acredores,
e a sentenza tira por terra
esta argumentación ; explica
en primeiro lugar que o diñeiro
da expropiación é o que garante
que se leve a cabo, que unha administración
non pode facerse
cuns bens sen unha contrapartida
e que esa contrapartida se
debe entregar antes de facer uso
dos bens expropiados xa que
pola contra situaríase o proceso
fóra da legalidade e da constitución;
a continuación o documento
di “a administración non
é allea ao procedemento expropiatorio
polo feito de existir un
beneficiario da expropiación,
moi ao contrario segue sendo
titular da potestade expropiatoria,
conserva o control do procedemento
e das decisións máis
relevantes que no mesmo han
de producirse e de ningún xeito
pode desentenderse do cumprimento
do orzamento” , co que
insiste en que unha administración
debe de velar polos intereses
dos seus administrados.
O día 15 o alcalde de o Pino,
Manuel Taboada, e o arquitecto
Pablo Martín Fernández,
terán que declarar novamente
nun proceso impulsado desde a
asociación Manos Limpas polas
valoracións do chan en todo
o proceso; ao pouco tempo de
fixar en 6 € m2 a expropiación
fixábana en máis de 100 € m2
cando os terreos considerábanse
xa propiedade de Martinsa Fadesa;
tratase do arquitecto que
foi contratado para as primeiras
valoracións e que acabou por ser
o arquitecto municiapl. A pesar
de todo o contado o pasado día
31 o partido Popular ratificaba
a Manuel Taboada como candidato
á alcaldía nas próximas
municipais, inexplicable cando
ao longo destes anos os propietarios
fixéronlle chegar ao presidente
da Xunta, Alberto Núñez
Feijoo, toda a documentación e
as súas reclamacións; mentres
que outro alcaldes do Partido
Popular na comarca doron pouco
a pouco substiutidos, Padrón,
Teo ou Ames, o de O Pino segue
ahí pese a arruinar o concello.
En maio os veciños terán a
posibilidade de decidir que tipo
de rexidor prefiren.
Fonte: Lindeiros
Queixas polo trato
recibido nas
urxencias do CHUS
Unha veciña de Ames esperou 6 horas
por unha ambulancia
Isabel é unha veciña de
Ames que presentou distintas
queixas ante o SERGAS polo
mal funcionamento do servizo
de urxencias do CHUS; a
súa nai ten 90 anos e o trato
recibido puido complicar todo
aquilo que se acababa de controlar
collendo unha pulmonía
ou tendo un accidente ó subir
a casa.
A primeira queixa data do
día 2 xaneiro; tras acudir a urxencias
a doutora da o alta e
Isabel solicita que se lle axude
para poder cambiar a súa nai
de roupa ao que se lle indica
que “non hai persoal sanitario
suficiente” polo que a enferma
continúa co camisón sanitario
e unha simple manta; tras esperar
neste estado 5 minutos
na rúa, con tódolos riscos que
iso conleva para unha persoa
da súa idade, cando se chega
ao domicilio a ambulancia
non dispón de cadeira de rodas
polo que Isabel ha de subir a
casa e baixar unha cadeira de
cociña coa que se sobe á enferma
ao domicilio.
O 11 de xaneiro Isabel volve
pasar por urxencias coa
súa nai e tras o alta solicita de
novo unha ambulancia para
trasladar ao seu domicilio á
enferma; a ambulancia chegou
tras unha espera de seis
horas e media, as explicacións
que se lle deron a Isabel é
que “só hai unha ambulancia
para Santiago e os pobos
de ao redor” algo incrible se
Academia
Cursos
de iniciación
a partir del
1 de Febrero
Personal nativo
e-mail: academiahannover@gmail.com
www.academiaalemansantiagodecompostela.com
pensamos nun volume de poboación
de máis de 150.000
habitantes; a consecuencia
desa espera de 6.30 horas puido
ser unha nova infección da
súa nai pola gran cantidade
de persoas que nos cubículos
estaban con problemas respiratorios;
por se todo isto fose
pouco Isabel denuncia que
o asento do acompañante da
ambulancia tiña o cinto atrancado
e non o puido abrochar
en todo o traxecto.
En cuestións como a sanitaria
xeneralizar nunca é bo
pero este é un exemplo máis
do caos que viven algúns dos
servizos de urxencias e dos
recortes sanitarios; á marxe
das opinións persoais é evidente
que unha ambulancia,
para trasladar pacientes, para
unha poboación de máis de
150.000 habitantes directos e
por encima con problemas tan
serios como a falta dunha cadeira
de rodas ou un cinto de
seguridade defectuoso non é
algo opinable, son datos coñecidos
e denunciados que
nos fan pensar en cantos máis
haberá que descoñezamos.
Isabel lamentábase na nosa
conversa con ela do pouco
que se reclama en Galicia en
comparación co País Vasco
onde viviu ata fai pouco; o
mellor e o momento de mudar
de comportamentos.
Fonte: Lindeiros
Aprende alemán
fácilmente
C/ Santa Marta de Arriba, nº 18-bajo
15706 Santiago de Compostela
Teléfonos: 881 973 893
690 072 464