Versión en PDF - Coordinadora Galega de ENDL

A letra miúda-nº1 – Revista de sociolingüística da CGENDL
producidos a raíz da fin da ditadura e a chegada da democracia, pois hoxe en día
non é aceptable socialmente realizar afirmacións explícitas contra a lingua galega,
como por exemplo que se trata dunha lingua inferior á castelá, e isto, sen dúbida,
supón un avance moi importante con respecto a épocas pasadas, aínda que, por
suposto, insuficiente. Por último, a diverxencia detectada entre as actitudes e os
usos lingüísticos débese tamén a que estes non dependen só daquelas, senón que,
como xa comentamos, pode haber outros factores que inflúen no comportamento e
que poden ter incluso máis peso ca as propias actitudes. Nesta cuestión
centrarémonos no último epígrafe.
3.2 Perspectiva cualitativa.
Neste epígrafe recorremos aos principais traballos cualitativos realizados ata
o momento (Kabatek 2000, Iglesias 2003, Seminario de Sociolingüística 2003).
Partindo deles, chegamos á seguinte clasificación dos prexuízos lingüísticos aínda
existentes na actualidade:
A) PREXUÍZOS CARA Á LINGUA GALEGA E OS SEUS FALANTES.
1. Prexuízos relacionados coa propia capacidade lingüística en galego (falta de
coñecemento ou competencia):
• Castelanfalantes: Non son capaz de falalo (utilizo castelanismos,
cambio ao castelán) → castrapo.
• Galegofalantes: Non o falo ben (utilizo castelanismos) → castrapo.
• Castelán e galegofalante: Non sei falar o galego normativo.
Conclusión: ‘Os galegos non sabemos falar o galego.’
2. Caracterización pexorativa do galego normativo:
• galego normativo é artificial.
• As normas están cambiando constantemente.
• Hai distintas normativas (nin os expertos se poñen de acordo).
12
Santiago de Compostela- ISSN 2255-0976