1kYBRBWHf

● Nomes populares. En comparación coas dúas especies anteriores, esta ave é de presenza en
extremo esporádica na Galiza, mais os comentarios poden ser os mesmos no referente aos nomes
xenéricos populares.
● Dicionarios consultados. Inclúen as denominacións xenéricas apuntadas en Melanitta nigra e
en A. platyrhynchos.
● Etimoloxía / motivación semántica. Sobre a motivación semántica de pato, véxase A.
platyrhynchos; sobre pentumeiro e negrola, véxase M. nigra. Os modificadores careto e de-lunetas
apuntan as características manchas brancas que ten na cabeza e que o distinguen das outras especies
do xénero; o modificador americano alude á súa área de distribución orixinaria, de onde proceden os
escasos exemplares que se ven algunha vez na Europa.
éider (ou éider común) Somateria mollissima
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Éider foi o nome proposto por C. Pedreira López e X.
M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B), e tamén o proposto
en 1991 e 1999 por M. A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa (10B e 12B); empregouse nas guías de
aves de X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López e noutras publicacións ornitolóxicas (1A, 2A, 4A, 5A,
6A, 10A, 12A, 13A, 14A, 16A, 17A e 22A; nalgunha, éider común). Na bibliografía ornitolóxica, o
nome portugués é êider (2A, 1D e 2D) ou êider-grande (2D e 3D).
● Nomes populares. É un pato mariño do norte da Europa, de aparición invernal máis ben rara
na Galiza, e non se lle coñecen nomes populares galegos.
● Dicionarios consultados. No Dicionário da língua galega de I. Alonso Estravís (1995), da
editorial Sotelo Blanco, aparece a entrada éider, definida como "ave palmípede, parecida ao pato, cuxa
penuxe, chamada edredón, é utilizada para enchimento de cobertores, acolchados etc.". Nos outros
dicionarios consultados aparecen as denominacións xenéricas apuntadas en A. platyrhynchos.
● Etimoloxía / motivación semántica. F. Bernis Madrazo cita a Lockwood e comenta que a
denominación éider recóllese en moitas linguas europeas do danés eider, termo que designa esta
especie (11B).
● Discusión / explicacións sobre a preferencia dalgunhas denominacións. Por vía de regra éider
é suficiente como nome para Somateria mollissima, mais pódese usar éider común se for preciso
diferencialo nun mesmo contexto do éider real, Somateria spectabilis, un pato mariño do mesmo
xénero de aparición moi rara na Galiza.
éider real Somateria spectabilis
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Éider real foi o nome proposto en 1999 no traballo de
M. A. Conde Teira (12B). Empregouse nalgunha publicación ornitolóxica (10A e 14A); tamén na última
guía de X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López (22A). Na bibliografía ornitolóxica, o nome portugués é
êider-real (1D e 3D).
● Nomes populares. É unha especie de presenza extremadamente rara na Galiza e non se lle
coñecen denominacións populares.
● Dicionarios consultados. No Dicionário da língua galega de I. Alonso Estravís (1995), da
editorial Sotelo Blanco, aparece a entrada xenérica éider. Nos outros dicionarios consultados aparecen
as denominacións xenéricas apuntadas en A. platyrhynchos.
● Etimoloxía / motivación semántica. Sobre a orixe da voz éider, véxase Somateria mollissima.
Real é un cualificativo engadido ao nome xenérico de moitas aves para as identificarmos como
especies, que ás veces ten relación cunha certa beleza ou vistosidade na súa forma ou nas súas cores,
como probabelmente sexa o caso deste pato mariño.
pato rabilongo Clangula hyemalis
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Pato rabeiro foi o nome proposto en 1999 no traballo
de M. A. Conde Teira (12B); tense empregado nalgunhas publicacións ornitolóxicas (10A, 12A, 13A,
14A e 16A). Nas guías de aves de X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López (5A e 22A) e nalgunha outra
publicación utilizouse o nome de parrulo rabudo (6A e 11A). Nalgunha publicación apareceu co nome
galego de havelda, quizais por confusión coa denominación castelá (4A e 17A). Na bibliografía
ornitolóxica, os nomes portugueses son pato-de-cauda-afilada e pato-rabilongo (2A, 1D e 2D).
● Nomes populares. É unha especie de presenza moi rara na Galiza e non se lle coñecen
denominacións populares, non sendo a xenérica.
● Dicionarios consultados. Aparecen as denominacións xenéricas apuntadas en A.
75