1kYBRBWHf

asubiador/asubiador americano, lavanco/lavanco americano e rabeiro/rabeiro americano.
cullerete Anas clypeata
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Pato cullerete foi o nome proposto por C. Pedreira
López e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B); utilizouse
nas guías de aves destes autores (1A, 5A e 22A) e tamén se empregou ou se recolleu este nome no
Atlas de vertebrados de Galicia (7A) e noutras moitas publicacións ornitolóxicas (2A, 4A, 6A, 10A, 11A,
14A, 17A, 18A e 11B). Cullerete foi o nome proposto en 1999 no traballo de M. A. Conde Teira (12B);
utilizouse nalgunhas publicacións ornitolóxicas (8A, 12A, 13A, 15A e 16A). En 1991, M. A. Conde Teira
e T. A. Vidal Figueroa propuxeron para esta especie o nome de pato culler (10B). Na bibliografía
ornitolóxica, os nomes portugueses son pato-trombeteiro e pato-colhereiro (2A, 4A, 10A, 1D, 2D e
3D, o segundo con máis frecuencia).
● Nomes populares. A. Villarino Gómez rexistrou para Anas clypeata a denominación de
vazcallo e o castelanismo cuchareiro (en correcto galego, cullereiro) nas terras da desaparecida lagoa
de Antela, na Limia (9A). Cullerete é unha denominación que se rexistra no galego da zona de
Cospeito (10B). F. Bernis Madrazo apunta case o mesmo nome, cullarete, nesta zona (11B).
Por outro lado, singüeiro é unha denominación popular dunha especie de pato que talvez se
podería corresponder con A. clypeata: J. Cuveiro Piñol recóllea no ano 1876 como especie de pato que
abunda en la laguna de la Limia, del tamaño de la tórtola, pico espatulado y pies palmados (4G); M.
Valladares recóllea tamén como especie de pato da Limia, no ano 1884 (5G); e de modo similar X.
Filgueira Valverde et al. en 1926 (7G), L. Carré Alvarellos en 1928 (8G), E. Rodríguez González en
1958 (9G), Carré Alvarellos, novamente, en 1979 (11G) e M. C. Ríos Panisse en 1983 (7B), sen
achegaren máis datos sobre a especie.
● Dicionarios consultados. No Diccionario galego-castelán de X. L. Franco Grande (1968), da
editorial Galaxia, no Diccionario de usos castelán-galego de X. M. Freixedo Tabarés e F. Álvarez
Carracedo (1984), da editorial Akal, e no Diccionario de sinónimos da lingua galega de M. C. Noia, X. M.
Gómez e P. Benavente (1997), da editorial Galaxia, aparecen as denominacións xenéricas apuntadas en
A. platyrhynchos. X. L. Franco Grande, ademais, recolle a voz singüeiro, como pato que abunda na
Limia, sen achegar máis información sobre a especie. O Dicionário da língua galega de I. Alonso
Estravís (1995), da editorial Sotelo Blanco, ademais das denominacións xenéricas indicadas en A.
platyrhynchos, inclúe a subentrada pato cullerete para designar especificamente a A. clypeata; recolle
tamén a voz singüeiro, que define como pato abundante nas lagoas da Limia, sen achegar máis
información sobre a especie.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. A voz pato está recollida con frecuencia na nosa
literatura (véxase A. platyrhynchos).
● Etimoloxía / motivación semántica. Semanticamente, tanto cullerete como culler e similares
fan referencia a característica forma do bico deste pato, que lembra unha culler. Non se achou unha
explicación clara para a denominación singüeiro; podería estar relacionada con singar, que é un
sinónimo de navegar (tampouco se identificou con certeza este nome con A. clypeata). A respecto da
motivación semántica de pato, véxase A. platyrhynchos.
pato rubio Netta rufina
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Parrulo rubio foi o nome proposto por C. Pedreira
López e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B); utilizouse
nas guías de aves destes autores (5A e 22A) e noutras publicacións ornitolóxicas (2A, 6A, 11A e 17A).
Pato rubio foi o nome proposto en 1991 e 1999 nos traballos de M. A. Conde Teira (10B, 12B) e T. A.
Vidal Figueroa (10B); utilizouse tamén nalgunhas publicacións ornitolóxicas (8A, 10A, 18A, 12A, 13A,
14A, 15A e 16A). Nunha publicación empregouse pato louro (4A). Na bibliografía ornitolóxica, os
nomes portugueses son pato-ruivo e pato-de-bico-vermelho (2A, 1D, 2D e 3D, o segundo con máis
frecuencia).
● Nomes populares. Non se lle coñecen, non sendo os xenéricos.
● Dicionarios consultados. Aparecen as denominacións xenéricas apuntadas en A.
platyrhynchos. O Diccionario de sinónimos da lingua galega de M. C. Noia, X. M. Gómez e P. Benavente
(1997), da editorial Galaxia, recolle parrulo bravo, pato, pato de río e pito da auga como
sinónimos xenéricos e inespecíficos para Aythya, Netta e Melanitta.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. As voces pato e parrulo están recollidas con
frecuencia na nosa literatura (véxase Anas platyrhynchos).
● Etimoloxía / motivación semántica. Todos os cualificativos desta especie fan referencia a
vistosa cor rubia da plumaxe da cabeza do macho adulto, ou ao seu bico, vermello. Sobre a motivación
68