1kYBRBWHf

elación cos xéneros Aythya / Anas apúntanse en Aythya ferina.
parrulo de colar Aythya collaris
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Pato de colar foi o nome proposto en 1999 no traballo
de M. A. Conde Teira (12B); tense recollido ou empregado nalgunhas publicacións ornitolóxicas (10A,
12A, 13A, 14A, 15A e 16A). Nas guías de aves de X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López (5A e 22A) e
nalgunhas publicacións ornitolóxicas, empregouse o nome de parrulo cristado americano (4A, 11A e
17A). Na bibliografía ornitolóxica, os nomes portugueses son caturro e zarro-de-colar (2A, 1D, 2D e
3D, o primeiro con máis frecuencia).
● Nomes populares. É unha especie de moi rara aparición na Galiza e non se lle coñecen
denominacións populares galegas, non sendo as xenéricas.
● Dicionarios consultados. Aparecen as denominacións xenéricas apuntadas en A.
platyrhynchos. O Diccionario de sinónimos da lingua galega de M. C. Noia, X. M. Gómez e P. Benavente
(1997), da editorial Galaxia, ademais, recolle parrulo bravo, pato, pato de río e pito da auga como
sinónimos xenéricos e inespecíficos para Aythya, Netta e Melanitta.
● Etimoloxía / motivación semántica. O modificador de colar fai referencia a unha franxa
castaña que ten no pescozo, que é difícil de distinguir de lonxe; cristado alude ao curucho que ten na
cabeza; americano, á súa área de distribución orixinaria. A respecto da motivación semántica de
pato, véxase Anas platyrhynchos. Non se achou unha significación clara para o nome xenérico
portugués zarro nin para o específico caturro.
● Discusión / explicacións sobre a preferencia dalgunhas denominacións. En relación coa posíbel
escolla entre parrulo de colar e pato de colar, algúns comentarios sobre pato / parrulo apúntanse
en Aythya ferina.
parrulo bastardo Aythya marila
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Parrulo cabecinegro foi a denominación proposta por
C. Pedreira López e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, na Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B);
recolleuse nalgunha publicación ornitolóxica (2A). Nas guías de X. M. Patiño e C. Pedreira López
empregáronse respectivamente os nomes de parrulo de lombo albar (1A) e parrulo caribranco (5A
e 22A); o segundo nome tamén se empregou nalgunhas publicacións ornitolóxicas (6A, 11A e 17A).
Pato bastardo foi proposto en 1999 no traballo de M. A. Conde Teira (12B); tamén se ten empregado
ou recollido nalgunhas publicacións ornitolóxicas (10A, 12A, 13A, 14A, 15A e 16A). M. A. Conde e T. A.
Vidal propuxeron a denominación de parrulo bastardo en 1991 (10B). Na bibliografía ornitolóxica, os
nomes portugueses son negrelho, zarro-bastardo (2A, 1D e 2D) e negrelho-comum (3D).
● Nomes populares. É unha especie rara na Galiza e non se lle coñecen denominacións
populares galegas, agás as xenéricas.
● Dicionarios consultados. Aparecen as denominacións xenéricas apuntadas en A.
platyrhynchos. O Diccionario de sinónimos da lingua galega de M. C. Noia, X. M. Gómez e P. Benavente
(1997), da editorial Galaxia, ademais, recolle parrulo bravo, pato, pato de río e pito da auga como
sinónimos xenéricos e inespecíficos para Aythya, Netta e Melanitta, e de maneira específica parrulo
caribranco para Aythya marila.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. As voces pato e parrulo están recollidas con
frecuencia na nosa literatura (véxase Anas platyrhynchos).
● Etimoloxía / motivación semántica. Os modificadores caribranco, de lombo albar ou
negrelho fan todos referencia ás cores da súa plumaxe. O termo bastardo, aplicado a animais, quere
dicir que non é de raza pura, que está cruzado, pero este non é o caso de A. marila, pois é unha
especie como tal; o que pode acontecer é que, nunha impresión popular, pareza un cruzamento entre
outras especies. Sobre a motivación semántica de pato, véxase A. platyrhynchos. Non se encontrou
unha significación clara para o nome xenérico portugués zarro.
● Discusión / explicacións sobre a preferencia dalgunhas denominacións. Canto á escolla entre
parrulo bastardo e pato bastardo, véxase Aythya ferina a respecto do uso de parrulo / pato.
Por outro lado, o modificador caribranco non parece de todo acaído para A. marila se temos en
conta que procuramos unha denominación específica ben diferenciada doutras especies similares. Se
ben que as femias de A. marila (e os machos con plumaxe de eclipse) presentan unha área branca ao
redor da base do bico a modo de cerco, non é propiamente que a cara sexa branca. Para alén diso,
unha plumaxe facial semellante pode aparecer en A. fuligula e A. affinis. Na nos opinión, todo nos leva
a considerar ben máis apropiado o adxectivo bastardo para A. marila, como propuxeron Conde e Vidal
no ano 1991 e como se usa tamén en portugués.
71