1kYBRBWHf

platyrhynchos.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. As voces pato e parrulo están recollidas con
frecuencia na nosa literatura (véxase Anas platyrhynchos).
● Etimoloxía / motivación semántica. Os cualificativos rabeiro, rabudo e similares fan
referencia ao rabo tan longo que ten esta anátida en comparación con outros patos mariños. Sobre a
motivación semántica de pato, véxase A. platyrhynchos.
● Discusión / explicacións sobre a preferencia dalgunhas denominacións. M. A. Conde Teira
propuxo pato rabeiro para substituír o de parrulo rabudo, xa que pato rabudo foi proposto para
Anas acuta en 1991 e podería haber confusión (10B e 12B). No entanto, a escolla dunha denominación
específica estándar para C. hyemalis no ámbito da ornitoloxía especializada aínda presenta un problema
en relación coa denominación de A. acuta, especie invernante na Galiza de modo regular (véxase A.
acuta).
mergo grande Mergus merganser
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Mergo trullo foi o nome proposto por C. Pedreira
López e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B); utilizouse
nas guías de aves destes autores (1A, 5A e 22A) e recolleuse ou utilizouse tamén nalgunha outra
publicación ornitolóxica (2A, 4A e 17A). Mergo grande foi a denominación proposta en 1999 por M. A.
Conde Teira (12B); tamén se ten empregado en varias publicacións (10A, 12A, 13A, 14A, 15A e 16A).
Na bibliografía ornitolóxica, o nome portugués é merganso-grande (2A, 1D, 2D e 3D).
● Nomes populares. É unha especie de presenza moi rara na Galiza e de certo non se lle
coñecen denominacións populares. Trullo, non como adxectivo senón independentemente como
substantivo, é un nome moi inespecífico; aparece definido xa nun dicionario galegos do século XIX
como ave acuática parecida al pato de mar, aunque más pequeña, de color pardo (4G); noutro
dicionario de 1979, da autoría de Leandro Carré Alvarellos, está definido cos termos mergo e cuervo
marino (11G). En calquera caso, de ser unha denominación popular, é impensábel que fose específica
para Mergus merganser, que é unha ave bastante rara na Galiza e bastante parecida, ademais, a
Mergus serratus; tería de ser un nome xenérico, aplicábel a todas as especies do xénero Mergus.
Tamén mergo, a pesar de estar recollida xa nalgún léxico do século XIX (4G) e noutros do século XX
(7G, 8G, 9G), non aparece claramente identificada (nalgúns indícase cuervo marino; noutros, ave
palmípeda) e tampouco está claramente recollido como un nome popular, antes ben parece un
cultismo.
● Dicionarios consultados. No Diccionario galego-castelán de X. L. Franco Grande (1968), da
editorial Galaxia, aparece a entrada mergo definida de maneira moi inespecífica (ave palmípede que
ten a cabeza parda), pero ben podería estar facendo referencia as especies do xénero Mergus. No
Diccionario de usos castelán-galego de X. M. Freixedo Tabarés e F. Álvarez Carracedo (1984), da
editorial Akal, aparece a voz castelá mergo identificada coas galegas mergo e corvo mariño. No
Dicionário da língua galega de I. Alonso Estravís (1995), da editorial Sotelo Blanco, aparece a entrada
mergo, nunha acepción referida a corvo mariño e noutra a ave palmípede que ten a cabeza parda (que
ben podería estar facendo referencia as especies do xénero Mergus). No Gran Diccionario Xerais da
Lingua Galega (2000), de varios autores, aparece a entrada mergo definida e identificada como
Mergus serrator.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. Véxase Mergus serrator.
● Etimoloxía / motivación semántica. A denominación mergo vén do latín mergus e está
relacionada co hábito de mergullarse (e tamén o portugués merganso), actividade que fan con moita
frecuencia as especies deste xénero; grande fai referencia ao tamaño, pois é a especie máis grande
das tres; trullo talvez estea relacionada con trollo, lameiro, barrizal, e faga referencia á cor parda do
plumaxe das femias (con todo, segundo xa vimos, as fontes consultadas non confirmaron que a voz
galega trullo se corresponda co xénero Mergus).
mergo cristado Mergus serrator
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Mergo cristado foi o nome proposto por C. Pedreira
López e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B), e tamén
en 1991 e 1999 por M. A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa (10B e 12B); utilizouse nas guías de aves
de X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López (1A, 5A e 22A) e noutras publicacións ornitolóxicas (2A, 6A,
10A, 11A, 12A, 13A, 14A, 15A, 16A e 17A). Nalgunha publicación utilizouse mergo común (4A). Na
bibliografía ornitolóxica, o nome portugués é merganso-de-poupa (2A, 1D, 2D e 3D).
● Nomes populares. É unha especie de presenza bastante rara na Galiza e non se lle coñecen
denominacións populares, non sendo quizais as xenéricas apuntadas en M. merganser.
76